Πόσο έτοιμοι είμαστε να αλλάξουμε τη ζωή μας;

Η Εκκλησία ζητά από εμάς να προσδιορίζουμε την πορεία της ζωής μας κάθε στιγμή.

Να μην παραδίδουμε τον εαυτό μας σε ό,τι δεν μας γεμίζει αληθινά. Να μην αφήνουμε την αμαρτία που γίνεται συνήθεια να μας καθιστά ανήμπορούς να κάνουμε νέα ξεκινήματα. Το βόλεμα είναι ίσως η πιο δύσκολη κατάσταση της ζωής μας.

Παγιδευόμαστε σε ό,τι έχουμε, ακόμη κι αν αυτό δεν μας δίνει ευτυχία και χαρά. Και όταν διαπιστώνουμε τα αδιέξοδά μας, δεν είμαστε έτοιμοι να ξεφύγουμε. Κολλάμε. Με αποτέλεσμα να παραδινόμαστε στην μιζέρια.
Ας το σκεφτούμε στις σχέσεις μας με τους άλλους. Με φίλους ή φίλες που βλέπουμε ότι δεν μας ταιριάζουν και ότι δεν μας βγάζει πουθενά. Φοβόμαστε να μη μείνουμε μόνοι μας και δεν κάνουμε νέα ξεκινήματα.

Ας το σκεφτούμε στο σχολείο. Αν ένα μάθημα δεν το πάρουμε καλά, τότε μας τυραννά συνέχεια. Γκρεμίζεται η αυτοπεποίθησή μας και είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα τα καταφέρουμε. Φυσικό επόμενο να συμβεί τότε. Είναι αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Και τα παρατάμε. Δεν κάνουμε καινούριο ξεκίνημα κι όπου βγάλει.

Ας σκεφτούμε την πνευματική μας ζωή. Αν κάνουμε αμαρτίες, λάθη, αν ακολουθούμε συμπεριφορές ψεύτικές που δεν μας σώζουν, αλλά μας απομακρύνουν από το Θεό, παραδιδόμαστε στην πρόσκαιρη ευχαρίστησή τους ή στην αίσθηση ότι τα πράγματα δεν διορθώνονται. Ενώ όλα ξεκινούν από την μετάνοια και ευτυχώς ο Θεός δίνει πολλές δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες.

Ας το δούμε σε συλλογικό επίπεδο. Ως κοινωνία αποδεχτήκαμε ένα μοντέλο πολιτισμού το οποίο μας παραπλάνησε και μας έδωσε ψεύτικες υποσχέσεις. Τώρα πληρώνουμε το κόστος. Υπάρχει λύση. Να ψάξουμε ποιοι είμαστε και σε Ποιον και τι πιστεύουμε. Και να ξαναβρούμε προσανατολισμούς.

Μετακόμιση και μετακομίσεις χρειαζόμαστε. Αρκεί να έχουμε την ταπείνωση να παραδεχθούμε ότι κάναμε ή κάνουμε λάθη. Και το νέο ξεκίνημα θα είναι ευκαιρία για γνήσιες αλλαγές. Ας το παλέψουμε από την εφηβεία και τα μαθητικά χρόνια, μέχρι κάθε ανθρώπινη σχέση, αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. Κάθε στιγμή νέο ξεκίνημα. Με μεράκι και αφοσίωση. Και η πίστη θα μας βοηθήσει. Γιατί δεν είμαστε μόνοι μας. Αν πιστεύουμε στο Χριστό, Εκείνος μας δίνει δύναμη και φώτιση. Και θα μας στηρίξει στις επιλογές μας.

Λίγο καιρό πριν σταυρωθεί ο Χριστός μας έδειξε έναν δρόμο μοναδικό στη ζωή μας: αυτόν της μεταμόρφωσης. Μεταμόρφωση δεν σημαίνει μία εξωτερική αλλαγή κατ’ ανάγκην. Είναι η αλλαγή της διάθεσής μας έναντι του κόσμου, της αμαρτίας, του συμβιβασμού. Είναι ο φωτισμός μας να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα. Την ίδια στιγμή μεταμόρφωση είναι η κοινωνία μας με τον αληθινό Θεό που μας δίνει προορισμό και νόημα: υπάρχουμε για να ψάχνουμε το φως, να το ζούμε και να το μοιραζόμαστε, αλλάζοντας, όσο περνά από το χέρι μας, την πορεία της ζωής μας, από την καθημερινότητα ώς τα μεγάλα. Κι Εκείνος μας δίνει το Φως Του με διάφορους τρόπους και στην παρούσα και στην αιώνια ζωή. Είναι ένας δρόμος που αξίζει αληθινά.