Πολλές φορές στην Εκκλησία ακούμε και σιγοψάλλουμε ύμνους που δεν τους κατανοούμε.
Τούτο συμβαίνει γιατί εκ του εγωισμού μας, αρνούμαστε να δούμε πόσο επίκαιρα είναι τα λόγια των Πατέρων μας. Μάλιστα για την στάση μας αυτή, βρίσκουμε και ισχυρό άλλοθι το ξεστόμισμα εύκολων δικαιολογιών. Κάποιοι πως δεν κατανοούν την γλώσσα των κειμένων. Άλλοι πως ενοχλούνται από τον θόρυβο στις Εκκλησίες.
Μερικοί προφασίζονται πως η υμνολογία εκφράζει μια άλλη εποχή. Λάθος Αδελφοί μου!
Η Εκκλησία βιώνει ένα διαρκές «Σήμερον» αναμένοντας το ανέσπερο Φως της Βασιλείας των Ουρανών. Γεύεται αυτή την Δόξα σε κάθε σύναξη γύρω από την Αγία Τράπεζα.
Στις Εκκλησίες ψάλλουμε: «Ἄγγελοι τὴν Κοίμησιν τῆς Παρθένου, ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο, πῶς ἡ Παρθένος ἀπαίρει, ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τὰ ἄνω.»
Ας δούμε μια «σύγχρονη εικόνα της Κοιμήσεως».
Ας δούμε την φωτογραφία με αυτούς τους Αγγέλους να είναι παραδομένοι στην Κοίμηση, που αναμένει την Ανάσταση και τότε θα καταλάβουμε όλοι από ποίους Αγγέλους δορυφορείται η Θεοτόκος και από ποιους υμνολογείται η Κυρά των Αγγέλων!
Ας δούμε αυτά τα αθώα πρόσωπα που παραδόθηκαν στα χέρια του Θεού οσιακά, και τότε θα καταλάβουμε πως η Παναγία, παρέδωσε οσιακά τον εαυτό Της στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας του Θεού και κατέστει Θεοτόκος.
Kαι ας πούμε στην Παναγία:
Δέσποινα, πρόσδεξε τα Κεκοιμημένα τούτα Τέκνα σου, ως Μάνα στην Αγκαλιά σου και πρόσφερέ τα, Θυσία τω Θεώ, υπέρ της Εκκλησίας του Υιού Σου και Θεού ημών.
Συ Πανύμνητε Μήτερ! Συ όπου «Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας» και «ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες».
Συ που «μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς».
Συ Θεοτόκε που λυτρώθηκες, χάρισε και σε μας «ταῖς πρεσβείαις σου» και ρύσαι «ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν».
Ναι Θεοτόκε Παρθένε! Συ!
Διότι στο δικό σου Πρόσωπο ««Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν σοὶ Παρθένε ἄχραντε· παρθενεύει γὰρ τόκος, καὶ ζωὴν προμνηστεύεται θάνατος. Ἡ μετὰ τὸκον Παρθένος, καὶ μετὰ θάνατον ζῶσα, σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τὴν κληρονομίαν σου».» Αμήν.
Βασίλειος Γκρίλλας
θεολόγος – δογματολόγος
-120x86.jpg)
