ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ: Έκπληξη και θαυμασμός! Αυτά τα αισθήματα κατέλαβαν τις ψυχές των μαθητών που έγιναν αυτόπτες μάρτυρες της Αναλήψεως του Κυρίου. Το θέαμα ήταν πράγματι εντυπωσιακό.

Ο Κύριος ύψωσε τα χέρια Του για να τους ευλογήσει κι ενώ τους ευλογούσε, άρχισε να υψώνεται από το έδαφος και να ανεβαίνει προς τον ουρανό μέσα σε σύννεφο που Τον μετέφερε σαν άλλο όχημα βασιλικό. Σκηνή μεγαλοπρεπής και εκπληκτική.
Αλλά δεν ήταν μόνο οι άνθρωποι που εξεπλάγησαν από το θαυμαστό γεγονός της Αναλήψεως. Έκπληξη δοκίμασαν και οι Άγγελοι, που είδαν τον Κύριο Ιησού να συνεχίζει τη θριαμβευτική πορεία Του στους ουρανούς και να ανεβαίνει μέχρι τον θρόνο του Θεού. «Άγγελοι, την άνοδον του Δεσπότου, ορώντες εξεπλήτ­τοντο», τονίζει ο ιερός υμνογράφος.

Η έκπληξη των Αγγέλων περιγράφεται συμβολικά με υπέροχο τρόπο μέσα στην Αγία Γραφή:
–Ανοίξτε τις πύλες να περάσει ο Βασι­λιάς! ακούστηκε με τόνο επιβλητικό η αγγελική προσταγή:
«Άρατε πύλας, οι αρ­χοντες υμών, και επάρθητε, πύλαι αιώνιοι, και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης».
–«Τις εστιν ούτος ο βασιλεύς της δο­ξης;»…
είναι Αυτός ο Βασιλιάς της δόξας;

–«Κύριος κραταιός και δυνατός, Κύριος δυνατός εν πολέμω», απάντησε η τιμητική συνοδεία και συνέχισε να προστάζει:
«Άρατε πύλας…»· ανοίξτε τις πύλες τ’ ουρανού, διότι Αυτός που εισέρχεται είναι ο «Κύριος των δυνάμεων, αυτός εστιν ο βασιλεύς της δόξης».

Ο παραπάνω διάλογος που περιέχεται στον 23ο Ψαλμό (στιχ. 7-9) ακούστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, κατά την επίσημη είσοδο και εγκατάσταση της Κιβωτού της Διαθήκης, στην πρωτεύουσα του Ισραήλ, την Ιερουσαλήμ.
Ωστόσο το ιστορικό εκείνο γεγονός ήταν προφητική και συμβολική απεικόνιση της πραγματικής εισόδου του Βασιλέως Χριστού στα ουράνια σκηνώματα. Γι’ αυτό και οι Πατέρες της Εκκλησίας εφαρμόζουν αυτό το αγιογραφικό κείμενο στο γεγονός της Αναλήψεως και χρησιμοποιούν τα λόγια αυτά για να εκφράσουν την απορία των Αγγέλων. Την ίδια απορία αποτυπώνει πολύ εκφραστικά κι ο προφήτης Ησαίας σ’ ένα λόγο του που αναγινώσκεται στον Εσπερινό της Εορτής:
«Τις ούτος ο παραγενόμενος εξ Εδώμ, ερύθημα ιματίων εκ Βοσόρ, ούτως ωραίος εν στολή βία μετά ισχύος;» (Ησ. ξγ΄ [63] 1)· ποιος είναι Αυτός που κατέφθασε από την Εδώμ και από την πρωτεύουσά της Βοσόρ με κατακόκκινα τα ιμάτιά Του; Ποιος είναι Αυτός ο τόσο πολύ ωραίος με την πολεμική στολή Του που καταφθάνει με σπουδή και με δύναμη;…

Αυτήν ακριβώς την απορία διατυπώνουν οι Άγγελοι: Ποιος είναι Αυτός που διασχίζει τους ουρανούς ως ένδοξος θριαμβευτής;… Δεν ανήκει στους Αγγέλους. Από τον κόσμο των ανθρώπων έρχεται, «παραγενόμενος εξ Εδώμ». Είναι Άνθρωπος. Όμως στο πρόσωπό Του αναγνωρίζουν τον Δεσπότη και Θεό τους. Και τι συγκλονιστικό! Φέρει σημάδια σφαγής. Τα ενδύματά Του είναι καταματωμένα.
Αυτός είναι που έχυσε το πανάγιο Αίμα Του για να λυτρώσει τους ανθρώπους.
Αυτός που υπέμεινε τα φρικτά παθήματα και τον επονείδιστο θάνατο, τώρα ανεβαίνει Νικητής στον επουράνιο θρόνο.
Κι εδώ ακριβώς είναι που οι Άγγελοι παρατηρούν μία παράδοξη ανατροπή τάξεως: Ο άνθρωπος που είχε πλασθεί «βραχύ τι παρ’ αγγέλους ηλαττωμένος» (Ψαλ. η΄ 6), στο πρόσωπο του αναληφθέντος Κυρίου, ανεβαίνει ψηλότερα κι από τους ι­διους τους Αγγέλους και κάθεται στην πιο τιμητική θέση: στα δεξιά του Θεού Πατρός, ως ένδοξος Βασιλιάς!

Πως να μην εκπλήσσεται ο αγγελικός κόσμος; Πως να μην εκπλήσσεται και η δική μας ψυχή καθώς αναλογίζεται το ύψος της τιμής που μας επιφυλάσσει η αγάπη του Θεού!… Η Ανάληψη του Κυρίου ως Θεανθρώπου, το γεγονός δηλαδή ότι ο Υιός του Θεού εκάθισε στα δεξιά του Πατρός και ως Άνθρωπος, αυτήν ακριβώς την ανύψωση του ανθρώπου δηλώνει. Και τι ανύψωση!
Αλήθεια, ερωτά ο ιερός Χρυ­­σόστομος, «δεν ήταν αρκετό για την ανθρώπινη φύση να βρίσκεται μεταξύ των Αγγέλων; Αυτή η τιμή δεν θα ήταν ήδη άρρητη; Κι όμως υψώθηκε πάνω από τους Αγγέλους, ξεπέρασε τους αρχαγγέλους, υψώθηκε πιο πάνω από τα Χερουβίμ, ανέβηκε πάνω από τα Σεραφίμ, ξεπέρασε τις αγγελικές Αρχές και δεν σταμάτησε παρά μόνο όταν έφθασε στον Θρόνο του Κυρίου» (Εις την Ανάληψιν του Κυρίου, Ομιλία Α΄, ΕΠΕ 36, 214).

Πως να μην εκπλήσσεται κάθε άνθρωπος μπροστά σ᾿ αυτό το μεγαλείο;… Αλλά ας μη μένουμε μόνο στην έκπληξη.
«Τα της γης επί της γης καταλιπόντες… δεύτε ανανήψωμεν και εις ύψος επάρωμεν ομ­ματα και νοήματα». Ας αφήσουμε επιτέ­λους ο,τι γήινο και φθαρτό κι ας υψώσου­με το βλέμμα και τη σκέψη μας στον ου­ρανό. Στην άρρητη δόξα που εξασφάλισε ο αναληφθείς Κύριος στους πιστούς μαθητές Του, δηλαδή σε όλους όσοι πιστεύουν στο όνομά Του και ζούν ενωμένοι μαζί Του διά των Μυστηρίων της Εκκλησίας. Αυτή την αιώνια δόξα ας ποθήσουμε με όλη μας την ψυχή, διότι αυτή θα μας κάνει αληθινά ευτυχισμένους.