Αποτυχία: Γι’ αυτό και σ’ αγαπάει ο Χριστός. Διότι δεν σε βλέπει ως ένα τελεσίδικο, τετελεσμένο, κλειστό γεγονός ούτε ως μια κλειστή ιστορία, που «πάγωσε».
Για τον Χριστό είσαι μια ανοιχτή δυνατότητα, με άπειρες προεκτάσεις και πολλές ευκαιρίες. Σε βλέπει μ’ ένα μέλλον φωτισμένο απ’ το δικό Του φως, τη δική Του μεγάλη αγάπη.
Γι’ αυτό και βγάζει τόσο γρήγορα μέσα απ’ αυτή τη γυναίκα μια Αγία. Ο Χριστός, με το δικό του ήθος, ανέδειξε από μέσα της ομορφιές αφανέρωτες. Πώς έγινε αυτό; Με τρόπο απλό κι αβίαστο. Η γυναίκα αυτή είδε στο πρόσωπο του Χριστού όλη την ομορφιά του Θεού. Και η αντανάκλαση ακριβώς αυτής της ομορφιάς την έκανε να δει και τη δική της ωραιότητα. Ετσι είναι ο καθαρός νους, λοιπόν. Ενας νους που λειτουργεί ισορροπημένα κι απλά. Που βλέπει τον κόσμο και τους ανθρώπους ωραία. Και με τον τρόπο αυτό βοηθάει τη ζωή του και τη ζωή των άλλων. Ενας τέτοιος νους είναι μια όαση μέσα στον κόσμο αυτό. Μιλάς με τέτοιους ανθρώπους, που έχουν τον νου τους στρωτό και ήσυχο, και χαίρεσαι και ξεκουράζεσαι μαζί τους.
Κράτα αυτά ως πρακτικά. Δηλαδή, μη βγάζεις συμπεράσματα για τη ζωή σου. Δεν ξέρεις ποτέ με σιγουριά τι είναι το καλό και το κακό. Η αποτυχία σου μπορεί να βγει σε καλό.
Η αρρώστια σου μπορεί να βγει σε καλό. Το ότι σε έκλεψαν; Δες το σαν δυνατότητα να βγάλει ο Θεός κάτι καλό κι απ’ αυτό. Δες το αλλιώς. Εξήγησέ το αλλιώς. Δώσε μια άλλη ερμηνεία μέσα σου.
Ο νους σου να μη μένει ούτε στο σκοτάδι ούτε στην απελπισία ούτε στην απογοήτευση. Αλλά να βλέπει τα πάντα συνδυασμένα με την πηγή της αγάπης. Και συνδεδεμένα με την πηγή της σοφίας και φροντίδας για όλο τον κόσμο. Η πηγή αυτή είναι ο Χριστός μας. Εχοντας αυτή τη νοοτροπία, δεν υπάρχει περίπτωση να μη δεις τα πράγματα πολύ πιο όμορφα στη ζωή. Και το άλλο σίγουρο είναι ότι θα ζήσεις πολύ περισσότερα χρόνια.
Επίσης, δεν θ’ αρρωσταίνεις από τις πολλές στενοχώριες. Τώρα απ’ τις πολλές σκέψεις που κάνεις αρρωσταίνεις. Ολα αυτά που ανακυκλώνεις στο μυαλό σου με τον συνηθισμένο σου τρόπο καταλήγουν να γίνονται αρρώστια στο τέλος. Σκέφτεσαι, σκέφτεσαι, σκέφτεσαι, έπειτα δηλητηριάζεσαι, πικραίνεις την ψυχή σου και, τελικά, αρρωσταίνεις. Απ’ την πολλή σκέψη στο τέλος αρρωσταίνει και το κορμί σου. Η άρρωστη σκέψη σου αλλάζει και τη βιολογία σου. Και στο τέλος γίνεσαι άρρωστος άνθρωπος ψυχικά και σωματικά.
Εύχομαι ο Χριστός να μας φωτίσει όλους. Κι απόδειξη αυτής της φώτισης είναι να βάζεις σημεία χαράς εκεί όπου η ζωή πάει να δημιουργήσει μέσα σου κλίμα βαρύ. Κι αυτή ακριβώς η κίνηση της ψυχής, να αναζητά το φως όταν δίπλα της σκοτάδι απειλητικό έρχεται να φέρει δυσκολία, είναι δείγμα υγείας και αναγέννησης.
Αυτά όλα ας τα κρατήσουμε. Μάλλον καθένας ας κρατήσει ό,τι θέλει. Διότι, αν σου ορίζω εγώ τι θα κάνεις, τότε θα είναι σαν να θέλω κι εγώ να τιθασεύσω τον νου σου και να σε πάω εκεί όπου εγώ θέλω. Μα δεν θέλω να σε πάω κάπου ούτε να σε χειραγωγήσω.
Του π. Ανδρέα Κονάνου – από την εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια
