Γράφει ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος
Η έρευνα είναι μέθη. Ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος με ασύλληπτη ομορφιά και σοφία. Αξίζει να ανακαλύψει κανείς και τα δύο όσο περισσότερο μπορεί. Απλά πρέπει να το κάνει με την ταπείνωση του ανθρώπου, όχι με το θράσος ενός ψευτοθεού. Πρέπει να συμβιβασθεί με τα όριά του.
Η ανθρώπινη γνώση, κατανόηση και σοφία δεν είναι άπειρες ούτε πλήρεις. Και η ίδια η φύση μας δείχνει τα όριά μας. Το σύμπαν παρουσιάζει στην αρχή του singularity (μαθηματική ανωμαλία). Κρύβει το μυστικό του. σύμφωνα με την αρχή της αβεβαιότητος, η φύση όσο μας αποκαλύπτει ένα μυστικό της τόσο μας κρύβει κάποιο άλλο.
Είμαστε ευλογημένοι να γνωρίσουμε το πολύ και το μεγάλο, αλλά καταδικασμένοι να μην κατακτήσουμε το άπειρο και το όλον.
Αυτό όμως το άπειρο και το όλον, το πέρα από τις αισθήσεις και τη γνώσης μας, είναι που οδηγεί στον Θεό. όποιος ζαλιστεί από τη γνώση του έχασε τον Θεό. Η ζωή του τότε μοιάζει με μία αλυσίδα που ο κάθε κρίκος της είναι και μία επιτυχία.
Το τελικό όμως συνολικό αποτέλεσμα είναι αποτυχία και αστοχία. Η γνώση είναι πολύ όμορφη, αλλά λίγη για να σε ελευθερώσει. Έχει όρια, είναι πεπερασμένη. Γι’ αυτό και χρειάζεται η πίστη. Αυτή οδηγεί στο άπειρο και στο όλον.
Από το βιβλίο: “Αν υπάρχει ζωή, θέλω να ζήσω”.
