Του πρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου
Εάν σε ρωτήσει κάποιος , τι είναι ή τι γιορτάζουμε με το καρναβάλι και τις Απόκριες τι θα πεις; Ότι γιορτάζουμε τον Ζορό, καουμπόι ή σούπερμαν; Το ξεκίνημα της νηστείας;

Παίρνω και εγώ το θάρρος και σε ρωτώ , εσύ ξέρεις τι γιορτάζεις; Γιορτάζεις επειδή το γιορτάζουν και οι άλλοι; Θα προσπαθήσω να σου δώσω να καταλάβεις τι είναι αυτό το οποίο θα έπρεπε εδώ και καιρό να είχαμε αποφύγει.

Η λέξη αυτή προέρχεται από το στερητικό «από» και «κρέας», που σημαίνει την «αποχή από το κρέας», και τις σχετικές εορταστικές εκδηλώσεις. Στην Ρώμη χρησιμοποιούσαν την λατινική λέξη «CARNEVALE» που σημαίνει «ΑΝΤΙΟ ΚΡΕΑΣ». Εξ ου και το δικό μας «ΑΠΟΚΡΕΩ» με το οποίο ονόμαζαν οι Βυζαντινοί. Είναι όμως τόσο αθώα; Φυσικά και όχι διότι είναι συνέχεια της αρχαίας ειδωλολατρικής παράδοσης των Ελλήνων, οι οποίοι γιόρταζαν την έναρξη του νέου έτους και την άνοιξη, την αναγέννηση της φύσης. Βασικό στοιχείο ήταν οι έξαλλες εκδηλώσεις των ανθρώπων οι προκλητικές μεταμφιέσεις, τα γλέντια, οι παρελάσεις, τα αστεία, τα πειράγματα, οι βωμολοχίες, τα αισχρά υπονοούμενα, τα κομφετί, οι χοροί κι οι διασκεδάσεις, όλο αυτό το γενικό «ξεφάντωμα» το οποίο έχουμε και σήμερα.

Από την αρχή η Χριστιανική Εκκλησία στάθηκε αντίθετη και επικριτική σε όλες αυτές τις γιορτές της αχαλίνωτης ακολασίας και κραιπάλης. Μάλιστα, ο άγιος Τιμόθεος, μαθητής του Απ. Παύλου και επίσκοπος Εφέσου, κατά την παράδοση, υπέστη στην Έφεσο, επί αυτοκράτορα Δομετιανού, μαρτυρικό θάνατο, από τους εξαγριωμένους όχλους των ειδωλολατρών, επειδή σε κάποια γιορτή της «Αρτέμιδος της Εφεσίας», κατέκρινε τα όργια των εορταστών.

Ο Απόστολος Πέτρος στην Α΄του Επιστολή (62μ.Χ) γράφει χαρακτηριστικά «και διά τούτο παραξενεύονται ότι σεις δεν συντρέχετε με αυτούς εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας, και σας βλασφημούσιν»· (Πέτρου Α’ 4:4), ενώ ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή τους προς Γαλάτας (58 μ.Χ.) αναφέρει ως έργα της σαρκός τις «μέθαι» και τις «κώμαι», όπου «κώμη» είναι «η θορυβώδης πορεία διασκεδαστών επί τη εορτή θεού τινός». «Φανερά δε είναι τα έργα της σαρκός, τα οποία είναι μοιχεία, πορνεία. ΜΕΘΑΙ, ΚΩΜΟΙ, και τα όμοια τούτων, περί των οποίων σας προλέγω, καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει». (Γαλάτες 5:19-21)

Κατά το 2ο αιώνα ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς μιλάει για τους συγχρόνους του, τους »γελοίως κατά τας πομπάς σχηματιζομένους» και τον 4ο αιώνα ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος επιτίθεται κατά των χριστιανών για την «ακαταγέλαστον κωμωδίαν» να καταστρέφουν το πρόσωπό τους σύμφωνα με ειδωλολατρική συνήθεια, ενδύοντας γυναίκες με ανδρικά ρούχα.

Ότι και τον επόμενο αιώνα συνεχίζονταν οι μεταμφιέσεις μαρτυρεί ο 62ος κανόνας της εν Τρούλλω Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, ο οποίος καταδικάζει τις μεταμφιέσεις και τις μάσκες, όπως και τους χορούς και τους αστεϊσμούς, που ελάμβαναν χώρα σε παρόμοιες καρναβαλικές εορτές του παρελθόντος, και επιβάλλει στους κληρικούς, που μετέχουν την ποινή της καθαιρέσεως, στους δε λαϊκούς την ποινή του αφορισμού. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (349-407μ.Χ.) αναφερόμενος στο επιχείρημα ότι με τις καρναβαλικές εκδηλώσεις διασκεδάζουν και ευφραίνονται οι άνθρωποι, ξεφεύγουν από την καθημερινότητα, απαντά ότι αυτό είναι τελείως παράλογο, διότι η χαρά και ευφροσύνη πρέπει να συμβαδίζουν με την ηθική και την ευπρέπεια. «Το να χαιρόμαστε με όλα δεν είναι καλό. επειδή και ο μοιχός χαίρεται όταν καταστρέψει τον γάμο του πλησίον του. ας μην κοιτάμε λοιπόν αν κάποιος χαίρεται, αλλά εάν για καλό πράγμα χαίρεται». Όταν μεταβάλλεται ένα σπίτι σε πορνείο, είναι ντροπή να ισχυρίζεται κανείς ότι πρόκειται για ηδονή και ευχαρίστηση.«Πορνείον γέγονέ σου η οικία, μανία και οίστρος, και ουκ αισχύνη ταύτα ηδονήν καλών;».

Αδελφοί μου Έλληνες Χριστιανοί, θυμηθείτε τις υποσχέσεις κατά την ώρα του Μεγάλου Μυστηρίου της Βαπτίσεως: «Συντάσσομαι τον Χριστό και αποτάσσομαι τον σατανά και πάση την πομπή αυτού». Είναι καιρός ομολογίας πίστεως! Εφόσον οι Πατέρες της Εκκλησίας μας λένε ΟΧΙ να μάθουμε να κάνουμε ΥΠΑΚΟΗ και μόνον τότε θα έχουμε την Ευλογία του Θεού στο σπιτικό μας. «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω».