Η εκκλησία μας ξέροντας την φύση του ανθρώπου, αναγγέλλει μέσα από το τελετουργικό της ότι η Μεγάλη Σαρακοστή πλησιάζει.
Η αναγγελία αυτή διαρκεί πέντε εβδομάδες και περιλαμβάνει τις πέντε διαδοχικές Κυριακές που προηγούνται της Μεγάλης Σαρακοστής. Η κάθε μια από τις Κυριακές αυτές έχει ανάγνωσμα από το Ευαγγέλιο που είναι αφιερωμένο σε κάποιο θεμελιακό γεγονός της μετανοίας.
Την πρώτη Κυριακή της αναγγελίας αυτής, ακούσαμε την Ευαγγελική περικοπή για τον Ζακχαίο (Λουκ. 19 1-10 ). Στην περικοπή αυτή ο Ζακχαίος έχει της επιθυμία να δει τον Κύριο. Το ύψος του όμως τον οδηγεί να ανέβει σε ένα δένδρο για Τον δει. Ο Κύριος βλέποντας την επιθυμία του Ζακχαίου τον επιβραβεύει πηγαίνοντας σπίτι του. Ο Ζακχαίος με την κίνηση του αυτή είναι το πρώτο σύμβολο μετάνοιας, γιατί με την επιθυμία του αυτή εξέφρασε την επιθυμία του «για τον Θεό, την δικαιοσύνη Του, για την αληθινή ζωή.» Έτσι έχουμε την πρώτη αναγγελία , την πρόσκληση να επιθυμήσουμε τον Θεό. Εάν Τον επιθυμήσουμε βαθιά και ειλικρινά τότε ο Θεός θα ανταποκριθεί και σε εμάς.
Την δεύτερη Κυριακή που ανοίγει το Τριώδιο και ονομάζουμε «Τελώνου και Φαρισαίου», το ευαγγελικό ανάγνωσμα (Λουκ. 18 10-14 ) περιγράφει την ταπεινότητα. Η ταπείνωση είναι θεία ποιότητα, είναι το ουσιαστικό περιεχόμενο και η λάμψη της δόξας από την οποία είναι «πλήρης ο ουρανός και η γη». Ο ίδιος ο Θεός είναι ταπεινός! Ο Θεός είναι ταπεινός γιατί είναι τέλειος! Η ταπείνωση είναι η δόξα Του και η πηγή κάθε αληθινής ομορφιάς και καλοσύνης. Κάθε μετρό μας πρέπει να είναι ο Χριστός. Χωρίς τον Χριστό η αληθινή ταπείνωση είναι αδύνατη. Έτσι συνεχίζουμε την πορεία μας προς την Μεγάλη Σαρακοστή με την προσευχή για ταπείνωση που είναι η αρχή για την αληθινή μετάνοια. Γιατί η μετάνοια είναι η επιστροφή στην γνήσια τάξη των πραγμάτων. Η μετάνοια είναι θεμελιωμένη στην ταπείνωση και η ταπείνωση είναι ο καρπός και το τέρμα της.
Την τρίτη Κυριακή διαβάζουμε την παραβολή του «Ασώτου»(Λουκ. 15 11-32). Η παραβολή αυτή μας παρουσιάζει την μετάνοια σαν επιστροφή του ανθρώπου από την εξορία. Η επιθυμία του ανθρώπου να επιστρέψει στο σπίτι του.
Την τέταρτη Κυριακή που ονομάζουμε « Κυριακή της Απόκρεω» η αγάπη αποτελεί το θέμα. Η παραβολή του Χριστού για την Τελευταία Κρίση (Ματθ. 25 31-46) μας δίνει το κριτήριο που θα μας κρίνει – Την Αγάπη. Την χριστιανική αγάπη που είναι η δυνατή αδυνατότητα να βλέπουμε τον Χριστό στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου, οποιοσδήποτε και εάν είναι αυτός που ο Θεός έχει αποφασίσει να φέρει στην ζωή μας έστω και για λίγες στιγμές, όχι για άσκηση φιλανθρωπίας αλλά σαν μια αρχή αδιάκοπης συντροφιάς μέσα στον ίδιο τον Θεό.
Την πέμπτη και τελευταία Κυριακή (Κυριακή της Τυροφάγου), πριν την Καθαρά Δευτέρα, που ονομάζουμε και Κυριακή της Συγγνώμης (Ματθ. 6 14-21) το ευαγγελικό ανάγνωσμα μας θέτει τους όρους για την απελευθέρωση μας από την σκλαβιά της αμαρτίας. Πρώτος όρος η νηστεία. Δεύτερος όρος είναι η συγγνώμη.
Τώρα ξεκινά η περιπλάνηση μας στην έρημο της Μεγάλης Σαρακοστής βλέποντας στο βάθος το φως της Ανάστασης, το φως της Βασιλείας του Θεού.
Βιβλιογραφία: Alexander Schmemann , Μεγάλη Σαρακοστή. Εκδ «ΑΚΡΙΤΑΣ».
-120x86.jpg)
