ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ: Ευλογήσαντος του ιερέως αρχόμεθα αναγινώσκοντες τον ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου το πρωΐ το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιειν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου το Πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος. β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος. γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τα Τροπάρια
Ήχος δ΄. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
απ ουρανού ξένη μορφή ως επέστη, ο Γαβριήλ των ασωμάτων ο άρχων, τη ση Εικόνι έστη και εβόησεν Άξιον εστίν Αγνή, ανυμνείν και δοξάζειν, ως αειμακάριστον, του Θεού σε Μητέρα. αλλ ω Παρθένε Δέσποινα ημάς, τη κραταιά σου, πρεσβεία περίεπε.
Δόξα. και νυν.
Όμοιον.
Καθάπερ γέρας και διάδημα θείον, ο περιώνυμος ναός του Πρωτάτου, την σην Εικόνα κεκτημένος γάννυται, άπας δε ο κλήρός σου ταύτη πίστει προστρέχει, Άξιόν εστι βοών, ανυμνείν και δοξάζειν, σε του Θεού Μητέρα την Αγνήν, την ρυομένην ημάς πάσης θλίψεως.
ο Ψαλμός Ν/(50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι διαπαντός. σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμά σου το Άγιον μη αντανέλης απ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον Κύριε, εν τη ευδοκία σου την σιων, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
και ο κανών ου η ακροστιχίς
Άξιον εστίν υμνείν σε Κόρη. Γερασίμου.
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
αφ ύψους επέστη ο Γαβριήλ, Μοναχού εν είδει, και εβόα πανευλαβώς Άξιόν εστι σε μακαρίζειν, ως του Σωτήρος Μητέρα πανάφθορον.
Ξενίσας τω ύμνω σου τω καινώ, νυκτί ως επέστη, τον μονάζοντα ο φανείς, ούτω πρέπον έλεγε δοξάζειν, και ανυμνείν την Αγνήν Θεομήτορα.
Ισχύν και παράκλησιν αληθή, λαμβάνομεν Κόρη, εξ Εικόνος σου της σεπτής, Άξιόν εστι της καλουμένης, και χορηγούσης, ημίν χάριν άφθονον.
Ολόφωτον σκήνωμα του Θεού, Αγνή Θεοτόκε, τον σον κλήρον τον ευαγή, Άθω το περίοπτόν σου Όρος, πάσης ανάγκης και βλάβης απάλλαττε.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Νάμα άϋλον βλύζει, η ση Εικών Άχραντε, Άξιον εστίν αοράτως, επισκιάσει σου, θείας χρηστότητος, και γλυκασμόν σωτηρίας, τοις πιστώς προσπίπτουσι, ταύτη εκάστοτε.
εν νυκτί ως επέστη, ύμνον τον σον έψαλλε, ξένη εν μορφή Θεοτόκε, προ της Εικόνος σου, ο θείος Άγγελος, ον νυν μιμούμενοι πίστει, άδομεν δοξάζοντες, τα μεγαλείά σου.
Σωτηρίαν εξαίτει, και των παθών λύτρωσιν, τοις εν τω αγίω σου κλήρω, πιστώς μονάζουσιν, ως επηγγείλω Αγνή, και ευλαβώς προσκυνούσι, την σεπτήν Εικόνα σου, Θεογεννήτρια.
την σεπτήν σου Εικόνα, και θαυμαστήν Άχραντε, Άξιόν εστιν ην καλούμεν, ώσπερ αγίασμα, περικυκλούντες πιστώς, και ασπαζόμενοι πόθω, εξ αυτής λαμβάνομεν, χάριν και έλεος.
Διάσωσον, Θεοκυήτορ τον κλήρόν σου πάσης βλάβης, τον εν πίστει τη ση Εικόνι προσπίπτοντα, η πάλαι ήσεν Αρχάγγελος τον σον ύμνον.
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία Θερμή.
Προστάτιν θερμήν, ο Άθως σε πεπλούτηκε, και πίστει Αγνή, την ιεράν Εικόνα σου, την καλουμένην Δέσποινα Άξιόν εστιν περιπτύσσεται, και εκβοά εκ βαθέων ψυχής μη παύση Παρθένε περιέπών με.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Ιερόν φυλακτήριον, και σεπτόν αγλάϊσμα την Εικόνα σου, ο ναός Πρωτάτου κέκτηται, Άξιόν εστι την υπερθαύμαστον.
Νοσημάτων απάλλαξον, και παντοίων πόνων και περιστάσεων, τους προσπίπτοντας Πανάμωμε, Άξιόν εστι σω Εκτυπώματι.
Υπερύμνητε Δέσποινα, ημών τας δεήσεις προσδέχου πάντοτε, ως εδέξω πάλαι Άχραντε, τον του Αρχαγγέλου ύμνον Άγιον.
Μοναστής ο θεόληπτος, εν πλακί ως είδε τον εγχαράξαντα, τω δακτύλω το μελώδημα, έκπληκτος ανύμνει σε Πανύμνητε.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Νύκτα των παθών, τω φωτί της σης λαμπρότητος, αποδίωκε Παρθένε αφ ημών, των εν πίστει προσπιπτόντων τη Εικόνι σου.
Έχει ο ναός, του Πρωτάτου Παναμώμητε, ως θησαύρισμα ω Άξιόν εστι, την Εικόνα σου την θείαν σεμνυνόμενος.
Ίδε συμπαθώς, τους εστώτας μετά πίστεως, τη Εικόνι σου ω Άξιόν εστι, και παράσχου ημίν πάσι τα αιτήματα.
Νόσων χαλεπών, και ποικίλων περιστάσεων, και εχθρών των αοράτων της φθοράς, ανωτέρους ημάς φύλαττε Πανύμνητε.
Ωδή στ΄. την δέησιν.
Σωτήρος, και του Θεού ως Μητέρα, ανυμνών σε ο φανείς ανεβόα, άξιον όντως εστί του δοξάζειν, και μακαρίζειν την μόνην Πανύμνητον, ων μοναχός ο ευλαβής, επακούσας εξίστατο Δέσποινα.
εν πίστει, εν τω ναώ του Πρωτάτου, προσιόντες την σεπτήν σου Εικόνα, πανευλαβώς προσκυνούντες βοώμεν Άξιον όντως εστί μακαρίζειν σε, οία Μητέρα του Θεού, και του Άθω προστάτιν και έφορον.
Κατείδεν, ο μοναστής ξένον θαύμα, τω δακτύλω χαραχθείσαν την πλάκα νυν δε ημείς τη σεπτή σου Είκόνι, παρεστηκότες βοώμεν εν θαύματι Θεογεννήτορ Μαριάμ, συ ημών προστασία και έφορος.
ο ύμνος, ον Γαβριήλ πάλαι ήσε, τη αγία σου Εικόνι Παρθένε, διαβεβόηται πάση τη κτίσει, και Εκκλησία Χριστού η Ορθόδοξος, συν Άθωνι τω ευαγεί, ανυμνεί τα πολλά μεγαλείά σου.
Διάσωσον, Θεοκυήτορ τον κλήρόν σου πάσης βλάβης, τον εν πίστει τη ση Εικόνι προσπίπτοντα, η πάλαι ήσεν Αρχάγγελος τον σον ύμνον.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄. Προστασία των Χριστιανών.
την φωνήν του Αρχαγγέλου πιστώς κράζοντες, Κεχαριτωμένη Μήτερ Αειπάρθενε, Άξιον εστίν ως αληθώς βοώμέν σοι, μακαρίζειν σε και ανυμνείν την παμμακάριστον αεί, και Μητέρα του Κτίσαντος συ γαρ Θεογεννήτορ, Άθωνος προστασία, και μεσιτεία προς Θεόν, ημών πάντων ακαταίσχυντος.
Προκείμενον.
Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά.
Στίχος. Άκουσον, θύγατερ, και ίδε, και κλΐνον το ους σου, και έπιλάθου του λαοϋ σου, και του οίκου του πατρός σου, και έπιθυμήσει ο Βασιλεύς του κάλλους σου.
Ευαγγέλιον
Έκ του κατά Λουκάν
(Κεφ. α 24 38).
εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ, επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα, και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ. και εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπε Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. και πόθεν μοι τούτο, ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με ; Ιδού γαρ, ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτά μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. και μακαρία η πιστεύσασα ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου. και είπε Μαριάμ Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω Σωτήρί μου, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί. Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, και άγιον το όνομα αυτού. Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής.
Δόξα.
ταις της Παναχράντου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
και νυν.
ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχος. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ήχος β΄. Όλην αποθέμενοι.
Νύκτωρ ο Αρχάγγελος, τω Μοναχώ ως επέστη, ήσε τα προοίμια, του αγίου ύμνου σου Αειπάρθενε νυν ημείς Δέσποινα, πίστει παρεστώτες, τη Εικόνι σου προσάδομεν, ύμνους βοώντές σοι Άξιον εστί μακαρίζειν σε, την μόνην παμμακάριστον, και Θεού Μητέρα την άχραντον αλλά Θεοτόκε, βοήθεια ημών και προσφυγή, μη διαλίπης παρέχουσα, ημίν τα ελέη σου.
Σώσον ο Θεός τον λαό σου.
Ωδή ζ΄. οι εκ της Ιουδαίας.
Ρήμασι του Αγγέλου, πειθαρχούντες Παρθένε πιστώς προσπίπτομεν, τη θεία σου Εικόνι, εν η πρώτον εψάλη, ο σος ύμνος και κράζομεν Άξιον όντως εστίν, υμνείν σε εις αιώνας.
η πληθύς Μοναζόντων, ομοφώνος βοώμέν σοι Παναμώμητε, το Άξιόν εστί σοι, δοξάζειν καθ εκάστην, τη σωζούση εκάστοτε, τον κλήρόν σου τον σεπτόν, εκ πάσης επηρείας.
Γνωστόν γέγονε πάσι, το εν άδειν Παρθένε έργον εξαίρετον διο της σης προνοίας, κηρύττομεν την χάριν, ομοφώνως κραυγάζοντες χαίρε Παρθένε Αγνή, του Άθω προστασία.
εν ναώ του Πρωτάτου, την σεπτήν σου Εικόνα μετεκομίσαντο, εν πάση ευλαβεία η πίστει παρεστώτες, Θεοτόκε βοώμέν σοι Χαίρε Παρθένε Αγνή, του Άθω προστασία.
Ωδή η΄. τον Βασιλέα.
Ρημάτων θείων, ενωτισθείς του Αγγέλου, Παναμώμητε ο ευλαβής μονάζων, ήσε γηθοσύνως, τον θαυμαστόν σου ύμνον.
Άπας προστρέχων, τη θαυμαστή σου Εικόνι, ήτις Άξιόν εστι λέγεται Κόρη, πληρούται ευφροσύνης, λαμβάνων τας αιτήσεις.
σε θείον όρμον, εν τη θαλάσση του βίου, επιστάμενοι προστρέχομέν σοι πίστει, και παντοίας ζάλης, λυτρούμεθα Παρθένε.
Ίδε Παρθένε, ημάς εν όμματι θείω, τους προσπίπτοντας τη θεία σου Εικόνι, και εκδεχομένους, εκ ταύτης την σην χάριν.
Ωδή θ. Κυρίως Θεοτόκον.
Μητράνανδρε Παρθένε, ως μανναδόχον στάμνον, την σην αγίαν Εικόνα κατέχοντες, της σης προνοίας το μάννα αεί καρπούμεθα.
οι πίστει σου τη θεία, σπεύδοντες Εικόνι, εν η ο Άγγελος ήσε τον ύμνον σου, πάσης ανάγκης Παρθένε θάττον ρυόμεθα.
Υμνεί άπας ο Άθως, καθ εκάστην ώραν, τα μεγαλεία τα σα Παναμώμητε, συν τω Αγγέλω το Άξιόν εστι ψάλλων σοι.
Υψίστου θείε θρόνε, Κεχαριτωμένη, Όρος του Άθω τον άγιον κλήρόν σου, σκέπε και σώζε απαύστως εκ πάσης θλίψεως.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
και τα παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χάριν αναβλύζει διηνεκή, η θεία Εικών σου, εν η πρώτον ο Γαβριήλ, ήσέ σου τον ύμνον, εν παραδόξω τρόπω, ην προσκυνούντες Κόρη σε μεγαλύνομεν.
Χαίρει ο Πρωτάτου θείος ναός, έχων εν αδύτοις, την Εικόνα σου την σεπτήν, την ωνομασμένην, Άξιόν εστι Κόρη, η πίστει προσιόντες σε μεγαλύνομεν.
Ώφθη ξένη θέα ο Γαβριήλ, και τον απορούντα, καθωδήγησε μοναστήν, άδειν και υμνείν σε, ως του Θεού Μητέρα, και εν πλαξί τον ύμνον ξένως ετύπωσε.
Πάση ευλαβεία τε και σπουδή, ήραν εκ του άδειν, την Εικόνα σου την σεπτήν, και ταύτην Παρθένε, ναώ τω του Πρωτάτου, ενίδρυσαν εν θρόνω, ώσπερ βασίλισσαν.
Πάσιν ο ενήργησας θαυμαστώς, εν άδειν Παρθένε, εν τω Όρει σου τω σεπτώ, εμφανές κατέστη, και πάσα Εκκλησία, το Άξιον εστί σοι, ψάλλει εκάστοτε.
Τείχος και οχύρωμα ασφαλές, έσο Θεοτόκε, τω σω κλήρω τω ευαγεί, πίστει και αγάπη, απαύστως αφορώντι, προς τας θαυματοβρύτους, θείας Εικόνας σου.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (τρις).
Δόξα Πατρί, και υιω, και αγίω Πνεύματι,
και νυν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία τριας, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
και τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί σοι γαρ πεποίθαμεν. μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. αλλ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. συ γαρ ει Θεός ημών και ημείς λαός σου, πάντες έργα χειρών σου και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
και νυν.
της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις σε μη αστοχήσομεν, ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων, συ γαρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ ην ψάλλομεν το εξής
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, ψάλλοντες πολλή ευλαβεία, τη Θεομήτορι, άπαντες προσπέσωμεν, και προσκυνήσωμεν, την αυτής χαριτόβρυτον, και θείαν Εικόνα, πάντας αγιάζουσαν Αγίω Πνεύματι Δέσποινα αυτή εκβοώντες, πλήρου τας δεήσεις απάντων, των ατενιζόντων τη πρεσβεία σου.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
Δίστιχον
Άξιόν εστιν ανυμνείν σε Παρθένε
Γεράσιμος βοά θερμώς σοι προσπίπτων.
