Η πορεία της Μεγάλης Σαρακοστής

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Μεγάλη Σαρακοστή: ένας δρόμος που οδηγεί στην ολόφωτη νύκτα του Πάσχα! Κοινή και προσωπική πορεία.

Όσοι θέλουν να τη βαδίσουν, γρήγορα θα διαπιστώσουν πως έχει δυσκολίες, είναι όμως συνδυασμένη με μια εσωτερική γλυκύτητα. Είναι αυτό που οι Πατέρες ονομάζουν χαρμολύπη.

Αν τα βιώματα κατανοούνται με βιώματα, είναι αυτονόητο πως, μπαίνοντας στο δρόμο της Μεγάλης Σαρακοστής, μπορείς να γευτείς την ομορφιά της νηστείας, των μεγάλων ακολουθιών, τη δυσκολία των ημερών. Δεν είναι, άλλωστε, χωρίς λόγο που τόσοι άνθρωποι με την ελεύθερη θέλησή τους χαίρονται, κι ας δυσκολεύονται, να ακολουθούν όσα λέει η Εκκλησία τη Μεγάλη Σαρακοστή.

Η εσωτερική μας ακαταστασία, η καρδιακή θλίψη, η ρουτίνα της ζωής μπορούν, την περίοδο της Μ. Σαρακοστής, ν’ ανατραπούν και να γευτούμε όντως νέα ζωή. Αρκεί να κάνουμε, απλά και ελεύθερα, όπως έκαναν και κάνουν οι πατέρες μας.

Οι φοβίες και οι αμφιβολίες αν θα τα καταφέρουμε θα αποδειχθούν πειρασμοί εκ του πονηρού που, βέβαια, δεν θέλει να γευτούμε τη χαρά, την ειρήνη, την ανάπαυση, γι’ αυτό και μεγαλοποιεί τη δυσκολία της νηστείας και των άλλων αγώνων.

Ωστόσο, πέρα από τις όποιες πνευματικές ασκήσεις που η Εκκλησία μάς καλεί να ενεργοποιήσουμε την περίοδο αυτή, υπάρχουν και οι αρετές που εφαρμόζοντάς τες, αποκτούμε την ελευθερία των τέκνων του Θεού, όπως η συγχωρητικότητα, η σιωπή, η αποφυγή της αργολογίας και κατάκρισης, η ελεημοσύνη.

Τελικά, η περίοδος της Μ. Σαρακοστής δεν είναι διαφορετική από όλη τη ζωή μας ως χριστιανών. Ξέρουμε όμως πόσο δύσκολο είναι ν’ αφήσουμε την οκνηρία και τη νωθρότητα, και πόσο ο ζήλος και η αγάπη μας είναι μειωμένα, ώστε να θέλουμε και να αδυνατούμε. Γι’ αυτό έρχεται η Εκκλησία να μας βοηθήσει για να κάνουμε το κοινό και προσωπικό Πάσχα, να περάσουμε δηλαδή από το σκοτάδι στο Φως, από το θάνατο της αμαρτίας στη ζωή του Χριστού.

Ας θεωρήσουμε τη φετινή Μ. Σαρακοστή μια ευκαιρία ν’ ανανεώσουμε το μίζερο πνευματικά εαυτό μας, να γνωρίσουμε εμπειρικά την εις Άδου κάθοδο που προαναγγέλλει Ανάσταση.

Ας δούμε τη νηστεία όχι ως στέρηση αλλά ως ελευθερία από τις δεσμεύσεις που μας στερούν την όντως τροφή «τη μένουσα εις τους αιώνας».

Ας συμμετέχουμε τακτικά στα Μεγάλα Απόδειπνα, στις Προηγιασμένες Λειτουργίες, στους Χαιρετισμούς της Παναγίας, στις πανηγυρικές ακολουθίες του Σαββάτου και της Κυριακής.

Ας αρχίσουμε όλοι μαζί ως μέλη της ίδιας οικογένειας και ας προχωρούμε ανάλογα με τις προσωπικές δυνατότητες ως πρόσωπα με τις ιδιαιτερότητές τους.

Ας μετανοήσουμε μέσα μας κοινοποιώντας τη μετάνοιά μας στην Εκκλησία μέσω του πνευματικού πατρός, για να νεκραναστηθούμε με το Χριστό.

Ας γίνει η Μ. Σαρακοστή πραγματική πορεία προς το Πάσχα με την ανεκλάλητη χαρά της Ανάστασης, του Χριστού και όλου του κόσμου.