6Η Ευαγγελική Περικοπή αυτής της Κυριακής αναφέρεται στο μεγαλείο του ρόλου της γυναίκας για μια καλύτερη κοινωνία. Την ώρα που οι μαθητές του Χριστού «διά τον φόβον των Ιουδαίων» παρέμειναν κρυμμένοι σε ασφαλές μέρος, βλέπουμε μερικές γυναίκες, τις Μυροφόρες, χωρίς φόβο για τη ζωή τους να φθάνουν θαρραλέες στον τάφο του Ιησού.
‘Ηταν γνωστό σε όλους ότι φανατισμένοι Εβραίοι καραδοκούσαν για να επιτεθούν βίαια σε όποιους προσπαθούσαν με οποιονδήποτε τρόπο να κλέψουν το νεκρό σταυρωμένο σώμα του Ιησού. Επειδή ακριβώς δεν πίστευαν στις προφητείες για την Ανάσταση του Χριστού, πίστευαν ότι κάποιοι οπαδοί του Ιησού θα προσπαθούσαν να κλέψουν το σώμα του και να το κρύψουν διαδίδοντας ότι δήθεν αναστήθηκε. Γι’ αυτό επέμεναν ο τάφος του Ιησού να φρουρείται νύκτα και ημέρα από τους Ρωμαίους φρουρούς.
Μπροστά λοιπόν σ’ αυτή τη φοβερή πραγματικότητα λογικά σκεπτόμενοι οι μαθητές του Χριστού έμειναν κλεισμένοι σε ασφαλές μέρος, στο «υπερώον» μέχρι να δουν πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.
Ταυτόχρονα όμως οι Μυροφόρες, προχωρούν θαρραλέες προς τον τάφο του Ιησού. Σε καμία περίπτωση δεν φοβήθηκαν από τους κινδύνους που υπολόγιζαν οι δήθεν θαρραλέοι άντρες, που πριν λίγο έλεγαν στον Χριστό ότι θα είμαστε μαζί Σου ως το τέλος, έτοιμοι να θυσιασθούμε και πριν «κράξει ο αλέκτωρ» τον αρνήθηκαν τρεις φορές.
Τελικά το θάρρος των Μυροφόρων Γυναικών αμείβεται με τη θεία δωρεά του Θεού να είναι οι πρώτες στον κόσμο που βλέπουν τον Αναστημένο Ιησού.
Οι Γυναίκες γίνονται οι πρώτες που δίνουν μαρτυρία για την Ανάσταση του Χριστού. Ιστορικά γνωρίζουμε πάλι ότι η μεγάλη εκείνη ανθρώπινη μορφή, που εκπροσώπησε το ανθρώπινο γένος για την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού, που οδήγησε στην εν Χριστώ σωτηρία όλους μας είναι πάλι γυναίκα. Είναι η Παναγία μας που απάντησε με ταπείνωση στην κλήση του Θεού «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου».
‘Ετσι η θέση της γυναίκας μέσα στην Εκκλησία μας είναι σημαντική και μοναδική για την υπόθεση της σωτηρίας μας.
‘Οπως η Παναγία μας έδωσε τη σάρκα της στον Υιόν και Λόγον του Θεού για την σωτηρία όλης της ανθρωπότητας, το ίδιο σήμερα η γυναίκα, η μητέρα, η γιαγιά, η θυγατέρα, ετοιμάζουν με πολύ σεβασμό και φόβον Θεού το πρόσφορον που το δίνουν στον ιερέα, που ως διάκονος της, το προσφέρει στον Θεόν, που με τη χάριν του Θεού μεταποιείται σε Σώμα Χριστού. Έτσι με την άξια συμμετοχή μας στην Θεία Κοινωνία, γινόμαστε σύσσωμοι του αγίου Σώματος του Χριστού.
Ο ρόλος της γυναίκας, λοιπόν, στη σύγχρονη εποχή των κρίσεων και των πολύπλοκων κοινωνικών προβλημάτων γίνεται ακόμη πιο σημαντικός για να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο κόσμο. Ιδιαίτερα όμως, η συμβολή της γυναίκας στην προστασία και στην ενίσχυση του θεσμού της οικογένειας είναι κάτι που επιβάλλεται περισσότερο. Μπροστά στην κρίση του θεσμού της οικογένειας, βλέπουμε όταν υπάρχουν μέλη της που ζουν μακρυά από το Θεό, οι οικογένειες αυτές δεινοπαθούν και χωρίζουν. Καλείται η σύγχρονη γυναίκα να διαδραματίσει έναν σημαντικόν, ενωτικόν, υπομονετικόν, συμφιλιωτικόν και στοργικόν ρόλον που θα προστατέψει το όλο σώμα της οικογένειας. ΄Οταν η οικογένεια προστατεύεται και στέκει ψηλά, τότε ολόκληρη η κοινωνία πάει μπροστά.
Για να μπορέσει, όμως, η σύγχρονη γυναίκα ν’ ανταποκριθεί στην υψηλή αποστολή της οφείλει με εμπιστοσύνη στο Θεό να έχει στη ζωή της ως παράδειγμα την Παναγία μας, όλες τις άγιες Γυναίκες, τις Μυροφόρες.
Το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας τέτοιων αγίων μορφών είναι να παίρνουμε τα παιδιά μας στο Κατηχητικό Σχολείο. Το δεύτερο στάδιο το παράδειγμα της αγίας ζωής των γονέων. Το τρίτο στάδιο, το ειρηνικό και ηθικό περιβάλλον που δημιουργούμε για τα παιδιά μας. Το τέταρτο στάδιο, οι άξιοι και κατηρτησμένοι εκπαιδευτικοί μας, που ταυτόχρονα αποτελούν και πρότυπα ηθικού παραδειγματισμού. ΄Ολα αυτά όμως τα στάδια αποβλέπουν στη προετοιμασία μας για να ζούμε μέσα στο στάδιο των αρετών με την άξια συμμετοχή μας στην αγιαστική ζωή της Εκκλησία μας, στα άγια της Μυστήρια, και ταυτόχρονα με τη συμμετοχή μας στο φιλανθρωπικό και Ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας μας. ΄Ετσι γινόμαστε έτοιμοι για να δημιουργήσουμε με μεγάλη συναίσθηση ευθύνης την Χριστιανική οικογένεια, που η παρουσία της μέσα στην άδικη κοινωνία που ζούμε, αποτελεί όασιν ζωής.
Στα πρόσωπα των αγίων Μορφών των Μυροφόρων Γυναικών της Ευαγγελικής Περικοπής, τιμούμε τις γυναίκες εκείνες που είναι τίμιες, υπεύθυνες, ευσεβείς και πρωτοπόρες, που με το έργο τους μας κάνουν όλους υπερήφανους.
Ακολουθώντας την Παράδοση της Εκκλησίας μας τιμούμε σήμερα στην Παροικία μας τις Γυναίκες, πρώτα όλες εκείνες τις Μητέρες, τις Γιαγιάδες, τις Θείες, τις Αδελφές και τις Ξαδέλφες που έκαναν τόσα πολλά για όλους μας και τα παιδιά μας και σήμερα βρίσκονται στους Ουρανούς. Το ιερό Μνημόσυνο που τελούμε στη μνήμη τους είναι μια υπόσχεση ενώπιον Θεού και ανθρώπων ότι θα συνεχίσουμε να κάνουμε όλοι μας ενωμένοι με πολύ αγάπη και αφοσίωση όλα τα καλά πράγματα που προστατεύουν τις οικογένειες μας και την Παροικία μας. Να κρατούμε ζωντανές τις Παραδόσεις μας και να προστατεύουμε με κάθε τρόπο την Ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας.
Ο τακτικός Εκκλησιασμός μας κι η διδασκαλία με κάθε τρόπο της ελληνικής μας γλώσσας είναι τα δύο πνευματικά μας όπλα για να κτίσουμε θεμέλια γερά για το μέλλον των παιδιών μας. Νοείται ότι η παρακολούθηση του κατηχητικού μας σχολείου είναι απαραίτητη για να προλάβουμε καταστάσεις που δεν θα θέλαμε ποτέ να μπλέξουν τα παιδιά μας στο στάδιο της εφηβείας και της νεότητας τους και κατόπιν όταν θα έρθει η ώρα να παντρευτούν.
Σήμερα ακόμη με τις προσευχές της Αρτοκλασίας τιμούμε όλες τις Γυναίκες της Παροικίας μας για να είναι δυνατές να συμβάλουν σε όσα αναφέραμε προηγουμένως, να προταστατούν στο έργο της αγάπης και της δημιουργίας και της προόδου.
Ο Θεός να μας έχει όλους καλά.
Αποσπάσματα ομιλίας του Σεβασμιώτατου Σεραφείμ Κυκκώτη, Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε
-120x86.jpg)
