Ένα αγόρι έβλεπε τη γιαγιά του να γράφει ένα γράμμα. Σε κάποια στιγμή την ρωτάει:
«Γράφεις μια ιστορία για αυτά που έχουμε κάνει; Είναι μια ιστορία για μένα;»
Η γιαγιά του σταμάτησε να γράφει το γράμμα και είπε στον εγγονό της:
«Είναι αλήθεια ότι γράφω για σένα, όμως πιο σημαντικό από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Εύχομα…ι να γίνεις σαν αυτό το μολύβι όταν μεγαλώσεις.»
Εντυπωσιασμένο το αγόρι και γεμάτο περιέργεια κοίταξε το μολύβι. Δεν του φάνηκε σαν να’ταν κάτι ιδιαίτερο.
«Μα …είναι σαν όλα τα άλλα μολύβια που έχω δει.» «Αυτό εξαρτάται από το πώς βλέπεις τα πράγματα. Έχει 5 χαρακτηριστικά πάνω του που αν καταφέρεις ποτέ να αποκτήσεις, θα γίνεις ένα άτομο που θα βρίσκεται πάντα σε αρμονία με την ζωή του:
1) χαρακτηριστικό: είσαι ικανός να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά ποτέ δεν θα πρέπει να ξεχνάς ότι υπάρχει ένα χέρι που καθοδηγεί τα βήματά σου. Ονομάζουμε αυτό το χέρι Θεό, και Εκείνος πάντα μας καθοδηγεί σύμφωνα με το θέλημά Του…
2) χαρακτηριστικό: κατά διαστήματα, πρέπει να σταματάω να γράφω για να χρησιμοποιήσω την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λιγάκι, αλλά στο τέλος
γίνεται πιο μυτερό. Έτσι και εσύ, θα πρέπει να μάθεις να αντέχεις κάποιους πόνους και θλίψεις, γιατί θα σε βελτιώνουν σαν άνθρωπο…
3) χαρακτηριστικό: το μολύβι μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε γόμα για να διορθώσουμε τα λάθη μας. Αυτό σημαίνει ότι το να διορθώνεις κάτι που έκανες δεν
είναι απαραίτητα κακό, βοηθάει στο να σε κρατάει στο δρόμο της δικαιοσύνης…
4) χαρακτηριστικό: αυτό που έχει πραγματική αξία σε ένα μολύβι δεν είναι το ξύλινο περίβλημά του αλλά η ποιότητα του γραφίτη που κρύβει μέσα του. Έτσι, πάντα να
δίνεις αξία σε αυτό που συμβαίνει και έχεις μέσα σου…
Τέλος, το 5) χαρακτηριστικό του μολυβιού: πάντα αφήνει ένα σημάδι. Ακριβώς με το τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να ξέρεις πως ότι και να κάνεις σε αυτή τη ζωή θα αφήνει ένα σημάδι, γι’ αυτό προσπάθησε να μην το ξεχνάς σε κάθε σου πράξη…»

Οι λέξεις είναι δρόμος …