Η εσωτέρα έρημος και ο Όσιος Ονούφριος

Η πνευματική ελευθερία δεν μπορεί να συγκριθεί με τη γήινη ζωή, μια ζωή που νομίζουμε πως είμαστε ελεύθεροι αλλά στην πραγματικότητα είμαστε περιορισμένοι και καταπιεσμένοι. Όλοι μέσα μας, στις ψυχές μας έχουμε ανάγκη την εσωτέρα έρημο. Μακρυά από το θόρυβο της πόλης, την ανησυχία των ανθρώπων άνευ λόγου, τον καθημερινό αγώνα για τον καθησυχασμό της ψυχής που δεν είναι παρά μόνο, μια εκπλήρωση πολλών επιθυμιών.

Πολλοί ερημίτες κατέφευγαν προς την έρημο, μόνο και μόνο για να βρουν τη γαλήνη και την ηρεμία, να προσεύχονται και να μην τους διακόπτει κανείς. Αυτή την εσωτέραν ή ενδοτέραν έρημον αναζητούσαν οι ερημίτες. Ανάμεσα στους μοναχούς που αναχώρησαν και βρήκαν την ψυχική γαλήνη τους στην έρημο και ο Όσιος Ονούφριος. Τον οποίο εορτάζει η εκκλησία μας στις 12 Ιουνίου. 

Ο Όσιος Ονούφριος έζησε 60 χρόνια στην Αίγυπτο. Εκεί τον αναζήτησε ο Άγιος Παφνούτιος όπου του εδιηγήθη την πορεία της ζωής του. Καθώς ο Άγιος τον ρωτούσε πως υπέφερε τη ζέστη και το κρύο γυμνός και νηστικός εκείνος απάντησε πως στην αρχή κόντεψε να πεθάνει απ’ τις φοβερές δοκιμασίες, αλλά η χάρη του θεού του έδωκε καρτερία, του έστελνε μυστικά ψωμί και νερό κάθε μέρα, και ο φοίνικας, που είχε βλαστήσει του έδινε καρπόν ώριον και ηδίστον.

Ο Γέροντας κλείστηκε στη σιωπή του, μα ο Παφνούτιος τον ξαναρωτά, πόσος χρόνος πέρασε από τότε που έχει να μεταλάβει τ’άχραντα Μυστήρια. Ο Μέγας Ονούφριος του διηγείται πως έρχονται Άγγελοι Θεού και τους κοινωνούν και πως, αν κάποιον αναχωρητή επιθυμία της ανθρώπινης μορφής ενοχλήσειεν, τον παίρνει ο Άγγελος Κυρίου, του δείχνει την ομορφιά του Παραδείσου και τον ξαναφέρνει στον τόπο της ασκήσεως. Το γήινο τέλος του Γέροντα πλησιάζει.

Ο μέγας Ονούφριος αποχαιρέτησε σεμνά και ταπεινά τον Παφνούτιο και τον παρακάλεσε να τον θάψει και όταν επιστρέψει στην Αίγυπτο, να πληροφορήσει τους ευσεβείς πως, αν θρέψουν πένητες ή κάνουν κάτι καλό μνημονεύοντας το όνομά του, εκείνος θα τους θυμηθεί στο φοβερό βήμα του Χριστού. Ο Πανούφριος τον παρακάλεσε να παραμείνει στη σπηλιά όμως εκείνος το αρνήθηκε. Και ενώ ο Παφνούτιος κήδευε το τίμιο σώμα του είχε προβληματιστεί αν θα έπρεπε να αφήσει τον τόπο αυτό ή να μείνει και τότε φοβερή βουή τα κατέστρεψε όλα. Άλλη μια δικαίωση της προφητείας του μεγάλου Ονούφριου!