Ο Θεός και οι Άγιοι είναι εδώ μαζί μας κυρίως σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε σήμερα. Διαβάστε την ιστορία με το θαύμα του Αγίου Λουκά Κριμαίας που συνέβη στις 3 Μαΐου 2014:
“Ονομάζομαι Χριστίνα Μ., είμαι κάτοικος Καβάλας και 38 ετών, παντρεμένη και μητέρα δύο αγοριών, 13ων και 8 ετών. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία, ένα βίωμά μου, ένα θαύμα...
Από μικρή είχα θέματα υγείας. Στο γυμνάσιο είχα προβλήματα με τα γόνατα. Δουλεύοντας ως κομμώτρια (20 ετών) μου παρουσιάστηκε Σύνδρομο Καρπιαίου Σωλήνα. Μετά τη 1 εγκυμοσύνη (25 ετών) άρχισαν τα μεγάλα προβλήματα. Οστεοαρθρίτιδα, ιερολαγονίτιδα, τενοντίτιδες σε πολλά μέρη του σώματος, σπονδυλαρθρίτιδα, υποθυρεοειδισμός …
Μέσα στα επόμενα 10 χρόνια και μετά από την 2η εγκυμοσύνη η κατάσταση της υγείας μου είχε χειροτερέψει αισθητά, ενώ τα τελευταία 3 χρόνια ήμουν πλέον ένα «κινητό φαρμακείο»: ενέσεις, παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη και ότι άλλο υπήρχε για την καταπολέμηση των πόνων ήταν πλέον στο καθημερινό μου διαιτολόγιο. Και επιπλέον, σε καθημερινή βάση, γκρίνια, κλάμα, νευρά.
Τα Χριστούγεννα του 2013 επισκεύτηκα νευροχειρουργό αφού όλες οι ενδείξεις και οι κλινικές εξετάσεις “έδειχναν” κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου. Πίστευα πως με την εγχείρηση θα γινόμουν καλά! Όταν, όμως, ο γιατρός είδε την μαγνητική τομογραφία, αποφάνθηκε πως η κήλη ήταν τόσο μικρή, ώστε και εάν με χειρουργούσε το πρόβλημα δεν θα περνούσε. Μου πρότεινε μάλιστα να ψάξω αλλού να βρω τί είχα. Τρελάθηκα, πίστεψα πως ήμουν κατά φαντασία ασθενής, έκλαιγα για 2 μέρες συνέχεια… Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για να βρω κάποια άκρη, έπεσα σε μια φράση την όποια μου είχαν αναφέρει δύο γιατροί από τους πολλούς που είχα επισκεφτεί: ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΙΝΟΜΥΑΛΓΙΑΣ. Μελετώντας τα συμπτώματα του συνδρόμου αυτού, κατέληξα ότι τα είχα όλα! Πόνοι στους μύες, σε αρθρώσεις, αϋπνία, κατάθλιψη… πονούσα παντού… Εκείνο το διάστημα άρχισα να διαβάζω για τα θαύματα του Αγίου Λούκα του Ιατρού, από ένα βιβλίο που μου είχε φέρει ο σύζυγός μου από το Άγιο Ορός. Τότε ήταν που είχα τις πρώτες ενδείξεις ότι ο Άγιος ήταν και είναι κοντά μου.
Ένα βράδυ, διαβάζοντας ένα από τα θαύματά του και έχοντας φτάσει στη μέση του κείμενου, άρχισα να νυστάζω και καθώς είχα έλλειψη ύπνου, άφησα το βιβλίο στην άκρη και προσπάθησα να κοιμηθώ. Μάταια όμως. Είχα μία έντονη αίσθηση ότι κάτι ευωδίαζε μέσα στο δωμάτιο το οποίο μύριζα μονό εγώ! Όταν συνειδητοποίησα ότι η μυρωδιά ήταν «μύρο», πήρα το βιβλίο και συνέχισα το διάβασμα. Η ευωδία έφυγε μόλις τελείωσα την ανάγνωση του θαύματος!
Μέχρι το Πάσχα του 2014 οι πόνοι είχαν γίνει αφόρητοι. Δεν κοιμόμουν, δεν οδηγούσα, δεν μαγείρευα, δεν… και το χειρότερο όλων ήταν ότι δεν μπορούσα να αγκαλιάσω τα παιδία μου καθώς η κάθε επαφή μαζί τους ήταν επώδυνη. Πονούσα πολύ και έκλαιγα συνέχεια…
Δεν άντεχα άλλο αύτην την κατάσταση, έτσι αποφασίσαμε με τον γιατρό μου να κάνω μια σειρά ενέσεων, οι οποίες όμως έχουν πάρα πολλές και σοβαρές παρενέργειες και μπορεί να επιφέρουν ακόμη και καρκίνο. Εν όψη λοιπόν αυτής της θεραπείας με τις ενέσεις, ο σύζυγός μου που ήταν διπλά μου όλα αυτά τα χρόνια και πραγματικά δεν θα τα κατάφερνα χωρίς αυτόν, μου πρότεινε να κατεβούμε στη Μονή Σαγματά, στη Θήβα, να προσκυνήσουμε τα ιερά λείψανα του Άγιου Λούκα του ιατρού και να προσευχηθούμε για την μεσιτεία του Αγίου! Παρότι ήμουν σε άθλια κατάσταση, δεν χρειάστηκε να μου το ζητήσει δεύτερη φόρα…
[irp posts=”348325″ name=”Θαύμα της Παναγίας μας σε νοσοκομείο”]
Την άλλη μέρα, 3 Μαΐου 2014, αφήσαμε τα παιδία μας στην ξαδέρφη μου που ήταν μεγάλο στήριγμα για μένα όλα αυτά τα χρόνια και ξεκινήσαμε για την Θήβα. Όσο πλησιάζαμε στη Μονή, για κάποιο λόγο ήμουν συνέχεια βουρκωμένη και προσκυνώντας τα λείψανα του Αγίου, με πήραν τα κλάματα. Τον παρακάλεσα να μου πάρει το μισό πόνο (μου αρκούσε), ενώ ο σύζυγός μου να μην πάθω όλες τις παρενέργειες από τις ενέσεις. Φεύγοντας και καθώς άκουσα τις καμπάνες, ξέσπασα πάλι σε κλάματα!
Φτάνοντας στη Χαλκίδα, οπού και θα διανυκτερεύαμε, καθίσαμε να γευματίσουμε και επιστρέψαμε αμέσως στο ξενοδοχείο. Ήμουν χειροτέρα από πότε άλλοτε, ανέπνεα και πονούσα. Ξάπλωσα στις 20:00 και διαβάζοντας τον βίο του Αγίου, κατάφερα να κοιμηθώ στις 02:00 περίπου. Στις 02:30 ξύπνησα και αναστενάζοντας μονολόγησα: Αχ Θεέ μου, μονό μισή ώρα κοιμήθηκα!!! Κάνοντας να σηκωθώ διαπίστωσα ότι πλέον δεν είχα τίποτα, δεν πονούσα πουθενά!!! Το σύνδρομο ινομυαλγίας ήταν πλέον παρελθόν! Η βοήθεια του Αγίου Λούκα ήρθε απροσδόκητα σύντομα! Το πρωί που ξύπνησε ο σύζυγός μου και με είδε με ένα τεράστιο χαμόγελο, κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί.
Δεν έβλεπα την ώρα να επιστρέψω και να αγκαλιάσω τα παιδάκια μου, που όταν κατάλαβαν τί είχε συμβεί, χοροπηδούσαν από τη χαρά τους. Η εξαδέλφη μου και η κουμπαρά μου κατάλαβαν τη διάφορα από το τηλέφωνο, μόνο που με άκουσαν, χωρίς να με δουν. Ο γιατρός μου είπε πως του έκανα το καλύτερο δώρο, που δεν χρειαζόταν πλέον να μου κάνει τις ενέσεις!
Ο πνευματικός μου π. Θεοχάρης, η μητέρα μου και κάποιοι στενοί μου φίλοι που ήξεραν τι περνούσα και ήταν διπλά μου όλα αυτά τα χρόνια δεν θα μπορούσαν πάρα να χαρούν με αυτό που μου συνέβη και να κάνουν τη δική μου χαρά μεγαλύτερη. Σταμάτησαν οι γκρίνιες και τα κλάματα. Ξανακέρδισα τη ζωή μου.
Θα ευγνωμονώ πάντα τον Άγιο Λούκα τον Ιατρό και θα τον ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση στις προσευχές μου…
Χριστίνα Μ., Καβάλα”
