Γερόντισσα Γαβριηλία: Ίσως πολλοί να έχετε διαβάσει ή ακούσει για την Γερόντισσα της αγάπης, Γαβριηλία Παπαγιάννη. Υπήρξε μία αγία ψυχή και ένας σπάνιος άνθρωπος με απεριόριστη αγάπη προς καθέναν που την πλησίαζε. Αξιώθηκε από τον Θεό να έχει το διορατικό χάρισμα.
Του Αρχιμ. Νεκτάριου Πόκκια, Ηγουμένου Ι. Μονής Θάρρι Ρόδου
Έλεγε ότι, κάποτε, οι άγγελοι της είπαν ότι αυτό που μετράει περισσότερο απ΄ όλα είναι το ποσόν και το ποιόν της αγάπης που δίνεις στους άλλους, χωρίς διακρίσεις. Δίκαια η ζωή της χαρακτηρίζεται ως η ασκητική της αγάπης! Κάποτε την είχε χαρακτηρίσει ένας ξένος ιεραπόστολος ως «κακή χριστιανή» γιατί, σε αντίθεση με τους άλλους ιεραποστόλους στην Ινδία άλλων θρησκειών που γνώριζαν πολλές ντόπιες διαλέκτους, εκείνη δεν ήξερε καμία. Τότε, του απάντησε ότι ξέρει πέντε γλώσσες: Η πρώτη είναι το χαμόγελο, η δεύτερη τα δάκρυα, η τρίτη είναι το άγγιγμα, η τέταρτη είναι η προσευχή και η πέμπτη είναι η αγάπη. Μ΄ αυτές τις πέντε γλώσσες γύριζε όλο τον κόσμο.
Άφησε ένα πολυσήμαντο έργο, δίνοντας συμβουλές και παραινέσεις που είναι διαχρονικές και επίκαιρες, ιδιαίτερα σήμερα, που πολλοί άνθρωποι καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για να απαλλαγούν από τα πάθη και τις αμαρτίες τους. Ας σταχυολογήσουμε κάποιες από τις σκέψεις της Γερόντισσας:
– Όταν δεν περισπάται ο νους από τα κοσμικά και είναι ενωμένος με τον Θεό τότε και η καλημέρα που θα πούμε είναι σαν να δίνει ευλογία.
– Κάθε τόπος μπορεί να γίνει τόπος Αναστάσεως, φθάνει να ζεις την ταπείνωση του Χριστού.
– Όχι μία γνώση που μαθαίνεις, αλλά μία γνώση που παθαίνεις. Αυτή είναι η Ορθόδοξη πνευματικότητα.
– Αν έχεις αγάπη για όλο τον κόσμο, όλος ο κόσμος είναι όμορφος.
– Μία είναι η μόρφωση: Το να μάθουμε πώς να αγαπάμε τον Θεό.
– Δεν υπάρχει τίποτε πιο φθηνό από το χρήμα.
– Φόρεσα το ράσο και δεν μιλώ πια αν δεν με ρωτήσουν. Το ράσο μιλά!
– Ο σκοπός είναι, ακόμα κι όταν στο κεφάλι έχουμε τον…Παράσιτο, στην καρδιά μας να έχουμε τον Παράκλητο.
– Μη συσχετίσεις ποτέ τον άνθρωπο με τον κακό τρόπο που σου φέρεται. Να βλέπεις μέσα στην καρδιά του τον Χριστό.
– Κάποιος σοφός είπε: Αν είναι να ζεις για τον εαυτό σου, καλύτερα να μην γεννιέσαι.
– Η αχίλλειος πτέρνα των ανθρώπων βρίσκεται στις πολλές κουβέντες και στις συζητήσεις.
– Όταν έχεις λογισμό κατάκρισης, να παρακαλάς τον Θεό να σου τον πάρει εκείνη την ώρα για να μπορέσεις να αγαπήσεις αυτό το πρόσωπο όπως το αγαπά Εκείνος. Τότε, ο Θεός θα σε βοηθήσει και θα δεις τα δικά σου παραπτώματα. Αν ο Χριστός ήταν ορατός θα μπορούσες να έχεις κατάκριση;
– Η κρίση είναι φυσικό να έρχεται στον άνθρωπο. Η κατάκριση και η επίκριση γίνονται από κακία. Η διάκριση είναι δώρο Θεού και πρέπει να προσευχόμαστε για να την δεχτούμε. Είναι απαραίτητη για την προστασία και την πρόοδο μας.
– Η γλώσσα του Θεού είναι η σιωπή.
– Όποιος ζει στο παρελθόν είναι σαν τον πεθαμένο. Όποιος ζει στο μέλλον με την φαντασία του είναι αφελής, γιατί το μέλλον είναι μόνον του Θεού. Η χαρά του Χριστού βρίσκεται μόνο στο παρόν. Στο αιώνιο παρόν του Θεού.
– Το καντήλι της ψυχής μας είναι που πρέπει να είναι πάντα αναμμένο. Ακοίμητο.
– Ο Θεός όπως αγαπάει εσένα, έτσι αγαπά και τους εχθρούς σου.
– Και να θέλω, δεν μπορώ να στενοχωρηθώ. Όταν στενοχωριόμαστε είναι σαν να λέμε στον Θεό: «Δεν συμφωνώ. Δεν τα κάνεις καλά». Ύστερα είναι και αχαριστία…
– Δεν πρέπει να ταράζεσαι γιατί η ταραχή απομακρύνει κάθε βοήθεια.
– Για να γίνει το θαύμα αρκεί να αγαπάμε. Ούτε η προσευχή ούτε το κομποσκοίνι έχουν τέτοια δύναμη.
– Η χάρις του Θεού έρχεται όταν σηκώνουμε το χέρι μας. Αυτό είναι η πίστη που έλκει την Χάρη του Θεού. Γιατί ο Θεός είναι έτοιμος να δώσει την Χάρη Του αλλά που είναι το χέρι; Ο Θεός βρέχει την Χάρη Του, κι εμείς ή φοράμε καπέλο η κρατάμε ομπρέλα.
Μετά από όλη αυτή την τροφή της ψυχής από την ασκητική της αγάπης της Γερόντισσας Γαβριηλίας, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο. Απλά να εκφράσουμε την ευχή, όλα τα παραπάνω να αποτελέσουν αιτία υγιούς προβληματισμού από όλους μας
