ΑΜΑΡΤΙΕΣ – Ο άνθρωπος που ζει μέσα στην αμαρτία είναι εκτός εαυτού. Για να μετανοήσει πρέπει να έλθει στα λογικά του.
Η συναίσθηση των αμαρτιών είναι το ξεκίνημα για την επιστροφή στον φιλάνθρωπο Πατέρα.
Στη ζωή μας συχνά βλέπουμε πως ο φιλάνθρωπος Θεός μας οδηγεί με την πανσοφία Του σε συναίσθηση και μετάνοια.
Μια περιπέτεια της υγείας μας, ένα ατύχημα, κάποια συνάντηση με έναν άνθρωπο του Θεού, ένα βιβλίο που έπεσε στα χέρια μας, είναι μερικοί από τους αμέτρητους τρόπους που χρησιμοποιεί ο Θεός για να μας φέρει στην επίγνωση της αμαρτίας μας.
Ο κίνδυνος που υπάρχει μετά την επίγνωση της καταστάσεώς μας είναι η απελπισία.
Μας προστατεύει όμως η ακλόνητη ελπίδα στο έλεος του Θεού.
Όσο και αν είναι το πλήθος και το μέγεθος των αμαρτιών μας, δεν μπορούν να νικήσουν την ευσπλαχνία του Θεού.
«Ακόμη και σε θανάσιμη αμαρτία αν πέσει κανείς, εφ’ όσον την αποστραφεί ολόψυχα, απομακρυνθεί από αυτήν και επιστρέψει προς τον Κύριο έμπρακτα και αληθινά, ας έχει θάρρος και μεγάλη ελπίδα, διότι δεν θα αστοχήσει από την αιώνια ζωή και σωτηρία».
Ύστερα από την επίγνωση της αμαρτίας ακολουθεί η απόφαση για τη μετάνοια.
Είναι το κρίσιμο σημείο στην πορεία του ανθρώπου, ο οποίος αποφασίζει αν θα παραμείνει στο σκοτάδι της αμαρτίας ή θα επιστρέψει στον Θεό.
Ο Θεός, με το στόμα των προφητών, καλεί τους ανθρώπους να επιστρέψουν προς την αγάπη Του, με μετάνοια καρδιακή και όχι τυπική:
Επιστραφήτε προς με εξ όλης της καρδίας υμών και εν νηστεία και εν κλαυθμώ και εν κοπετώ και διαρρήξατε τας καρδίας υμών και μη τα ιμάτια υμών . Και επιστράφητε προς Κύριον τον Θεόν υμών, ότι ελεήμων και οικτίρμων εστί.
Ο Θεός επιθυμεί την επιστροφή και σωτηρία του ανθρώπου, αλλά δεν τον εξαναγκάζει επειδή σέβεται την ελευθερία του.
Ιερομονάχου Γρηγορίου
