Άγιος Λουκάς ο Ιατρός: Ο Κύριος είναι το πρότυπο της πραότητας και της ταπεινοφροσύνης. Αυτός που είναι Αληθινός Θεός, Θεός Λόγος, κατέβηκε από τους ουρανούς και έγινε άνθρωπος, ήταν τόσο ταπεινός που δεν υπάρχει πιο ταπεινός απ’ Αυτόν μεταξύ των ανθρώπων.
Όταν ο Κύριος έφυγε από τη συναγωγή, πήγε στο σπίτι του Σίμωνα και εκεί θεράπευσε την πεθερά του. «Δύνοντος δε του ηλίου πάντες όσοι είχον ασθενούντας νόσοις ποικίλαις ήγαγον αυτούς προς αυτόν· ο δε ενί εκάστω αυτών τας χείρας επιτιθείς εθεράπευσεν αυτούς. Εξήρχετο δε και δαιμόνια από πολλών κραυγάζοντα και λέγοντα ότι συ ει ο Χριστός ο Υιός του Θεού. Και επιτιμών ουκ εία λαλείν, ότι ήδεισαν τον Χριστόν αυτόν είναι» (Λκ. 4:40-41).
Όχι μόνο εδώ ο Χριστός απαγορεύει να κάνουν γνωστά σε όλους τα θαύματά του, αυτό το συναντάμε πολλές φορές στο Ευαγγέλιο, βλέπουμε ότι σχεδόν σ’ όλες τις περιπτώσεις ο Κύριος έτσι ενεργούσε. Γιατί; Μας το εξηγεί ο ευαγγελιστής Ματθαίος. «Όπως πληρωθεί το ρηθέν διά Ησαΐου του προφήτου λέγοντος· ιδού ο παις μου, ον ηρέτισα, ο αγαπητός μου, εις ον ευδόκησεν η ψυχή μου· θήσω το πνεύμα μου επ’ αυτόν, και κρίσιν τοις έθνεσιν απαγγελεί. ουκ ερίσει ουδέ κραυγάσει, ουδέ ακούσει τις εν ταις πλατείαις την φωνήν αυτού. κάλαμον συντετριμμένον ου κατεάξει και λίνον τυφόμενον ου σβέσει, έως αν εκβάλη εις νίκος την κρίσιν» (Μθ. 12:17-20).
Γι’ αυτό λοιπόν ο Κύριος είναι το πρότυπο της πραότητας και της ταπεινοφροσύνης. Αυτός που είναι Αληθινός Θεός, Θεός Λόγος, κατέβηκε από τους ουρανούς και έγινε άνθρωπος, ήταν τόσο ταπεινός που δεν υπάρχει πιο ταπεινός απ’ Αυτόν μεταξύ των ανθρώπων. «Εαυτόν εκένωσεν μορφήν δούλου λαβών» (Φιλ. 2:7). Ζούσε σαν δούλος μεταξύ μας και μας έδωσε παράδειγμα ταπεινοφροσύνης. Ο Χριστός λέει: «Μάθετε απ’ εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών» (Μθ. 11:29). Αν θέλουμε να βρούμε ανάπαυση για τις ψυχές μας, πρέπει να είμαστε σαν Αυτόν πράοι και ταπεινοί. Γιατί ο Χριστός δεν επέτρεπε να διαλαλούν τα θαύματά του; Επειδή ήταν ταπεινός, γι’ αυτό. Ήταν τελείως ξένος προς την κενοδοξία, δεν ήθελε να Τον επαινούν και δεν ζητούσε δόξα από τους ανθρώπους.
Και εμείς, τι κάνουμε εμείς; Δεν ζητάμε πάντα από τους ανθρώπους δόξα και έπαινο; Δεν είμαστε γεμάτοι από υπερηφάνεια; Ποιος από μας προσπαθεί να κρύψει τα καλά του έργα, όπως το έκανε ο Κύριος Ιησούς Χριστός; Ποιος περιφρονεί την ανθρώπινη δόξα και ζητάει δόξα μόνο από τον Θεό; Σχεδόν κανείς. Όλοι μας σχεδόν έχουμε αυτό το πάθος. Είναι πολύ δύσκολο να απαλλαχθούμε από την κενοδοξία. Μόνο οι άγιοι είναι ελεύθεροι απ’ αυτή. Εμείς όλοι, αρχίζοντας από μένα, είμαστε γεμάτοι από υπερηφάνεια.
Από το βιβλίο: Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, Λόγοι και ομιλίες, τόμος Β’. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη (απόσπασμα).
-120x86.jpg)
