Του π. Ανδρέα Κονάνου
Όσες φορές προσεγγίζεις το χώρο της προσευχής, βλέπεις: φως, ηρεμία, γαλήνη. Η προσευχή, πάντα πιάνει, «δουλεύει», αγγίζει. Αρκεί να μην είναι πράξη τυπική.
Απόδειξη: μετά την προσευχή, νιώθεις ξεκούραση, χαρά, ανανέωση ανάσταση, μετάνοια.
Φρέσκια σκέψη, διαύγεια νου, έμπνευση.
Η προσευχή γίνεται ¨τοις πάσι τα πάντα¨.
Αν πας στο αφεντικό για τη δουλειά σου, θες η προσευχή να σου δώσει δύναμη.
Αν κάνεις ομιλίες, η προσευχή θα σου δώσει φώτιση.
Αν πας να παντρευτείς, η προσευχή θα σου δώσει τόνωση κι αντοχές.
Προσευχή: Καταρράκτες θείας χάρης.
Η μαραμένη σου ψυχή, ανθίζει, όταν προσεύχεσαι.
Και χαμογελάς πάλι.
«Είδα στη Θεία Λειτουργία να κάθεται δίπλα μου ένας εχθρός μου, μα ήταν η ώρα του Χερουβικού, και τον είδα αλλιώς» , είπες.
Στην προσευχή, φεύγουν τα κουτάκια κι οι ταμπέλες που λένε: εχθρός, νύφη, πεθερά, καλός, κακός, του τάδε κόμματος, δικός μας, αντίπαλος.
Μπαίνεις σε άλλο κλίμα, ευρύτερης αγάπης, πλαταίνεις, κι η ψυχή σου αποκτά θεία ευρυχωρία.
Είμαι απλό καπάκι από ένα κονσερβοκούτι. Μα όταν εκτίθεμαι μπροστά στον Ήλιο – Χριστό, λάμπει και το ευτελές αυτό καπάκι, εγώ!! (άγ. Παΐσιος αγιορείτης)
Προσευχή: εναγκαλισμός με το Χριστό.
Κι ευθύς, νιώθεις σπουδαίος. Αισθάνεσαι την ωραιότητα της ύπαρξής σου, το μεγαλείο της ψυχής σου, το βάθος του είναι σου.
Με την προσευχή αποκτάς προσωπικότητα, αξία, σημασία, ομορφιά, δύναμη, ελευθερία.
Καταξίωσον Κύριε… Δος μου αξία, Εσύ, Κύριε. Προσεύχομαι γαρ…
Προσευχή: και σε τυλίγουν στέφανα Φωτός, κι ακτίνες θείας χάρης!
Σκύβει πάνω σου ο ίδιος ο Θεός. Δια της προσευχής.
[irp posts=”520307″ name=”Προσευχήσου στο Θεό να στείλει τη χάρη Του”]
Καλές οι κοινωνικές και εκκλησιαστικές δικτυώσεις και γνωριμίες.
Μα το πιο σπουδαίο: η δικτύωση με τον κόσμο του Θεού, τους αγίους Του, τη χάρη Του.
Δια της προσευχής όλα αυτά.
Προσεύχεσαι;
Κλείσε τα παράθυρα των έξω αισθήσεων, και κάνε το δώρο αυτό στον εαυτό σου. Να μπει μέσα σου φως Χριστού.
Δεν είναι υποχρέωση.
Κανένα ¨πρέπει¨ δεν μπορεί να σε ζωντανέψει.
Δεν ¨πρέπει¨ να φιλήσεις τον άνθρωπό σου, να φας, να πιεις, να ανασάνεις!
Είναι ανάγκη, όχι καθήκον. Είναι ζωή, όχι πράξη τυπική.
Πώς; Νιώσε την άκτιστη χάρη του Θεού να τυλίγει τα πάντα σου. Τη ζωή σου, το κορμί σου, τα έργα σου, τα προβλήματά σου, τον άνθρωπό σου, το παιδί σου.
Νιώσε νοερά ότι την ώρα που προσεύχεσαι ο Χριστός είναι δίπλα σου, μέσα σου. Και μετά, στείλε Τον παντού.
Ο άγιος Σιλουανός, μας διδάσκει την προσευχή, με τις θερμές του προσευχές για τον Νικόλα, τον εργάτη της μονής τους.
Πολλή προσευχή. Λίγο άγχος. Πολλή ελευθερία και χαρά.
Και μετά όλα πάνε ρολόι στη ζωή… Όλα ρέουν εν Θεώ.
Η προσευχή δεν είναι απραξία, μα έργο. Διότι είναι αγάπη. Αποστολή θείων δυνάμεων.
Προσευχή για καρκινοπαθείς. Στοργή βγάζεις. Δάκρυ στάζεις. Αγγέλους στέλνεις. Δεν είναι θεωρία αυτά. Είναι έργα.
Η καρδιά βγάζει ικεσία, καλοσύνη, έλεος.
Όταν προσεύχεσαι, γίνεσαι αυθεντικός άνθρωπος.
Κι η ανθρωπιά σου αυτή, είναι θεϊκή.
Διότι είναι ένθεη, ενοποιός, και εν Χριστώ.
Άσωτοι άντρες, γυναίκες με ορμονικά θέματα και νεύρα, μαθητές που δίνουν εξετάσεις, άρρωστοι, αιχμάλωτοι, ταξιδεύοντες, πρόσφυγες, άνεργοι.
Προσευχή, για να τους νιώσω όλους.
Για να νιώσω ΕΝΑ με όλους.
Άγιε Πορφύριε, προσευχήσου μαζί μας, και πες στο Χριστό για μας.
Με την προσευχή αποκτάς ενσυναίσθηση. Μπαίνεις στην ψυχή του άλλου, και τον νιώθεις.
Γίνεσαι συμπαντικός (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ), παγκόσμιος, οικουμενικός άνθρωπος. Με την προσευχή.
Γίνε πλούσιος με την προσευχή. Ο πιο μεγάλος πλούτος θα σου δοθεί αν μάθεις να αφιερώνεις λεπτά, ώρες, χρόνο πολύ στην προσευχή.
Όλα τα άλλα περνούν και χάνονται.
Με την προσευχή, όλα σώζονται και μένουν, και γίνονται χαρά και ευλογία.
Κύριε, δίδαξέ μας να προσευχόμαστε.
