Μόσχας Κύριλλος: Στις 13 Μαρτίου 2022, Κυριακή της Ορθοδοξίας, ο Αγιώτατος Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλλος τέλεσε τη Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου…
και τη λιτάνευση των εικόνων κατά τον επίσημο εορτασμό στον καθεδρικό ιερό ναό του Σωτήρος Χριστού Μόσχας, όπως ανακοίνωσε το Γραφείο Τύπου του Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών.
Μετά το πέρας της Θείας Μυσταγωγίας ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας απηύθυνε κήρυγμα στο εκκλησίασμα, όπου μεταξύ άλλων τόνισε το εξής:
«Σήμερα είναι η πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και είναι αφιερωμένη στην ανάμνηση εκείνων, οι οποίοι μας διαφύλαξαν την ορθόδοξη πίστη, ξεκινώντας από τους Αγίους Αποστόλους, τους Αποστολικούς Άνδρες, τους Αγίους Πατέρες, πολλούς Αγίους Ιεράρχες, οι οποίοι ήταν επικεφαλής των κατά τόπους Εκκλησιών, τους Μάρτυρες και Ομολογητές.
Όλων όσοι δεν πτοήθηκαν από τις εξωτερικές περιστάσεις, δεν έκλιναν το κεφάλι τους ενώπιον των άθεων εξουσιών, έμειναν πιστοί στον Χριστό μέχρι θανάτου και χάριν στους οποίους εορτάζουμε σήμερα την Κυριακή της Ορθοδοξίας στον αναστηλωθέντα ιερό ναό του Σωτήρος Χριστού στην πρωτεύουσα της Ρωσίας, τη Μόσχα.
Η ιστορία, την οποία βίωσε η Εκκλησία μας, η Οικουμενική Εκκλησία, είναι γεμάτη θλίψεις, αλλά συνάμα και πολλές χαρές. Ερχόμενοι σε επαφή με τη μια ή την άλλη βιοτική δυσκολία, ασθένεια ή αποτυχία, τις περισσότερες φορές θεωρούμε τον εαυτό μας δυστυχή.
Όσοι δεν πέτυχαν στην σταδιοδρομία τους θεωρούν τον εαυτό τους αποτυχημένο. Και συχνά αυτή η θλίψη βαραίνει τόσο πολύ τον άνθρωπο, ώστε τον εμποδίζει να δει τί είναι το ουσιαστικότερο στη ζωή του και τί είναι επουσιώδες και δευτερογενές. Η ιστορία της Εκκλησίας μάς διδάσκει ποιο είναι το ουσιαστικότερο.
Για εμάς, τους πιστούς, δεν υπάρχει τίποτε σπουδαιότερο από το να διαφυλάξουμε την ορθόδοξη πίστη, να μείνουμε πιστοί στην Εκκλησία ανεξαρτήτως οιωνδήποτε περιστάσεων, είτε πρόκειται για διανοητική, πνευματική πίεση στην Εκκλησία και την πίστη εκ μέρους εκείνων, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει Θεός, είτε για την πίεση από ψευδαδέλφους, οι οποίοι πορεύθηκαν την οδό των σχισμάτων και διαιρέσεων και καλούν τους άλλους να τους ακολουθήσουν.
Είτε πρόκειται για την πίεση από ανθρώπους αδιάφορους έναντι της πίστεως και της πνευματικής ζωής, οι οποίοι ζουν βάσει των πρόσκαιρων συμφερόντων και για τους οποίους ζητήματα όπως η πίστη στον Θεό σχεδόν δεν υπάρχουν, και εάν υπάρχουν, μόνον κάπου στο περιθώριο της ζωής τους.
Ατενίζοντας την ιστορία της Εκκλησίας, ενθυμούμαστε πώς οι άνθρωποι προσέφεραν τη ζωή τους για την πίστη και ενίοτε έπειτα από βασανιστήρια και εξευτελισμούς.
Υπέφεραν τόσο πολύ, ώστε δεν είναι καν δυνατόν να φαντασθούμε πώς μπορεί ο άνθρωπος να υπομείνει τέτοιες ταλαιπωρίες, αλλά ακριβώς αυτοί, οι Απόστολοι, οι Άνδρες οι Αποστολικοί, οι Μάρτυρες, οι Ομολογητές, οι Άγιοι Πατέρες μάς παρέδωσαν την πίστη του Χριστού.
Επομένως, την Κυριακή της Ορθοδοξίας ενθυμούμαστε πρωτίστως τα άγια ονόματα αυτών και προσευχόμαστε συνοδικά για όλους, όσοι με τη ζωή τους, τον λόγο, τη σκέψη, τα θαύματα και τους αγώνες τους διαφύλαξαν και αύξησαν την πίστη, την κληροδότησαν στις επόμενες γενιές, συμπεριλαμβανομένων και ημών, όσοι ζούμε σήμερα επί της γης».
Στη συνέχεια ο Πατριάρχης Κύριλλος αναφέρθηκε σύντομα στην ιστορία των αγώνων υπέρ αποκαταστάσεως της εικονολατρίας και εν συνεχεία τοποθετήθηκε σχετικά με τα γεγονότα στη σημερινή Ουκρανία.
«Φαινομενικά έμοιαζε ότι όλα αυτά υπάρχουν μόνο στο παρελθόν. Κι όμως καθόλου! Αιμορραγεί η καρδιά μου καθώς σκέπτομαι όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία. Μήπως δεν είναι το ίδιο, όπως κάποτε στο Βυζάντιο; Έρχεται η κυβέρνηση και για πολιτικούς λόγους θεωρεί αδύνατο η πλειονότητα των ορθοδόξων χριστιανών να υπάγονται στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, στο Πατριαρχείο Μόσχας. Αρχίζει η καταπίεση αυτών των ανθρώπων. Τους κατηγορούν σχεδόν για εσχάτη προδοσία, τους ασκούν πίεση, ώστε να μην εκκλησιάζονται στην Εκκλησία, που κατά τρόπον βλάσφημο και ιερόσυλο χαρακτηρίζουν «Εκκλησία του κατακτητή». Και βεβαίως ευρίσκονται άνθρωποι, οι οποίοι όπως και την εποχή της εικονομαχίας ακολουθούν αμέσως τη γραμμή της κρατικής εξουσίας – «μήπως και συμβεί τίποτε, μήπως ο παππούλης στερηθεί μια καλή ενορία, μήπως ο επίσκοπος χάσει την έδρα του, μήπως κατηγορηθούμε για δωσιλογισμό έναντι του κατακτητή» κ.ο.κ…
Σε όσους «αμφιταλαντεύονται μαζί με την αμφιταλάντευση των Αρχών» πρέπει να πούμε: και η Εκκλησία μας όμως διήλθε μέσα από αυτές τις δοκιμασίες και άντεξε παρά τους διωγμούς και τις καταπιέσεις.
Και σήμερα με αφετηρία την δική μας ιστορική εμπειρία οφείλουμε να πούμε: σεβόμαστε την κοσμική εξουσία, αλλά επιφυλασσόμαστε του δικαιώματος να είμαστε ελεύθεροι από την ανάμειξη των Αρχών στα εσωτερικά της Εκκλησίας.
Ελπίζουμε ότι έτσι θα συμβεί και στην ουκρανική γη, παρόλο που σήμερα ακόμη και η αναφορά του ονόματος του Πατριάρχη στους ναούς για ορισμένους καθίσταται αδύνατη διὰ τὸν φόβον τῶν ᾿Ιουδαίων (Ιω. 19:38).
Δεν κατακρίνουμε κανένα, αλλά με συνοχή καρδίας θέλω να καταλάβω αυτούς τους ανθρώπους. Παραλλήλως συνειδητοποιώ: εάν κάποιος είναι άδικος στα ελάχιστα, δύναται και σε μεγαλύτερα να είναι άδικος (βλ. Λουκ. 16.10).
Συνεπώς, σήμερα η προσευχή μου είναι ο λαός μας στην Ουκρανία να διαφυλάξει την ορθόδοξη πίστη, να μη φοβηθεί την πίεση εκείνων, οι οποίοι του προτείνουν να προσχωρήσει στο σχίσμα και με αυτόν τον τρόπο να αποδείξει τη νομιμοφροσύνη του έναντι των Αρχών.
Προσευχόμαστε και θα προσευχόμαστε για την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, για να συνετίσει και να ενδυναμώσει ο Κύριος την ιεραρχία μας, τον κλήρο μας, ώστε κανένα επαίσχυντο και ταπεινωτικό παρατσούκλι, που σήμερα οι εξτρεμιστικά διακείμενοι αποδίδουν στους ορθοδόξους ανθρώπους μας, κατηγορώντας τους σχεδόν για δωσιλογισμό έναντι του κατακτητή, ώστε όλος αυτός ο ρύπος να μην σκοτίζει τις ψυχές τους.
Να ενθυμούμαστε ότι όλοι ανήκουμε στη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, στην ίδια Εκκλησία είτε στη Μόσχα, είτε στο Κίεβο, στην Τοπική μας Εκκλησία, τη μαρτυρική και ομολογήτρια.
Και είθε ο Θεός να δώσει να διαφυλάξουμε την ενότητα παρά τις όποιες έξωθεν πιέσεις και προσπάθειες των ξένων για την Εκκλησία δυνάμεων να διαλύσουν την πνευματική ενότητα των λαών μας.
Όταν κάποιος από φόβο αρνείται να μνημονεύει τον Πατριάρχη, είναι βεβαίως δείγμα αδυναμίας. Δεν πληγώνομαι. Αλλά τούτο είναι επικίνδυνο για την πνευματική ζωή όσων στα ελάχιστα πράγματα αποκλίνουν από την αλήθεια. Σήμερα δεν μνημονεύουμε τον Πατριάρχη διότι φοβούμαστε, ενώ αύριο κάποιος μπορεί να απαιτήσει και κάτι περισσότερο.
Είθε ο Θεός να διαφυλάσσει την Εκκλησία μας στην ουκρανική γη, τον Μακαριώτατο μητροπολίτη Ονούφριο, όλη την ιεραρχία, για την οποία προσευχόμαστε και στο πλευρό της οποίας είμαστε σ’ αυτές τις δύσκολες ημέρες. Πιστεύουμε ότι η ορθόδοξη πίστη και η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν θα υποστούν βλάβη από τις εν εξελίξει σήμερα πολιτικές διαδικασίες, που ελπίζουμε θα καταστούν σύντομα παροδικές.
Είθε ο Θεός να διαφυλάσσει την Εκκλησία μας, τον λαό μας και να βοηθά όλους εμάς τους Ρώσους ορθοδόξους χριστιανούς. Θα επαναλάβω: λέω «Ρώσους», κατά το νόημα των λόγων «πόθεν προήλθε η Γη των Ρως» από την «Ιστορία των περασμένων χρόνων».
Προσεύχομαι για όσους κατοικούν στην Ουκρανία, τη Λευκορωσία, στη δική μας ρωσική γη, ώστε να είμαστε ενωμένοι εν πνεύματι και να διαφυλάξομε την ενότητα στην πίστη. Ο Θεός ας μας βοηθήσει και σήμερα, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, την ιδιαίτερη μας προσευχή για να διαφυλαχθεί η ενότητα στην πίστη, η ενότητα στο πνεύμα, να ενθυμούμαστε ότι έχουμε κοινούς Αγίους, κοινή πνευματική παράδοση, ενίοτε και κοινούς πνευματικούς πατέρες, τους μονάζοντες, δηλαδή έναν λαό του Θεού.
Η θλίψη και η λύπη θα περάσουν, αλλά το σημαντικό είναι ώστε αυτή η θλίψη και η λύπη να μην αποδυναμώσουν την εσωτερική μας πνευματική δύναμη. Εάν αντέξουμε, θα διαφυλαχθεί και η ρωσική μας γη, στην οποία εντάσσονται σήμερα η Ρωσία, η Ουκρανία και η Λευκορωσία, και η Εκκλησία μας, της οποίας τα τέκνα κατοικούν σε διάφορα κράτη σχεδόν σε όλη την υφήλιο.
Και πιστεύουμε ότι ο Κύριος θα είναι μαζί μας, εάν κρατήσουμε την άμωμη ορθόδοξη πίστη, της οποίας τους φύλακες μνημονεύουμε την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αμήν».
mospat.ru
-250x180.jpg)
