ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΖΟΝΑ: Η καταφυγή μας στον πνευματικό πατέρα επιβάλλεται προκειμένου ο άνθρωπος να αντιμετωπίσει την άγνοια και τις παγίδες του αντικειμένου εχθρού στην πορεία του προς τον ουρανό.
Γιατί, όπως σοφά αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη : «οὐαὶ αὐτῷ τῷ ἑνί, ὅταν πέσῃ καὶ μὴ ᾖ δεύτερος ἐγεῖραι αὐτόν». Και ακόμη «οἷς μὴ ὑπάρχει κυβέρνησις, πίπτουσιν ὥσπερ φύλλα, σωτηρία δὲ ὑπάρχει ἐν πολλῇ βουλῇ», δηλαδή οι άνθρωποι, από τους οποίους λείπει η συνετή διακυβέρνησις, πέφτουν όπως τα μαραμμένα φύλλα των δένδρων, η δε σωτηρία κατορθώνεται δια μέσου πολλής σκέψεως και μελέτης.
Άλλωστε, χωρίς την βοήθεια ενός έμπειρου πνευματικού πατέρα που να γνωρίζει τον δρόμο, αφού προηγουμένως ο ίδιος τον έχει διατρέξει και έχει αντιμετωπίσει τις έξυπνες παγίδες που στήνουν οι δαίμονες, είναι αδύνατο ο άνθρωπος να φθάσει στον στόχο του.
Γι’ αυτό και η συμβουλή του Οσίου Ιωάννου του συγγραφέως της Κλίμακος που διαβάζουμε στον περίφημο λόγο του προς τον Ποιμένα είναι καταλυτική : «Μερικοί που επρόκειτο να κάνουν μεγάλη οδοιπορία ερώτησαν αυτούς που εγνώριζαν τον δρόμο και εκείνοι τους είπαν ότι είναι ίσιος και χωρίς κινδύνους. Έτσι όμως, ακούοντας αυτά, ωδοιπορούσαν ανέμελα και στα μισά του δρόμου ή εκινδύνευσαν ή ακόμη και εγύρισαν πίσω, διότι ευρέθηκαν απροετοίμαστοι για τις θλίψεις»
«ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω»
