– Δάσκαλε, έχω ζαλιστεί από τις τόσες πολλές συζητήσεις που ακούω καθημερινά γύρω μου να γίνονται για το αν υπάρχει Θεός. Ποια είναι η γνώμη σου; Ρώτησε κάποια στιγμή ο νεοφερμένος μαθητής τον Μέντορά του.
-Έχεις δει ποτέ μέλισσα; απάντησε εκείνος. Αισθάνθηκες ποτέ το βουητό της; Μόλις βρει το νέκταρ των λουλουδιών το ρουφά με όλη της τη δύναμη και σταματά αυτοστιγμεί το βουητό της.
Βλέπεις αυτόν τον αμφορέα που έχω μπροστά μου; Θα αρχίσω να τον γεμίζω νερό. Άκου τον ήχο που κάνει το νερό καθώς γεμίζει. Θα σταματήσει να ακούγεται όταν πληρωθεί μέχρι το χείλος του και αρχίσει να ξεχειλίζει.
Έχεις δει πόσο ανήσυχο είναι το βρέφος, πώς κλαίει όταν πεινάει και αναζητά τον μαστό της μητέρας του; Πώς μόλις τον βρει γαληνεύει, αναπαύεται κι όταν χορτάσει τέλος γέρνει επάνω της και κοιμάται;
Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Όσο εντονότερη είναι η αναζήτησή Του, τόσο μεγαλύτερο είναι και το βουητό που κάνουν. Όμως όταν Τον βρουν Τον λατρεύουν εν άκρα σιωπή.
