ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ: Διάβασα προσεκτικά το δελτίο τύπου της ένωσης συλλόγων γονέων και κηδεμόνων του Δήμου Νέας Ιωνίας για τη βία με αφορμή πρόσφατα περιστατικά επιθέσεων στα σχολεία.
Συμφωνούμε με τη δημιουργία γηπέδων. Θα προσέθετα και το καλό παράδειγμα και το ενδιαφέρον για διαπαιδαγώγηση εκ μέρους των γονέων και των εκπαιδευτικών. Νομίζω πως τα γήπεδα δεν θα λύσουν το θέμα της συμπεριφοράς και του σεβασμού, αν δεν υπάρχουν οι παραπάνω προϋποθέσεις. Τα παιδιά θέλουν το παράδειγμα. Τα παιδιά θέλουν κάποιον να τους μιλήσει, κάποιον να τους ακούσει, κάποιον να τους βάζει όρια χωρίς να τους κρατά κακία.
Το κείμενο αναφέρεται στην παρουσία ψυχολόγων, φυλάκων, κοινωνικών λειτουργών κτλ.
Πόσο αποτέλεσμα θα είχε αν γύριζε ξανά η εξομολόγηση στα σχολεία από ιερείς υπευθύνους νεότητας. Φυσικά να γίνει με την συγκατάθεση των γονέων και τελείως ελεύθερα και αβίαστα.
Από την εμπειρία μου στην εξομολόγηση των παιδιών και των εφήβων έχουν αποτραπεί βιασμοί, εγκυμοσύνες μαθητριών, συρράξεις, σχολικοί εκβιασμοί bullying, φυγή από το σπίτι, κλοπές, οπλοφορίες, καταστροφή ξένων περιουσιών, κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών και θάνατοι, ψέματα και άλλα διάφορα πάθη που αν δεν κοπούν σε αυτήν την ηλικία, εξελίσσονται.
Κάθε χρόνο εξομολογώ 140 περίπου παιδιά από τα σχολεία της περιοχής της ενορίας μου, τα οποία έρχονται και ξανάρχονται πάντοτε με το χαμόγελο και όχι με φόβο, για να βγάλουν από μέσα τους αυτά που έχουν φυλακισμένα στην ψυχή τους. Πολλές φορές δεν αντέχω, τους λέω να συντομεύουν και εκείνα επιμένουν να τα βγάλουν όλα από μέσα τους. Συνεπώς, το έχουν ανάγκη τα παιδιά και το επιζητούν.
Γιατί λοιπόν να απαγορεύεται στον ιερέα να κάνει τόσο καλό στα παιδιά και στην κοινωνία από τη στιγμή που θα υπάρχει συγκατάθεση γονέα και ελευθερία στο παιδί; Μήπως γίνει προσηλυτισμός στα ήδη ορθόδοξα παιδιά; Θα έλεγα ότι προσηλυτισμό κάνει ο εκπαιδευτικός που λέει στην τάξη να μην πάνε τα παιδιά εκκλησία διότι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα. Αυτό δεν επηρεάζει την εύπλαστη ψυχή ενός εφήβου; Και πόσα άλλα λέγονται μέσα στα σχολεία;
Ό DEBESSE, καθηγητής των παιδαγωγικών στη Σορβόννη, έκανε πριν λίγα χρόνια στο Παρίσι μία έρευνα. Θέμα: «Πως θα θέλατε τούς καθηγητές σας»; Και ή πλειονότητα των έφηβων απήντησε: «Να μας καθοδηγούν και όχι να μας ακολουθούν».
*Ας δούμε, όμως, και την κοινωνική πλευρά του θέματος. ‘Ο σεβασμός εμπνέει τη διατήρηση, τη συνέχεια. ‘Όλες οι κοινωνίες εμπνέονται από σεβασμό για την Ιστορία τους, τούς ήρωες τους, τούς προγόνους τους, τον πολιτισμό τους. Κοινωνία που περιφρονεί το χθες και αποκόπτεται απ’ αυτό, οδηγείται στο χάος. Οι κοινωνιολόγοι τονίζουν ότι ή κοινωνία πού δημιούργησε τα σχολεία, πού κάνει τόσες θυσίες για να τα συντηρεί και να τα εμπλουτίζει, έχει δικαίωμα να έχει απαιτήσεις από αυτά. “Έχει δικαίωμα να απαιτεί βοήθεια από το σχολείο, στο πνευματικό έργο πού επιτελεί. ‘Οφείλει το σχολείο να μεταδίδει στη νεότητα αξίες θρησκευτικές, ηθικές, αισθητικές, επιστημονικές και κοινωνικές. ‘Οφείλει να εμπνέει στα παιδιά τον σεβασμό σ’ αυτές τις αξίες και να τούς μεταδίδει την θέληση να τις βιώσουν. Αυτό είναι το έργο του(* Μαρία Μαμασούλα Δρ. Παιδαγωγικής).
Μήπως έρθει ο Μεσαίωνας; Απλά διότι ο ιερέας θα δείξει το καλό από το κακό και την αγάπη και τον σεβασμό προς τον πλησίον; Ας δούμε όλους αυτούς τους ανθρώπους που μπαίνουν στις Εκκλησίες, που είναι ιατρείο ψυχών και βγαίνουν καλύτεροι άνθρωποι στην κοινωνία. Ιερόδουλες, κλέπτες, φονιάδες, άνθρωποι με μίσος στην καρδιά τους, βρίσκουν γαλήνη, ειρηνεύουν και βγαίνουν άλλοι άνθρωποι στον κόσμο.
Αν δεν γίνει λοιπόν αυτή η εσωτερική αλλαγή, η ψυχική αλλαγή, ας μην περιμένουμε από κανέναν φορέα το θαύμα.
Με αγάπη,
π. Γεώργιος Χριστοδούλου
-250x180.jpg)
