Αυτό που ζητάει ο Θεός από όλους μας, ξέρετε πιο είναι;
«ΓΙΕ ΜΟΥ, ΚΟΡΗ ΜΟΥ, ΕΜΠΙΣΤΕΨΟΥ ΜΕ. ΕΓΩ ΔΕΝ ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ».
Είναι αυτό που λέει ο πατέρας στο γιό του:
«Γιατί έχεις αγωνία παιδί μου; Εμπιστέψου με. Εγώ είμαι ο πατέρας σου!
Εγώ θα σε θρέψω! Εγώ θα κάνω τα πάντα για σένα! Θα ιδρώσω, θα κοπιάσω, θα πονέσω, αλλά θα σε κάνω αυτό που θέλεις». Και όταν το παιδί εμπιστεύεται τον πατέρα του, τότε τι κάνει εκείνος;
Κάνει τα αδύνατα δυνατά, για να δώσει τη χαρά στο παιδί του.
Τίποτα άλλο δεν θα μ’ άρεσε να έφτιαχνα, παρά μόνο μια εικόνα του Χριστού, όμορφη όπως είναι Εκείνος, μέσα σε ένα φως της δικής Του χαράς και αγάπης, γιατί μόνο αυτό βγάζει ο γλυκύτατος Ιησούς και να έγραφα από πάνω «Η ΑΚΡΑ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ», γιατί αυτό είναι που ζητάει ο άνθρωπος, για να νιώσει ευτυχισμένος.
Η άκρα ευσπλαχνία, είναι ιδιότητα μόνο της μητέρας.
Μέσα σ’ ένα αντρόγυνο όταν το παιδί κάνει κάποιο λάθος, ο πατέρας αντιδράει πιο δυνατά. Καμιά φορά μπορεί να του πει: «Σταμάτα παιδί μου, μέχρι εδώ! Δεν σε θέλω. Ή άλλαξε ζωή, ή φύγε».
Είναι σκληρός ο πατέρας, δεν αντέχει αυτό που κάνει το παιδί του.
Η μητέρα όμως, τι κάνει;
Προσπαθεί όλα να τα κουκουλώσει, γι’ αυτό και την ακούς να λέει:
«Μα είναι το παιδί μου! Είναι το σπλάχνο μου! Είναι το αίμα μου!».
Δικαιολογεί συνέχεια το παιδί της και το παιδί καταλαβαίνει αυτή της την πράξη.
Γι’ αυτό και νιώθει το παιδί ότι, εάν όλος ο κόσμος το έδιωχνε, το μόνο πλάσμα που ποτέ δεν μπορεί να το κάνει από τη φύση της είναι μόνο η μητρική καρδιά της μητέρας του.
Γι’ αυτό όσα λάθη και αν έχει ένα παιδί, οτιδήποτε και να είναι, στη μαμά του θα πάει πάλι.
Το ίδιο κάνει και ο Θεός, γιατί είμαστε τα σπλάχνα Του!
Όσα λάθη και αν κάνουμε δεν μας διώχνει, γιατί είναι η Μάνα μας. Δεν μας δίνει μόνο την στοργική Του αγκαλιά, αλλά μας λατρεύει με την μητρική Του καρδιά. Το μόνο που μας ζητάει είναι απλά να Τον εμπιστευτούμε.
Γι’ αυτό αξίζει πολλές φορές την ημέρα να επαναλαμβάνουμε αυτή την πολύ δυνατή προσευχή: «ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ, Σ’ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ».
(απόσπασμα από κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)
