Είχε πάει μια φορά με κάποιο πνευματικό του παιδί και άκουσαν την ομιλία ενός γνωστού Ιεροκήρυκα, κάπου στην Αθήνα. Έπειτα υπήρξε συζήτηση και ένας νέος από το κοινό έκανε στον ιερέα την έξης ερώτηση:
– Πάτερ, εγώ δεν μπορώ να διαβάζω το Απόδειπνο ή τον Εξάψαλμο, ούτε Θεία Λειτουργία να παρακολουθώ.
Το μόνο πού μπορώ να κάνω είναι να λέω το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με», θα σωθώ;
Εκείνος δεν του έδωσε ξεκάθαρη απάντηση. Ο Γέροντας, όμως, γύρισε εκείνη τη στιγμή στο πνευματικό του παιδί πού τον συνόδευε και του ψιθύρισε:
– Έπρεπε να του πει: «Ναι, θα σωθείς».
Έλεγε ότι το Απόδειπνο είναι μία ομπρέλα, η οποία ανοίγει και σκεπάζει όλη την οικογένεια από τα κακά πνεύματα πού υπάρχουν τη νύχτα, ότι απωθεί και τούς κλέφτες ακόμη και σε θωρακίζει ο Θεός μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Σε μια γυναίκα, μάλιστα, είχε επιμείνει όχι μόνο στην πρωινή προσευχή, τότε πού είμαστε ξεκούραστοι, αλλά και στη βραδινή, παρά την κόπωση της ημέρας πού προηγήθηκε. Της τόνισε:
– Το Απόδειπνο θα προσπαθείς να το λες κάθε βράδυ με τα παιδιά σου. Και πάντα θα διαβάζει ο ένας δυνατά, ενώ οι άλλοι θα συνοδεύουν, θα συμμετέχουν όλοι τέλος πάντων με κάποιον τρόπο.
Ή, αν δεν γίνεται, να είστε όλη η οικογένεια μαζί και ας το διαβάζει ο ένας.
Ήταν όμως με κατανόηση προς τον άλλο. Έτσι, όταν η ίδια τον ρώτησε τί να κάνει με τα παιδιά της, αφού λόγω της ηλικίας ή των μαθημάτων τους δεν μπορούσαν να συμμετέχουν, της είπε:
– Τότε ας το κάνει ο καθένας μόνος του, προκειμένου να μη γίνεται καθόλου. Και αν δεν μπορείτε να κάνετε όλο το Απόδειπνο, τότε πείτε τον 50ό ψαλμό του Δαβίδ («Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεος Σου»).
Πηγή: Από το βιβλίο «Ο πνευματικός της Μονής Δαδίου»
