Όρια στη συμπεριφορά των παιδιών

Για την υγιή ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού μας, πέρα από την στοργή και την αγάπη μας, χρειάζεται να θέσουμε κάποια όρια και κάποιους κανόνες στην συμπεριφορά του. Οι κανόνες αυτές μπορεί να σχετίζονται με θέματα που αφορούν τον ύπνο, τη διατροφή, τη μελέτη, τις εξόδους, την αρνητική συμπεριφορά κτλ.

Η οριοθέτηση της συμπεριφοράς είναι αυτό που βοηθά το παιδί να κατανοήσει τους κανόνες και τις προσδοκίες των γονέων του επομένως σχετίζεται με τη διδασκαλία και όχι με τη τιμωρία. Κάθε οικογένεια λειτουργεί με τους δικούς της κανόνες, αλλά παρόλα αυτά είναι σημαντικό οι γονείς να θέτουν κάποιους κοινούς κανόνες και αρχές σχετικά με την ανατροφή του παιδιού. 
Η σταθερή πειθαρχία που αφορά σημαντικά ζητήματα δεν αποτελεί απειλή για την προσωπικότητα του παιδιού. Ίσα-ίσα, είναι μέρος της πορείας του προς την αυτογνωσία.

Έρευνες δείχνουν ότι γονείς που θέτουν σταθερά όρια χωρίς να περιορίζουν ευκαιρίες για πειραματισμό, τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, είναι ανεξάρτητα, υπεύθυνα, μαθαίνουν να επιλύουν προβλήματα και έχουν καλές κοινωνικές δεξιότητες.Τα παιδιά αισθάνονται πολλές φορές ανασφάλεια και για να νιώσουν ασφαλή, θέλουν να ξέρουν ότι βρίσκονται υπό την προστασία και την καθοδήγηση των γονέων τους. Τα όρια μπορεί μεν να είναι περιορισμοί που εξοργίζουν μερικές φορές το παιδί, αλλά παράλληλα λειτουργούν σαν πύλες που πίσω τους νιώθει ασφαλές.

Όσο πιο νωρίς αρχίζει η οριοθέτηση της συμπεριφορά του παιδιού τόσο το καλύτερο. Αν από την νηπιακή ηλικία το παιδί μας μάθει να ελέγχει τη συμπεριφορά του, να δέχεται κανόνες, να εκφράζει με υγιή τρόπο τα συναισθήματα του και να γίνεται υπεύθυνο, τότε μεγαλώνοντας θα μπορέσει να αποφύγει τους κινδύνους και να είναι ευτυχισμένο.

Αν δεν υπάρχουν όρια στην οικογένεια τότε το παιδί δεν μαθαίνει την υποχώρηση, την εκτίμηση και τον σεβασμό προς άλλα πρόσωπα. Ένα παιδί που δεν γνωρίζει όρια είναι ανασφαλές και βιώνει συχνά την απόρριψη. Για παράδειγμα παιδιά που δεν έχουν ακούσει το όχι από τους γονείς τους δυσκολεύονται να κάνουν πραγματικούς φίλους γιατί περιμένουν από τους άλλους να ικανοποιούν τις ανάγκες τους και επιπλέον δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν οτιδήποτε έχουν γιατί το θεωρούν δεδομένο.