Θαύμα της Αγίας Δεξιάς του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

Σήμερα, επιτελούμε την μνήμη της αποτομής της τιμίας κεφαλής του Αγίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου.

Αυτήν την ημέρα η Εκκλησία μας έχει θεσπίσει αργία και αυστηρή νηστεία με ξηροφαγία. Δηλαδή σήμερα δεν τρώμε ούτε λάδι. Μάλιστα οι παλιοί επειδή είχαν πολύ ευλάβεια και ασκητικό πνεύμα, σαν σήμερα δεν έτρωγαν τίποτε που είναι κόκκινο (π.χ. καρπούζι, σταφύλι κτλ) για να μην θυμίζει το αίμα του Τιμίου Προδρόμου.

Δημοσιεύουμε λοιπόν από το βιβλίο: «Διονυσιατικαί Διηγήσεις» του Αγιορείτου μοναχού Λαζάρου Διονυσιάτου, ένα από τα πολλά θαύματα που έχει επιτελέσει ο άγιος.

Να τον παρακαλούμε να μεσιτεύει και να μας προστατεύει, διότι όπως αποδεικνύει το παρακάτω θαύμα, έχει μεγάλη παρρησία στον Άγιο Τριαδικό Θεό.

Τη 16η Μαίου έτους σωτηρίου 1961, ημέρα Δευτέρα, εν τη εορτή του Αγίου Πνεύματος, μετά την λειτουργίαν, ο εφημέριος ιερομόναχος Παύλος, διηγήσατό μοι την εν αυτώ γενομένην θαυματουργίαν της αγίας Δεξιάς του Τιμίου Προδρόμου, ως ακολούθως: «Εκατάλαβες τι μου συνέβη σήμερον εις την λειτουργίαν, πάτερ Λάζαρε;» «Τι, του λέγω, παρακαλώ, εξήγησον μοι καλλίτερον». «Βεβαίως με άκουες εις την ακολουθίαν του όρθρου, πόσον εδυσκολευόμην εις τας εκφωνήσεις, πως είχε είχε φράξει ο λαιμός μου από την κατά καιρούς τυραννούσαν με φαρυγγίτιδα». «Μάλιστα, του λέγω, αυτό το αντελήφθηκα και καθ΄ εαυτόν έλεγον· άρα γε εις την λειτουργίαν πως θα τα καταφέρει ο παπάς; Καί μάλιστα σήμερον, όπου έχουν και συλλείτουργον;».

«Άκουσον λοιπόν: Όταν εσυνάχθημεν οι ιερείς εις την εκκλησίαν διά να παρωμεν καιρόν, βλέπων τον εαυτόν μου εις κακήν κατάστασιν, πριν βάλη Ευλογητός ο ηγούμενος, τον παρεκάλεσα να βγάλη την Αγίαν Δεξιάν του Τιμίου Προδρόμου να την ασπασθώ και να με σταυρώση με αυτήν. Ο ηγούμενος ευθύς εσυγκατένευσε και…με εσταύρωσε εις την κεφαλήν διά της Αγίας Δεξιάς, επιλέγων συγχρόνως και την ειθισμένην ευχήν. Την ασπάσθηκα δε και εγώ με πολλήν ευλάβειαν και αγάπην, παρακαλών άμα τον Τίμιον Πρόδρομον να με λυπηθή και να με ιατρεύση από την τυραννούσαν με ταύτην ασθένειαν, διά να μπορέσω εις δόξαν Θεού να κάμω τας εκφωνήσεις με ευχέρειαν φωνής, να είπω δε το Ευαγγέλιον με ευκολίαν και ευρυφωνίαν, καθώς το λέγομεν εις τοιάτας εορτασίμους δεσποτικάς εορτάς.

Τοιαύτα περίπου είπα εις τον Τίμιον Πρόδρομον, ασπαζόμενος την Αγίαν Δεξιάν του. Καί, ω της θαυμασίας και ταχείας σου αντιλήψεως, μέγιστε Κυρίου Πρόδρομε! παρευθύς αισθάνθηκα την ενέργειαν της θείας χάριτος, εμαλάκωσεν ο λάρυγξ μου, ανοιξεν η φωνή μου και ζήλου θείου πλησθείς, μετά πολλής ευλαβείας και αγάπης, έκαμα τις εκφωνήσεις,ίπα το Ευαγγέλιον μετά πάσης ανέσεως και ευκολίας, και από βάθους ψυχής και καρδίας, πανευλαβώς και ευγνωμόνως ευχαρίστησα τον πανάγαθον προστάτην μας, τον πανένδοξόν του Κυρίου Βαπτιστήν και Πρόδρομον, ου ταίς πρεσβείαις τύχοιμεν τέλους αγαθού και της ουρανών βασιλείας. Αμήν Γένοιτο, παπά μου, γένοιτο. Αμήν».

Τέμνει κεφαλήν χείρ μιαιφόνος ξίφει,
Τού χείρα θέντος εις κεφαλήν Κυρίου.
Εικάδι αμφ΄ ενάτη Προδρόμου τάμεν αυχένα χαλκός.