Παρακλητικός Κανών στην Αγία Μεγαλομάρτυρα Ειρήνη
Ο Ιερεύς: Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Ο Αναγνώστης: Αμήν.
Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι.
Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς ημών.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρεις φορές)
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρισον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψε και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανό και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ο Ιερεύς· Ότι Σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αλήθειά σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισε με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρος σοι.
Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου. Μη αποστρέψης το προσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησον μοί το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισον μοί, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξον με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου.
Το πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία, ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με.
Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου είμι.
Και ευθύς το, Θεός Κύριος, εξ εκατέρων των Χορών, ως έξης:
Ήχος δ΄.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στιχ. α΄. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στιχ. β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με, και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στιχ. γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τα παρόντα Τροπάρια.
Ήχος δ΄.Ο υψωθείς…
Ως της ειρήνης τη, ενθέου επώνυμο,, τον ειρηνάρχην και Θεόν εκδυσώπησον, Ειρήνη ειρηνώνυμε, δωρήσασθαι ημίν τοις πίστει ανυμνούσι σε την ειρήνην, και παύσαι ανοήτους έριδας, και σατάν διαλύσαι τας πολυπλόκους πλεκτάνας, ίνα σε αεί ως αθληφόρον, Ειρήνη γεραίρομεν. Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Θεοτοκίον
Ου σιωπήσομεν πότε, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου, σούς γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Είτα ο Ψαλμός ν΄ (50).
Ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου έστι διά παντός. Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαι σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοί. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι, πλύνεις με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοί αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Αποστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου.
Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοί την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, ο Θεός, ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους. χριστιανος.gr
Και ο Κανών ου η Ακροστιχίς.
Σαίς λιταίς ημάς Ειρηνώνυμε, αεί σκέπε.
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Στεφάνω κοσμηθείσα μαρτυρικώ, και ενηδομένη συν παρθένοις εν ουρανώ, δώρησαι ειρήνην ταίς λιταίς σου, τοις σε υμνούσι, και δόξαν αμάραντον. Αξίως το στέφος χειρί Θεού, εδέξω Ειρήνη, και τω θρόνω αυτού αεί, παρίστασαι ειρήνην δυσωπούσα, διηνεκή ημίν πάσι δωρήσασθαι. Ιλάσθητι, Ειρήνη, τοις ταπεινοίς, και τον σον Νυμφίον, εκδυσώπησον και Θεόν, ειρήνην δωρήσασθαι την θείαν, ταίς Εκκλησίαις και την ομόνοιαν.
Παρακλητικός Κανών Αγίας Ειρήνης – Θεοτοκίον.
Συνέτισον τον δούλόν σου, Μαριάμ, και δος μοί ειρήνην, ικεσίαις σου ιεραίς, και δαιμόνων ρυσαί με απάτης, τον ειρηνάρχην Θεόν η γεννήσασα. xristianos.gr
Ωδή γ΄. Συ ει το στερέωμα.
Ημίν τοις γεραίρουσι, τα υπέρ λόγον σου σκάμματα, και τους σεπτούς, Ειρήνη, αγώνας, δος λιταίς σου ομόνοιαν. Μεγάλα τα άθλά σου, μεγαλομάρτυς Ειρήνη πάνσοφε, ρύσαι διό λιταίς σου, ερίδων και δεινών τους οικέτας σου. Ανδρείας πανθαύμαστε, και σωφροσύνης ώφθης υπόδειγμα, όθεν καμέ σωφρονείν λιταίς σου, ω Ειρήνη, αξίωσον.
Θεοτοκίον.
Συ ει Παναμώμητε, των ορθοδόξων το καύχημα, συ ει Αγνή, όνομα και πράγμα το γλυκύ και θαυμάσιον.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα, Κύριε.
Λαμπρυνθείσα ελλάμψεσι, Πνεύματος του θείου, ω ειρηνώνυμε, την καρδίαν μου καταύγασον, αίγλη ουρανία ικεσίαις σου. Ισχυρόν με απέργασαι, κατά των δαιμόνων, Ειρήνη ένδοξε, καταστρέφειν μηχανήματα, και αυτών τους δόλους ταίς πρεσβείαις σου. Ταίς φωσφόροις ελλάμψεσιν, ων νυν απολαύεις, Ειρήνη πανσεμνέ, απολαύσαι ταίς πρεσβείαις σου, πάντας τους τιμώντας σε αξίωσον.
Θεοτοκίον.
Απειρόγαμε Δέσποινα, πάσι τοις πιστώς Θεοτόκον σε, αειπάρθενον γνωρίζουσι, των πλημμελημάτων δος την άφεσιν.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Ίσχυσας εχθρών, καταλύσαι τα φρυάγματα, διό και τον ικέτην σου κατ’ εχθρών, Ειρήνη μάρτυς, τροπαιούχον συ αναδείξον. Σώσον τους εις σε, ειρηνώνυμε, προσφεύγοντας, και των τεχνασμάτων του πονηρού, ταίς ικεσίαις σου ταχέως ελευθέρωσον. Ειρήνης της σεπτής, συ υπάρχουσα επώνυμος, πάντας ειρηνεύειν δούλους τους σούς, Ειρήνη μάρτυς, ταίς πρεσβείαις σου αξίωσον.
Θεοτοκίον.
Ίλεων, Αγνή, τον σον τόκον, καθικέτευσον, γενέσθαι μοί εν κρίσει τω ταπεινώ, και της μερίδος των δικαίων αξιώσαι με.
Ωδή στ΄. Ιλάσθητι μοί.
Ρωσθείσα του Παντουργού, σθένει, Ειρήνη θεοσοφέ, τυράννων τας απειλάς, σοφώς κατεφρόνησας, καμέ ούν αξίωσον, σατάν διαλύσαι τα τεχνάσματα, πρεσβείαις σου. Ηράσθης της υπέρ νούν, φωτοχυσίας, πανεύφημε, και πάντων των επί γης αγαθών ηλόγησας, καμέ ούν αξίωσον, θείαις φωταυγίαις ελλαμφθήναι, ικεσίαις σου. Νυν ταίς παρθένοις, σεμνή, αγαλλομένη εις άληκτον της βασιλείας Χριστού βίον, ειρηνώνυμε, μη παύση πρεσβεύουσα, υπέρ ομονοίας και ειρήνης των υμνούντων σε.
Θεοτοκίον.
Ως μόνη ευσυμπαθής, τον ασυμπάθητον δούλόν σου, οικτείρησον δωρεάν, Παρθένε πανάμωμε, τον αμέτρως πταίσαντα, και εν ραθυμία βίον όλον δαπανήσαντα. Διασωσον, από παντοίων ερίδων και επήρειας δαιμόνων τους ανυμνούντας σε, Ειρήνη πανεύφημε, ταίς θείαις προς τον ειρηνάρχην ευχαίς σου. Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Ο Ιερεύς μνημονεύει. Είτα το Κοντάκιον. Ήχος β΄.
Ειρήνης σεπτής, Ειρήνη επώνυμε, θαυμάτων πηγή και αθληφόρων εύκλεια, εκτενώς βοώμεν σοι, ταχέως ειρηνώνυμε προφθασον, και εξ ερίδων λύτρωσαι ημάς, ειρήνην διηνεκή ημίν δωρουμένη και ομόνοιαν, ταίς προς τον ειρηνάρχην θερμαίς ικεσίαις σου. xristianos.gr
Προκείμενον. Ήχος δ΄.
Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοί. χριστιανος.gr
Στίχος. Και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου.
Παρακλητικός Κανών Αγίας Ειρήνης – Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Μάρκον (Ε΄ 24 – 34).
Τω καιρώ εκείνω ηκολούθει τω Ιησού όχλος πολύς, και συνέθλιβον αυτόν. Και γυνή τις, ούσα εν ρύσει αίματος έτη δώδεκα, και πολλά παθούσα υπό πολλών ιατρών, και δαπανήσασα τα παρ’ εαυτής πάντα, και μηδέν ωφεληθείσα αλλά μάλλον εις το χείρον ελθούσα, ακούσασα περί του Ιησού, ελθούσα εν τω όχλω όπισθεν, ήψατο του ιματίου αυτού, έλεγε γαρ. Ότι, καν των ιματίων αυτού άψωμαι, σωθήσομαι. Και ευθέως εξηράνθη η πηγή του αίματος αυτής, και έγνω τω σώματι ότι ίαται από της μάστιγος. Και ευθέως ο Ιησούς επιγνούς εν εαυτώ την εξ αυτού δύναμιν εξελθούσαν, επιστραφείς εν τω όχλω, έλεγε. Τις μου ήψατο των ιματίων; Και έλεγον αυτώ οι μαθηταί αυτού. Βλέπεις τον όχλον συνθλίβοντα σε, και λέγεις. Τις μου ήψατο; και περιεβλέπετο ιδείν την τούτο ποιήσασαν. Η δε γυνή, φοβηθείσα και τρέμουσα, ειδυία ο γέγονεν επ’ αυτή, ήλθε, και προσέπεσεν αυτώ, και είπεν αυτώ πάσαν την αλήθειαν. Ο δε είπεν αυτή. Θύγατερ, η πίστις σου σέσωκε σε, ύπαγε εις ειρήνην, και ίσθι υγιής από της μάστιγός σου.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Ταίς της Αθληφόρου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Ταίς της Θεοτόκου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στιχ. Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Ειρήνη καλλιπάρθενε, των αθληφόρων το κλέος, ειρήνης επώνυμε, δέξαι τας δεήσεις και ικεσίας μου, ευμενώς ταύτας δε, προς τον ειρηνάρχην, προσκομίξουσα δεήθητι, του παρασχείν ημίν ειρήνην, παρθένε, την ένθεον, και πάσας απελάσαι νυν, δεινάς προσβολάς του αλάστορος, όπως ευχαρίστως, τους άθλους σου γεραίρωμεν αεί, υπέρ Χριστού ούς υπέμεινας, και τα κατορθώματα.
Ο Ιερεύς:
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου• επισκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς. Υψωσον κέρας Χριστιανών ορθοδόξων και καταπεμψον εφ’ ημάς τα ελέη σου τα πλούσια• πρεσβείαις της παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας• δυνάμει του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού• προστασίαις των τιμίων επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων• ικεσίαις του Τιμίου και Ενδόξου Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου• των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων•
ων εν Αγίοις Πατέρων ημών, μεγάλων ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αθανασίου και Κυρίλλου, Ιωάννου του Ελεήμμονος, πατριαρχών Αλεξανδρείας. Νικολάου του εν Μύροις, Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος, των Θαυματουργών• των αγίων ενδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, Δημητρίου του Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος και Στρατηλάτου, των ιερομαρτύρων Χαραλάμπους και Ελευθερίου, των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων. Των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών. Των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και ’Άννης. Της αγίας Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης, και πάντων σου των Αγίων. Ικετεύομεν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε. Επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.
Παρακλητικός Κανών Αγίας Ειρήνης – Ωδή ζ΄. Παίδες Εβραίων.
Νυν καθορώσα, ω Ειρήνη, πρόσωπον προς πρόσωπον των αγαθών το άκρον, ταίς θερμαίς σου λιταίς αγάθυνον τον βίον, των ανυμνούντων πίστει σε, και παρασχου την ειρήνην.
Ύμνοις τιμώντες την σην μνήμην, ειρηνώνυμε Ειρήνη, οι σοι δούλοι, ταπεινώς και θερμώς δεόμεθα ρυσθήναι, πυρός του αιωνίζοντος, ταίς αγίαις σου πρεσβείαις.
Μάρτυς Ειρήνη και ειρήνης, της ενθέου επώνυμε σοίς δούλοις, τον ειρήνης Θεόν ικέτευε ειρήνην, διηνεκή δωρήσασθαι, ίνα πόθω σε υμνώμεν. χριστιανος.gr
Θεοτοκίον.
Εύροιμι σε ταχύ εξαιρουμένην, ω Παρθένε, της κρίσεως εν ώρα, καταδίκης πίκρας τον σον οικτρόν οικέτην, τον τόκον σου τον άρρητον, ευσεβώς υπερυμνούντα.
Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.
Αγάπη θεία, ειρηνώνυμε μάρτυς, τους σούς δούλους κοσμήσαι εκδυσώπει, τον Θεόν ειρήνης, ίνα σε μακαρίζω.
Ειρήνη μάρτυς, τον ειρηνάρχην δυσώπει, ειρηνεύσαι τας Εκκλησίας πάσας, και τας διεστώσας ενώσαι σαίς πρεσβείαις. Ίνα Ειρήνη αδιαλείπτως υμνώ σε, την ειρήνην παρασχου τω σω δούλω, ταίς προς τον Δεσπότην αγίαις σου πρεσβείαις.
Θεοτοκίον.
Σκέπη γενού μοί και καταφύγιον, Κόρη, τω εν πίστει προστρέχοντι σοι δούλω, και της τρικυμίας διασωσον του βίου.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Κύκλω του νυμφίου, χορεύουσα Ειρήνη, του ουρανίου σου, πίστει τοις την μνήμην σου την φωτοφόρον τελούσιν, ειρήνην αίτησαι. Εν θαύμασιν απείροις, Ειρήνη θεοφρον, ο ειρηνάρχης Θεός σε εδόξασε, τούτον θερμώς εκδυσώπει, υπέρ των δούλων σου. Παρασχου την ειρήνην, Ειρήνη θεοφρον, ταίς ιεραίς σου πρεσβείαις δεόμεθα, τοις ευσεβώς ανυμνούσι, την θείαν μνήμην σου.
Θεοτοκίον.
Έχουσα, Παρθένε, πολλήν παρρησίαν προς τον Υιόν σου, δυσώπει δωρήσασθαι, ταίς Εκκλησίαις ειρήνην τε και ομόνοιαν.
Είτα
Άξιον έστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Και θυμιά ο Ιερεύς το Θυσιαστήριον και τον λαόν, ή τον οίκον, όπου ψάλλεται η Παράκλησις, και ημείς ψάλλομεν τα παρόντα.
Μεγαλυνάρια. Ήχος πλ. β΄.
Δέησιν προσάγαγε τω Θεώ, Ειρήνη θεοφρον, παρασχείν τοις αμαρτωλοίς, άφεσιν πταισμάτων και δεινών σωτηρίαν, τοις πίστει θερμοτάτη σοι καταφεύγουσι. Διηνεκή ειρήνην παρασχου νυν, προς τον ειρηνάρχην θερμοτάταις σου ταίς λιταίς, Ειρήνη, ειρήνης της αληθούς και θείας, επώνυμε και μάρτυς του Παντοκράτορος.
Τη ειρηνωνύμω κλήσει σεμνή, κατακολουθούσα, ευηγγέλισαι μυστικώς, άθλοις σων θαυμάτων, ψυχαίς πολεμουμέναις, σωτήριον ειρήνην, Ειρήνη ένδοξε. Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς. (τρεις φορές)
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. χριστιανος.gr
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρισον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επισκεψε και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανό και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ο Ιερεύς• Ότι Σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Και το Απολυτίκιον. Ήχος δ΄
Ειρήνης τον άρχοντα, ιχνηλατούσα σεμνή, ειρήνης επώνυμος, δι’ επιπνοίας Θεού, εδείχθης πανεύφημε, συ γαρ του πολεμίου, τας ενέδρας φυγούσα, ήθλησας υπέρ φύσιν, ως παρθένος φρόνιμη, διό μεγαλομάρτυς Ειρήνη, ειρήνην ημίν αίτησαι. χριστιανος.gr
Ο Ιερεύς μνημονεύει.
Εν τη απολύσει ψάλλομεν το παρόν.
Ήχος β΄ .Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν.
Δεύτε φιλοπάρθενοι πιστώς, δεύτε εν ωδαίς ασιγήτοις δοξολογήσωμεν, την παρθενομάρτυρα, Ειρήνην την ευκλεή, προς αυτήν ανακράζοντες, ρύσαι ταίς λιταίς σου, Ειρήνη ειρηνώνυμε, τους σοι προστρέχοντας, πάσης προσβολής του βελίαρ, και τον ειρηνάρχην δυσώπει, δούναι την ειρήνην τοις υμνούσι σε.
Ήχος πλ. δ΄.
Δέσποινα προσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Ήχος β΄.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.
Ο Ιερεύς: Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
Τέλος ο Παρακλητικός Κανών Αγίας Ειρήνης
