Πίστη: Αλήθεια, ρωτάς γιατί; Μα δεν βλέπεις τι γίνεται; Πόσα μου συμβαίνουν καθημερινά; Δεν βλέπεις τι γίνεται στον κόσμο γύρω μας; Πόσες δυσκολίες, θλίψεις, δοκιμασίες, φτώχεια, πείνα και πόνος υπάρχουν δίπλα μας;
Καταστάσεις οδυνηρές, έως ανυπέρβλητες πολλές φορές. Και οπωσδήποτε είναι πολύ λογικό να εκφρασθεί μία τέτοια απορία και συνάμα το ηχηρό παράπονο: Είναι δυνατόν να μη ταραχθώ;
Θεωρείται σχεδόν απίθανο να μη τα χάσει κανείς μπροστά σε τόσο μεγάλα εμπόδια, παγίδες και δυσκολίες που παρουσιάζονται κατά το διάβα της ζωής μας. Και οπωσδήποτε η ατελής ανθρώπινη σκέψη θα δικαιώσει μια τέτοια αντίληψη των πραγμάτων. Είναι πρακτικά αδύνατον να μη ταραχθεί κάποιος. Όταν π.χ. βλέπει να ασθενούν από βαρύτατες ασθένειες και να πεθαίνουν μικρά παιδιά δίπλα του. Ενδεχομένως και το δικό του παιδί. Η όταν αντικρίζει σκληρές εικόνες πνιγμένων παιδιών στις θάλασσες. Όταν διεξάγονται πόλεμοι με πάμπολλα θύματα.
Η ακόμη-ακόμη μπροστά στο κύμα της σύγχρονης προσφυγιάς και σ̕ αυτή την μεταναστεύουσα λαοθάλασσα του πόνου. Αλλά και όταν βρίσκεται κανείς μέσα στον κυκεώνα της οικονομικής ανέχειας, της ανεργίας, της αβεβαιότητας για το μέλλον. Όταν γίνονται ξεσηκωμοί, διαμαρτυρίες στους δρόμους, ποικίλες κοινωνικές αναταραχές. Και επιπλέον όταν προσωπικά ο καθένας μας έχει τόσα θέματα που τον απασχολούν… φόβους, λογισμούς, αμφιβολίες, πειρασμούς, αφορμές και δυσκολίες από τους γύρω μας ανθρώπους.
Πραγματικά, σαρώνει την εποχή μας ένας σφοδρότατος άνεμος αγωνίας, ταραχής, συγχύσεως. Ανατρέπονται συχνα τα πάντα, έρχονται τα πάνω – κάτω στις ζωές όλων μας. Και απορούμε, γιατι; Γιατί όλος αυτός ο χαλασμός στις ημέρες μας;
Μόνο ο Θεός γνωρίζει το γιατί. Το κρίσιμο όμως ερώτημα, πέρα από τη διαπίστωση των σκληρών καταστάσεων και των σφοδρών γεγονότων που μας ταράζουν, είναι πως μπορούμε να κρατηθούμε όρθιοι, ψύχραιμοι μπροστά σ’ όλα αυτά τα γεγονότα.
Ας θυμηθούμε πρώτα απ᾿ όλα τον λόγο του Χριστού μας προς τους Μαθητές Του, όταν τους προετοίμαζε για τα δεινά που μέλλουν να επέλθουν στον κόσμο: «οράτε· μη θροείσθε»· προσέχετε, μην ταράζεσθε, τους είπε. Να μην ταράζονται οι καρδιές σας, ούτε να δειλιάζετε. Πόσο ενισχυτικός ο Κυριακός αυτός λόγος και για μας! Να μη τα χάνουμε, ούτε να υπάρχει φόβος στα μύχια της υπάρξεώς μας.
Ας σκεπτόμαστε κι εμείς ότι ο παντοδύναμος Θεός της αγάπης παραστέκει δίπλα μας, όπως το υποσχέθηκε στην τελευταία αναστάσιμη εμφάνισή Του: «ιδού εγώ μεθ᾿ υμών ειμι..» (Ματθ. κη΄ [28] 20). Είναι μαζί μας. Έτοιμος να διαλύσει τα νέφη της ταραχής. Άλλωστε Εκείνος είναι που κυβερνά τον κόσμο. Ακόμη και οι πιο οδυνηρές συνθήκες που επικρατούν σήμερα, υπηρετούν τελικώς το δικό Του πάνσοφο σχέδιο.
Συχνά ας έρχεται στο νού μας η ερώτηση του Κυρίου προς τον μαθητή Του, τον Πέτρο· «ολιγόπιστε, εις τι εδίστασας;», όταν εκείνος φοβήθηκε τη σφοδρότητα των κυμάτων, ενώ περπατούσε πάνω σ’ αυτά. Πόσοι και πόσοι άλλοι άνθρωποι πριν από μας δεν βάδισαν στις ίδιες οδούς της ταραχής και της ανατροπής! Αλλά και ο λαός μας στο ιστορικό του παρελθόν. Ασφαλώς και πλείστοι άλλοι, όχι μόνο παλιά, αλλά και σήμερα κλονίζονται!
Όμως ο Ιησούς Χριστός είναι δίπλα μας, είναι η ειρήνη μας! Και μας φωνάζει: «θάρσει», έχε θάρρος! «Ο Κύριος εγγύς» (Φιλιπ. δ΄ 5), είναι δίπλα μας σε κάθε βήμα! Μη φοβάσαι! Εκείνος διαφεντεύει την ιστορία, θα γράψει την τελευταία λέξη της και θα μας κρατήσει σταθερά από το χέρι!
