Δύο δάκρυα με παράπονο και η Παναγιά μας απάντησε…

Το μάθημα της Ρητορικής-Κατηχητικής, προχωρούσε, κόντευε η ώρα να τελειώσει, όταν άρχισαν οι ερωτήσεις απὸ τους φοιτητές του πρώτου έτους της Θεολογικής Σχολής Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης του Ορθοδόξου Πανεπιστημίου του Κογκὸ.

-Πώς πρέπει να πλησιάσουμε τον κόσμο;

-Πώς θα βοηθήσουμε τον ιερέα της ενορίας μας;

-Έχει μεγάλη επαρχία ο ιερέας μας. Είναι υπεύθυνος σε πολλὰ χωριὰ, σε πολλὲς εκκλησίες∙ άλλες απὸ αυτὲς είναι κτισμένες και άλλες λασποκαλύβες;

-Εμείς δεν έχουμε ιερέα.

Έχουμε όμως ωραία Εκκλησία με τον κατηχητή μας∙ συγκεντρωνόμαστε και ψάλλουμε. Κάπου-κάπου μάς έρχεται ιερέας. Περιμένουμε μήπως και τώρα το Πάσχα έρθει κανεὶς.

Καθένας έλεγε τις δυσκολίες που είχαν στις πόλεις και στα χωριὰ τους∙ η συζήτηση είχε φουντώσει.

Ο Χαράλαμπος απὸ το Bandundu όμως καθόταν σκεπτικὸς και λυπημένος, κοίταζε τους συμφοιτητὲς του. Δεν άντεξε∙ δυὸ δάκρυα έτρεξαν στα μάγουλά του κι ένας αναστεναγμὸς και ένα παράπονο ξεπήδησαν απὸ μέσα του.

-Εμείς ούτε Ἐκκλησία έχουμε, ούτε υπάρχει κοντὰ μας καμιὰ. Τα δάκρυα έπεσαν στο θρανίο. Σιωπή επικράτησε για λίγο. Προσπάθησα να κόψω τη σιωπή για να φύγουμε απὸ την αμηχανία, στην οποία πέσαμε όλοι.

-Να το δοῦμε, Χαράλαμπε, έλα μετὰ στο γραφείο.

Το θαύμα
Δεν πρόλαβα να τελειώσω και κτύπησε το τηλέφωνο. Είδα ότι ήταν απὸ μακρυά μήπως είναι τίποτε επείγον, διερωτήθηκα∙ ζήτησα συγγνώμη απὸ τους φοιτητές και το σήκωσα.

–Bonjour… Comment ça va ?

–Ποιὸς, ποιὸς; Τότε καταλαβα γνώριμη φωνὴ αδελφού απὸ το γραφείο της Αδελφότητος Εξωτερικής Ιεραποστολής της Θεσσαλονίκης.

–Σεβασμιώτατε, η Παναγία σού στέλνει ένα δώρο, μια Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Πρέπει να ξεκινήσετε αμέσως.

Τα έχασα. Κοιτούσα μια τον Χαράλαμπο, μια το τηλέφωνο. Μπέρδεψα τα λόγια μου. –Θα κοιτάξω, απάντησα. Είμαι στην τάξη, κάτι τέτοιο συζητάμε.

Η Παναγία απάντησε στα δάκρυα του Χαράλαμπου.

Εζήτησα αμέσως τον υπεύθυνο της ιεραποστολής στην περιοχὴ του Bandundu, τον κ. Θεόδωρο Φουμουάζα, Κοσμήτορα του Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου της Κινσάσας και Αντιπρύτανη του Ορθοδόξου Πανεπιστημίου μας, απὸ εκεί που κατάγεται ο Χαράλαμπος.

–Θεόδωρε, η Παναγία μας σάς στέλνει μια Εκκλησία της, του Ευαγγελισμού της, ἔχετε οἰκόπεδο;

–Ναι, δύο ἐκτάρια, δικὰ μας, αρκετὸς ο χώρος για εκκλησία, σχολείο, ιατρείο. Έχουμε και τρεις φοιτητὲς στη Θεολογικὴ μας σχολὴ. Έτοιμοι για δράση.

-Τότε προχωράμε. Ένα νέο ιεραποστολικὸ κέντρο η Παναγία ανοίγει στο Bandundu του Κονγκό. Η Παναγία άκουσε το παράπονο του Χαράλαμπου και απάντησε στα δάκρυα του.