Εγώ η ταπεινή δούλη του Θεού Κατερίνα από την Λεμεσό Κύπρου, θα σας μιλήσω για ένα θαύμα του Θεού στο παιδί μου μέσω της Αγίας Άννας.
Έχω τρία παιδιά δύο κορίτσια και ένα αγόρι τον Ανδρέα. Θα σας μιλήσω για το γιο μου ο οποίος εξακολουθεί να βρίσκεται στη ζωή μόνο και μόνο γιατί το θέλησε ο Θεός.
Στα είκοσι του χρόνια που είναι τώρα έχει πάθει τρία ατυχήματα με μηχανάκι. Την πρώτη φορά έσπασε το πόδι με αρκετούς μήνες στο γύψο. Τη δεύτερη φορά ενώ επέστρεφε από ένα εκκλησάκι (Παναγία η Καρμιώτισσα) όπου είχε ανάψει το καντήλι τον έβαλε κάτω από τους τροχούς φορτηγό. Και όμως επέζησε με μικρά σπασίματα. Και την τρίτη που θα σας μιλήσω ιδιαίτερα χτύπησε μετωπικά σε κεντρικό δρόμο της Λεμεσού με άλλο μηχανάκι που οδηγούσε άραβας.
Με χαμένες τις αισθήσεις και με σοβαρό κτύπημα στο κεφάλι «κρανιοεγκεφαλική κάκωση» μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Λεμεσού στην εντατική. Οι γιατροί δεν έδωσαν καμία πιθανότητα να ζήσει και μάλιστα ένας από αυτούς μου έλεγε αναμένουμε τον θάνατο του γιου σου από στιγμή σε στιγμή. Παρόλα αυτά ζούσε για 12 ημέρες και μονολογούσε συνέχεια μία φράση παρόλο που δεν ήταν παιδί της Εκκλησίας «Θεέ και Κύριε κάνε το θαύμα σου».
Εγώ παρόλο που βρισκόμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση δεν έκανα τίποτα άλλο από το να βρίσκομαι κοντά του και να προσεύχομαι με μία κρυφή ελπίδα ότι ο Θεός δεν θα μου τον έπαιρνε. Να φανταστείτε ότι δεν τον μεταφέρανε στο νοσοκομείο Λευκωσίας γιατί όπως λέγανε δεν είχε καμία πιθανότητα να ζήσει.
Μετά από μεσολάβηση κάποιου γείτονα (ο Θεός να τον έχει καλά) στον Υπουργό Υγείας, στην δωδέκατη ημέρα μεταφέρθηκε στην εντατική του νοσοκομείου Λευκωσίας όπου υπήρχαν γιατροί νευροχειρούργοι. Του έδωσαν συγκεκριμένη αγωγή και περίμεναν τα αποτελέσματα. Η κατάσταση του παιδιού μου (εγκεφαλικό οίδημα) μέρα με τη μέρα χειροτέρευε. Στην ενδέκατη ημέρα (που βρισκόταν στο νοσοκομείο Λευκωσίας) οι γιατροί μου δήλωσαν ότι θα τον εγχείριζαν στο κεφάλι γιατί είχε πρηστεί τόσο ο εγκέφαλος που δεν χωρούσε στο κρανίο. Με την επέμβαση αυτή ή θα πέθαινε ή θα έμενε φυτό.
Την ίδια ημέρα και πριν γίνει η επέμβαση που είχε αποφασιστεί, ο γιος μου άρχισε να χασμουριέται συνέχεια για μιάμιση ημέρα. Είχα ακούσει ότι αυτά τα περίεργα χασμουρητά όταν συμβαίνουν σε άνθρωπο καθαρίζει από τα κακά πνεύματα και ήλπιζα ότι κάτι καλό θα συνέβαινε στο γιο μου. Και πράγματι μετά την μιάμιση ημέρα χασμουρητών ξαφνικά σηκώνεται το παιδί μου και ρωτάει «Τι έγινε γιατί είμαι εδώ; Θέλω να πάω στο σπίτι μου». Σε δύο ημέρες βγήκε από το νοσοκομείο και γυρίσαμε στο σπίτι μας στη Λεμεσό.
Τώρα που σας μιλώ έχει περάσει ένας χρόνος. Σε όλο αυτό το διάστημα έπαιρνε κάποια αγωγή την οποία θα σταματήσουμε σε λίγες ημέρες. Έχουν κάνει στο παιδί μου δύο εγκεφαλογραφήματα που έχουν δείξει ένα φυσιολογικό εγκέφαλο. Ο γιος μου είναι πολύ καλά έχει χάσει μόνο την γεύση και όσφρηση του. Αυτά βέβαια δεν είναι τίποτα μπροστά στον θάνατο. Μου είχαν πει επίσης ότι ίσως μελλοντικά πάθει επιληψία αλά εγώ πιστεύω ότι αφού επενέβηκε ο Θεός και τον έσωσε δεν θα τον αφήσει να πάθει τίποτα.
Ήξερα λοιπόν ότι από θαύμα ο γιος μου σώθηκε, δεν ήξερα όμως ποιος Άγιος είχε μεσολαβήσει στον Κύριο. Αλλά το έμαθα και αυτό πολύ γρήγορα. Την ημέρα που συνήλθε ο γιος μου μετά τα περίεργα χασμουρητά μου τηλεφώνησε ο αδελφός μου που έμενε στη Λάρνακα να ρωτήσει για το παιδί. Μόλις έμαθε ότι συνήλθε ξαφνικά και είναι καλά μου είπε ότι το προηγούμενο βράδυ που είχε περάσει από το Εκκλησάκι της Αγίας Άννας κοντά στα Πυργά και κατέβηκε να προσευχηθεί για το γιο μου άκουσε τη φωνή της Αγίας Άννας να του λέει «Θα τον θεραπεύσω όπως θεράπευσα και σένα» (είχε κάνει ο αδελφός μου εγχείρηση καρδιάς).
Απόψε γράφω αυτό το συμβάν και αύριο 25 lουλίου 2003 είναι η κοίμηση της Αγίας Άννας. Θα πάρω και τον γιο μου και θα πάμε πρωί πρωί εκκλησία, θα κάνω και την εορτή της όπως βέβαια και στις 9 Δεκεμβρίου. Είναι το λιγότερο που έχω να κάνω για την Αγία Άννα. Ο Θεός να έχει όλο τον κόσμο καλά όπως και τα παιδιά μου και να μας δυναμώνει την πίστη. Αμήν.
-250x232.jpg)
