Φώτιος Μιχαήλ, ιατρός
Τον τελευταίο καιρό, δεν περνάει ούτε μέρα σχεδόν, που να μη δημοσιεύεται τουλάχιστον μία συνάντηση Ορθοδόξων Εκκλησιαστικών αξιωματούχων με αντίστοιχους αιρετικούς ‘’συναδέλφους’’ τους!
Και δεν φτάνουν οι αίθουσες συνεδριάσεων καίτά χαλαρά τραπεζώματα γιάδαύτες τις δημοσιοσχετίστικες συναντήσεις, αλλά καταλήγουμε δυστυχώς και μέσα στις αγιασμένες μας εκκλησιές, να προσευχόμαστε παρέα μαζί τους! Με ποιους; Με τους αιρετικούς!
Και τους βάζουμε μάλιστα στο κέντρο της εκκλησιάς μας, δίπλα και απέναντι από το Δεσποτικό, σε πολυτελείς πολυθρόνες και θρόνους περικαλείς και υψηλούς!
Και, ω της ύβρεως και της παρανομίας: Γίνεται η Μεγάλη Είσοδος, περνάνε από μπροστά τους (μπροστά από τους αιρετικούς) τα Τίμια Δώρα και κανένας, μα κανένας από τους δικούς μας παρισταμένους εκκλησιαστικούς αξιωματούχους δεν βγάζει άχνα διαμαρτυρίας!
Μήπως δεν εκφωνήθηκε το ‘’τας θύρας, τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν’’; Μήπως έπαψε στις ημέρες μας να ισχύει η ιερά αυτή προτροπή για απομάκρυνση των μη μυημένων από τον χώρο της Θείας Λατρείας; Απ όπού λάβαμε το δικαίωμα να κουβαλάμε μέσα στην Θεία Λειτουργία γνωστούς αμετανόητους αιρετικούς και αιρεσιάρχες;
Είναι ή δεν είναι, οι παπικοί και οι προτεστάντες -οι gueststar των ιερών μας πανηγύρεων- σε Φανάρι, Αθήνα, Κολυμπάρι και Ομογένεια, αμετανόητοι αιρετικοί;
Τι λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας μας για τις περιπτώσεις αυτές;
Τι προβλέπεται από τους Ιερούς μας Κανόνες; Τι γράφει το Ιερό μας Ευαγγέλιο; Οι Άγιοι Απόστολοι τι μας έχουν διδάξει πάνω στο θέμα αυτό;
Είναι να αναρρωτιέται κανείς: Στις ημέρες μας, που οι περισσότεροι των ιερωμένων μας είναι κάτοχοι τίτλων πανεπιστημιακών σχολών, πως να αποδώσεις αυτή την κατ’ εξακολούθηση εκκλησιολογική και δογματική ενδοτικότητα, απλά και μόνον στην άγνοια; Φαίνεται, ότι στην πραγματικότητα συμβαίνει κάτι άλλο και μάλιστα πολύ πιο βαρύ.
Και επί του προκειμένου, ο παρακάτω σχετικός λόγος του μεγάλου Πατρός της Εκκλησίας μας, του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, έρχεται να βεβαιώσει για πολλοστή φορά, ότιόντως κάτι άλλο συμβαίνει, το οποίο σχετίζεται όχι βεβαίως με την άγνοια, αλλάμέτήν περιφρόνηση των Αγίων μας Πατέρων και της Ιεράς μας Παραδόσεως. Και τούτο, διότι οι ασφαλείς γνώμονες και κανονάρχες της Πίστεώς μας, δηλαδή οι Άγιοι, είναι πάντοτε διαθέσιμοι, ευκόλως προσβάσιμοι και πάντοτε σαφείς και επίκαιροι. Γι’ αυτό και η ευθύνη μας απέναντι στην ζωή και το δόγμα της πολυτίμητης Ορθοδοξίας μας είναι μοναδική και παμμέγιστη.
Γράφει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής:
‘’Ψευδαποστόλους δε, και ψευδοπροφήτας, και ψευδοδιδασκάλους μόνους νοώ τους αιρετικούς. Ώνοι λόγοι και οι λογισμοί διεστραμμένοι εισίν’’.(*)
Δηλαδή: Ψευδαποστόλους και ψευδοπροφήτες και ψευδοδιδασκάλους θεωρώ μόνο τους αιρετικούς. Των οποίων οι λόγοι και οι λογισμοί είναι διεστραμμένοι.
‘’Ώσπερούν ο τους αληθείς αποστόλους, και προφήτας, και διδασκάλους δεχόμενος, Θεόν δέχεται, ούτως και ο τους ψευδαποστόλους, και ψευδοπροφήτας, και ψευδοδιδασκάλους δεχόμενος, τον διάβολον δέχεται’’.(*)
Όπως, λοιπόν, αυτός που δέχεται τους πραγματικούς Αποστόλους και Προφήτες και Διδασκάλους, δέχεται τον Θεό, έτσι και όποιος δέχεται τους ψευδαποστόλους και ψευδοπροφήτες και ψευδοδιδασκάλους, δέχεται τον διάβολο.
____________________________________________________________________
(*) (Περί των πραχθέντων εν Βιζύη…, ΕΠΕ 15Γ,25. PG 90, 144-145)
ΜΑΞΙΜΙΑΝΟΝ ΤΑΜΕΙΟΝ, Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου, τόμος Α’, σελ. 157.
){kind=link}