Η καλλιέργεια της ψυχής μας

Ποίημα του π. Παναγιώτη Γκέζου

Ο λόγος του Θεού, ο ίδιος ο Χριστός, είναι ο σπόρος,
που στην καρδιά μας μπαίνει και μας Χριστοποιεί
με την αγάπη και τη δική μας υπακοή.

Οι σχέσεις μας με τον Θεό αμιγώς αγαπητικιές πρέπει να είναι
όχι γιατί τον φοβόμαστε, αλλά γιατί τον αγαπάμε.

Αν όμως δεν καταλαβαίνουμε τί γίνεται στα τελούμενα μέσα στην Εκκλησία,
η πρότασή του Χριστού είναι η κάθαρση των παθών μας, όπως μας
διδάσκει  η  νηπτική διδασκαλία.

Και  τότε όλα θα γίνονται κατανοητά, χωρίς καμιά απορία. 

Ο Θεός παραμένει μυστήριο, αλλά αποκαλύπτεται στις ανθρώπινες αισθήσεις.
Αν αυτές προηγουμένως καθαρισθούν και καλλιεργηθούν τα πάντα θα  κατανοήσεις.

Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο  ελεύθερο  να διαλέξει
αν θέλει με το διάβολο όλη του τη ζωή να παλεύσει.

Να μη  ανοίξει διάλογο με αυτόν,  αλλά να προχωρήσει με το Χριστό.

Η κουβέντα που κάνουμε με το διάβολό σημαίνει του  πειρασμού η αποδοχή. 
Για να μη πέφτει ο σπόρος πάνω στη πέτρα
θέλει  εμμονή,  προσευχή, ταπείνωση και επιμονή.

Χρειάζεται πολύ πόνο και πολυχρόνια δουλειά
στο βάθος της ψυχής ο σπόρος να μπει.

Η στροφή προς το Θεό είναι η μεγαλύτερη αρετή.

Όχι να στρεφόμαστε στα πράγματα του κόσμου: το πλούτο και την ηδονή…

Εκτός  απ’ αυτό που είναι αναγκαίο για να το χρησιμοποιεί.

Αν οι αισθήσεις δεν καλλιεργηθούν
και τα μυστήρια του Θεού,  αδυνατούν να κατανοηθούν.

Και  εξωτερικές αλλαγές (μεταφράσεις των κειμένων κ.λπ.) ψάχνουν να βρουν.

Η αλλαγή θα γίνει μέσα μας αν καλλιεργηθούν 
αυτά τα βασικά μεγέθη της ορθοδόξου νηπτικής θεωρίας.

Τότε η Χάρη του Θεού θα μας φωτίσει να γίνουν κατανοητά
και εδώ είναι η λύση του προβλήματος της κατανόησης των κειμένων.
… Κι όλα να εξαρτώνται από μας…

Εν Βάρη 3/9/ 2013