Εκείνος που θέλει να βρει την Αλήθεια, πρέπει να καθαρθεί πρώτα από τα πάθη του. Γιατί όποιος απαλλάσσεται από τα πάθη, απαλλάσσεται και από την πλάνη και γνωρίζει την Αλήθεια.
Μην βάζεις την ομόνοια πάνω από την αλήθεια.
Δεν θα έχουμε κανένα κέρδος από την ορθή μας πίστη, αν η ζωή μας είναι αμαρτωλή, όπως επίσης δεν θα έχουμε καμίαν ωφέλεια από την ενάρετη ζωή μας, αν η πίστη μας δεν είναι υγιής.
Ας μην φερόμαστε στους αντιφρονούντες με επιθετικότητα και αγριότητα, αλλά ας συζητάμε μαζί τους με μετριοπάθεια, γιατί τίποτα δεν είναι ισχυρότερο από την συγκαταβατικότητα και την πραότητα. «Ο δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να είναι εριστικός, αλλά ήπιος και ανεκτικός απέναντι σε όλους « (Β’ Τιμ. 2:24).
Ακόμα κι αν ζεις ανώτερη πνευματική ζωή, δεν θα αποκτήσεις καμία παρρησία στο Θεό, εφόσον αδιαφορείς για τους αδελφούς σου που χάνονται.
Δεν είναι δυνατό να σωθεί κανείς, αν δεν κάνει τίποτα για τη σωτηρία του πλησίον του.
Εκείνος που φροντίζει να σώσει έναν αμελή αδελφό και να τον αρπάξει από το στόμα του διαβόλου, μιμείται, όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν, το Θεό. Τι θα μπορούσε να εξισωθεί μ’ αυτό το έργο; Απ’ όλα τα κατορθώματα είναι το μεγαλύτερο, όλης της αρετής είναι το αποκορύφωμα.
Τα πάθη που τυραννούν πιο πολύ τους ανθρώπους είναι η πλεονεξία και η ακολασία.
Η λύπη, η αγωνία, ο θυμός και οι πολλές μέριμνες σκοτίζουν το νου και δεν τον αφήνουν να κάνει λογικές σκέψεις.
Τα αμαρτήματα είναι οι αιτίες όλων των κακών. Στα αμαρτήματα οφείλονται οι λύπες, στα αμαρτήματα οι ταραχές, οι πόλεμοι, οι αρρώστιες.
Η αμαρτία, πριν εμφανιστεί και πραγματοποιηθεί, σκοτίζει το λογισμό και εξαπατά το νου. Όταν όμως, ολοκληρωθεί, τότε φανερώνει την απρέπειά της, προξενώντας διαρκή οδύνη στην ψυχή και αφαιρώντας την παρρησία της συνειδήσεως.
Πηγή κακών είναι η έλλειψη μέτρου στις επιθυμίες μας. Σ’ αυτήν οφείλονται οι πορνείες, οι πλεονεξίες, οι κλεψιές, οι φόνοι, οι ληστείες, ολόκληρη η διαφθορά της ψυχής. Α μην επιζητούμε, λοιπόν, περισσότερα από τα απαραίτητα και στην τροφή και στα ενδύματα και στα σπίτια και στις άλλες σωματικές ανάγκες.
Αρχή της ραθυμίας είναι η αναβολή. ας μην αναβάλλουμε, λοιπόν, για αύριο τη διόρθωσή μας, «γιατί δεν ξέρουμε τι θα φέρει η αυριανή μέρα» (Παροιμ.27:1), ούτε να λέμε ότι θα νικήσουμε την κακή συνήθεια σιγά-σιγά, γιατί αυτό το «σιγά-σιγά» δεν θα φτάσει ποτέ.
Για τούτο, πάνω απ’ όλα πρέπει πιο πολύ να κλαίμε: Για το ότι, επειδή οι κακοί στην εποχή μας έγιναν πολλοί, τα κακά δεν προκαλούν πια ντροπή σ’ εκείνους που τα διαπράττουν.
Ότι γίνεται στον καιρό του, είναι χρήσιμο. Ότι γίνεται άκαιρα, όχι μόνο άχρηστο είναι, αλλά και βλαβερό.
Πηγή: Θέματα Ζωής Β’ – Ιερά Μονή Παρακλήτου
