Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Κάποια καλογριούλα μου έγραψε, λέει: Γέροντα, ακούμε ότι θα ‘ρθουν οι Τούρκοι και δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε.
– Α! άκουσε, παιδάκι μου, της λέω. Δεν έχεις υπακοή. Διότι αν είχες υπακοή, τότε: «Τι με νοιάζει εμένα; Ό,τι μου πει η Γερόντισσα. Ό,τι μου πει η Γερόντισσα. Δεν είναι Γερόντισσα η Μ.; Ε, ό,τι πει η Μ., εμένα δεν με νοιάζει». Αυτή είναι υπακοή. Αλλά για να φοβάσαι, έχεις θέλημα μέσα σου, έχεις θέλημα.
***
Ξέρετε πολύ καλά ότι ο Γέροντάς μας (Ιωσήφ) [ο όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής (1898-1959)] ήταν των άκρων ησυχαστής και της νοεράς προσευχής. Και όμως δεν μας παρέδωσε ως πρώτο την ησυχία η τη νοερά προσευχή, αλλά μας παρέδωσε την υπακοή, το κοινόβιο!
***
Και τα βιβλία των αγίων Πατέρων αν παρακολουθήσετε, θα δείτε ότι πολλοί με ευκολία, με πολλήν άνεση αγίασαν, αγιάσθησαν οι ψυχές των, δίχως να κάνουν κόπους, δίχως να κάνουν θυσίες, δίχως να κάνουν ασκητικούς αγώνας, αλλά τι; Εδιάλεξαν την υπακοή.
***
Η υπακοή φέρει τον άνθρωπο όχι μόνο σε απάθεια σωματική, αλλά και πνευματική.
***
Βολιδοσκοπήσατε από που ξεκινάει η υπακοή. Από την Τριαδική Θεότητα. Ο Χριστός λέει ότι «ήρθα να κάνω όχι το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με» (Λουκ. 22, 42).
Από εκεί αρχίζει η υπακοή. Γι’ αυτό και οποίος κάνει υπακοή, γίνεται μιμητής του Χριστού!
***
Αυτός ο οποίος κάνει υπακοή στον Γέροντά του, μιμείται τον Χριστό, ο Οποίος έκανε υπακοή στον Πατέρα Του. Και υποχρεούται κατά συνέπειαν ο Θεός να ευλογήσει εκείνον, ο οποίος Τον μιμείται.
***
Βεβαιώθηκα με πείρα ότι η υπακοή είναι ανωτέρα της προσευχής.
***
Θέλεις ν’ αποκτήσεις προσευχή; Θέλεις, όταν λες το «Κύριε Ιησού Χριστέ», να τρέχουν τα δάκρυα ποτάμι από τα μάτια σου; Θέλεις να ζήσεις τη ζωή των αγγέλων; Ευλόγησον», «να ‘ναι ευλογημένο». Υπακοή.
***
Ερώτησαν κάτι καλογριούλες και τον πατερ-Γεράσιμο, τον Υμνογράφο [Μοναχός πατήρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης Υμνογράφος Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας].
– Πατερ-Γεράσιμε, τι θα πει τυφλή υπακοή;
– Να σας πω, λέει. Είπε η Ηγουμένη· «φέρε, Ευπραξία, ένα ποτήρι νερό». Το ‘φερες. «Χύσ’ το». Το ‘χυσες. «Βρε παλαβή, γιατί το ‘χυσες το νερό»; «Ευλόγησον». Να μη δικαιολογηθείς· «μα καλά, εσύ δεν μου ‘πες να το χύσω το νερό»; Όχι έτσι, λέει. «Ευλόγησον», αυτή είναι η τυφλή υπακοή.
***
Αν δεν κάνεις τυφλή υπακοή, δεν ανεβαίνεις απάνω σε πνευματικές σκάλες. Είδες αυτό το Γεροντάκι [ο π. Γεράσιμος ο Υμνογράφος] πώς είπε; Αυτή είναι η τυφλή υπακοή, να μη δικαιολογείς τον εαυτό σου. Όχι μόνο στον Γέροντα, και στον αδερφό σου. Και στον αδερφό σου να μη δικαιολογείς τον εαυτό σου, αλλά πάντοτε να τον έχεις τον εαυτό σου κάτω από όλους.
Απόσπασμα από το βιβλίο, «Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης», έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» , Κατουνάκια Αγίου Όρους (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
