Ψυχολόγους θέλουμε, ιερείς και πνευματικούς δεν θέλουμε!
του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Γεωργίου, Προηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους †8/6/2014
Εις το «Άνθρωπος ην οικοδεσπότης, όστις εφύτευσεν αμπελώνα»
(Ματθ. κα´ 33-42, Ευαγγέλιον ΙΒ´ Κυριακής του Ματθαίου).
Ο Οικοδεσπότης της Παραβολής είχε φυτεύσει αμπελώνα, τον είχε περιφράξει, είχε αναθέσει την καλλιέργειά του σε γεωργούς και, όταν ήλθε ο καιρός της συγκομιδής, έστειλε ανθρώπους του για να συλλέξουν τον καρπό.
Ο αμπελών είναι η ανθρωπότης και ο Οικοδεσπότης είναι ο άγιος Θεός. Από την ανθρωπότητα ο Κύριος περίμενε καρπούς. Έστελνε κατά καιρούς τους απεσταλμένους Του να ζητήσουν τους καρπούς από την ανθρωπότητα, αλλά αυτοί που είχαν σφετερισθή τον αμπελώνα, οι κακοί άρχοντες του Ισραήλ και των διαφόρων λαών που μέχρι σήμερα εξουσιάζουν τους ανθρώπους, αυτοί νόμιζαν και νομίζουν ότι ο αμπελών είναι δικός τους. Θέλουν να σφετερισθούν τα αγαθά αυτού του αμπελώνος, αυτού του κόσμου, και να τα χρησιμοποιήσουν ιδιοτελώς όχι για το καλό της ανθρωπότητος, όπως ήθελε ο Ιδιοκτήτης του.
Βέβαια η Παραβολή αναφέρεται άμεσα στους άρχοντες του Ισραήλ εκείνης της εποχής, οι οποίοι όχι μόνον απέρριψαν τους Προφήτας, τους απεσταλμένους του Θεού, που ζητούσαν τους καρπούς του αμπελώνος, αλλά στο τέλος απέρριψαν και θανάτωσαν και τον Υιό του Οικοδεσπότου, τον Οποίον έστειλε ο Οικοδεσπότης με την ελπίδα ότι θα συνήρχοντο και θα μετανοούσαν. Αυτοί όμως όχι μόνο δεν μετενόησαν, αλλά βρήκαν ευκαιρία και είπαν: αυτός είναι ο Υιός, ο κληρονόμος του αμπελώνος, ας τον σκοτώσουμε, να τελειώνουμε μια για πάντα. Έτσι έκαναν το μεγάλο έγκλημα να θανατώσουν τον αθώο Κύριο Ιησού Χριστό.
Ἀλλὰ ἡ Ἱστορία δυστυχῶς ἐπαναλαμβάνεται. Καὶ σήμερα καὶ σὲ κάθε ἐποχὴ ὑπάρχουν ἐκεῖνοι οἱ κακοὶ ποιμένες, οἱ κακοὶ ὁδηγοὶ τῶν λαῶν, οἱ ὁποῖοι παραμερίζουν τὸν Ἰδιοκτήτη τοῦ ἀμπελῶνος, τὸν Δημιουργὸ Θεό, καὶ θέλουν νὰ διαφεντεύουν αὐτοὶ τὴν Ἱστορία καὶ τὸν κόσμο.
Καὶ κάνουν τόσα ἐγκλήματα, τόσες ἀδικίες, τόσα παράλογα πράγματα, προκειμένου νὰ ἱκανοποιήσουν τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὰ πάθη τους.
Καὶ βλέπουμε ὅτι καὶ στὴν Πατρίδα μας δυστυχῶς ὑπάρχει αὐτὴ ἡ προσπάθεια σιγὰ-σιγὰ νὰ ἐξοβελισθῆ ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴν ζωή μας μὲ πολλοὺς τρόπους, καὶ τελευταῖα μὲ τὴν ἀπαγόρευσι ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας στοὺς Πνευματικοὺς νὰ πηγαίνουν στὰ σχολεῖα -ὅπως γινόταν μέχρι σήμερα- νὰ ἐξομολογοῦν τὰ παιδιὰ ποὺ ἤθελαν νὰ ἐξομολογηθοῦν. Γιατὶ οἱ Πνευματικοὶ δὲν ἐξομολογοῦσαν ὅποιον δὲν ἤθελε, ἀλλὰ ὅποιον ἤθελε. Καὶ τὸ θαυμαστὸ εἶναι ὅτι τὰ περισσότερα παιδιὰ ἤθελαν καὶ ἀνεπαύοντο καὶ ὠφελοῦντο ἀπὸ τὴν παρουσία τῶν Πνευματικῶν. Ἴσως μερικὲς φορὲς κάποιοι Πνευματικοὶ νὰ μὴν ἐφέροντο μὲ τὴν δέουσα διάκρισι. Ἀλλὰ αὐτὲς ἦσαν οἱ ἐξαιρέσεις. Ὁ κανὼν εἶναι -ἀπ᾿ ὅ,τι καὶ ἐμεῖς γνωρίζουμε- ὅτι οἱ Πνευματικοὶ βοηθοῦσαν πολὺ τὰ παιδιὰ στὰ σχολεῖα.
Τώρα λοιπὸν μὲ πρόσφατη ἀπόφασι τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας ἀπηγορεύθη στοὺς Πνευματικοὺς νὰ πηγαίνουν στὰ σχολεῖα νὰ ἐξομολογοῦν τὰ παιδιά. Μὲ ἀνακοίνωσί της ἡ Ἱερὰ Σύνοδος εἶπε ὅτι τὸ μέτρο δὲν στρέφεται κατὰ τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ κυρίως κατὰ τῶν παιδιῶν. Γιατὶ τὰ παιδιά, ἰδιαίτερα σήμερα ποὺ βάλλονται ἀπὸ τόσους πειρασμούς, ποὺ δέχονται τόσες κακὲς ἐπιδράσεις, τὶς ὁποῖες ὅλοι τὶς γνωρίζουμε, τώρα περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ θὰ εἶχαν ἀνάγκη ἀπὸ τὴν παρουσία ἑνὸς Πνευματικοῦ στὰ σχολεῖα.
Θὰ θυμᾶστε ὅτι μὲ ἀφορμὴ τὰ γεγονότα ποὺ ἔγιναν τελευταῖα στὴν Βέροια προτάθηκε νὰ διορισθοῦν μόνιμα ψυχολόγοι στὰ σχολεῖα. Οἱ ψυχολόγοι νὰ σώσουν τὰ παιδιά! Λοιπόν, ψυχολόγους θέλουμε, ἱερεῖς καὶ Πνευματικοὺς δὲν θέλουμε!
Αὐτὸς εἶναι ἕνας ἔμμεσος διωγμὸς τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὰ σχολεῖα, ἀπὸ τὴν παιδεία καὶ ἀπὸ τὴν κοινωνία.
Διώχνουμε τὸν Χριστό, ἀλλὰ δὲν σκεπτόμαστε ποιὲς συνέπειες θὰ ἔχη ἡ ἀπουσία τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴν ζωή μας. Δὲν θέλω νὰ ἐπιρρίψω εὐθύνες μόνο στοὺς πολιτικούς. Καὶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας κάνουμε λάθη. Ἀλλὰ τὰ λάθη αὐτὰ δὲν ἔπρεπε νὰ τὰ ἐκμεταλλεύωνται οἱ ἐχθροί της Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ βγάλουν τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴν ζωή μας καὶ ἀπὸ τὰ σχολεῖα.
Ἂς ἔχουμε τὸν νοῦ μας, γιατὶ μπορεῖ καὶ ἐμεῖς νὰ ἐξορίζουμε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴν προσωπική μας ζωή. Ὄχι μόνο τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ δὲν ξέρω ποιοὶ ἄλλοι Ὀργανισμοί, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι με τὶς ἀπροσεξίες μας, μὲ τὴν ἔλλειψη πίστεως, ἀγάπης, προσευχῆς, μετανοίας, διώχνουμε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴν ζωή μας καὶ μένουμε ἔρημοι.
Τί θὰ γίνη ὁ κόσμος χωρὶς τὸν Χριστό; Αὐτὴ εἶναι ἡ αἰωνία κόλασις, νὰ ζῆ ὁ ἄνθρωπος χωρὶς τὸν Χριστό, χωρὶς τὴν Χάρι τοῦ Χριστοῦ, χωρὶς τὴν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ, χωρὶς τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ, χωρὶς τὴν παρηγοριὰ καὶ τὴν ἀλήθεια ποὺ μόνο ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ δώση.
Μὲ αὐτὲς τὶς ταπεινὲς σκέψεις ἤθελα νὰ ἐπικοινωνήσω σήμερα μαζί σας -βλέπω ὅτι ἔχετε ἔλθει πολλοὶ ἀδελφοὶ προσκυνηταὶ καὶ μάλιστα πολλοὶ νέοι- καὶ νὰ προβληματισθοῦμε γιὰ τὸ ποιὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ θέσις τοῦ Χριστοῦ στὴν ζωή μας, στὰ σχολεῖα μας, στὸ ἔθνος μας, στὴν κοινωνία μας. Θέλουμε ἔθνος, σχολεῖα, κοινωνία, τὸν ἑαυτό μας, χωρὶς Χριστὸ ἢ μὲ τὸν Χριστό;
Ἐὰν βγάλουμε τὸν Χριστό, θὰ ὑποφέρουμε, δὲν θὰ χαροῦμε ἀληθινά, θὰ βασανιζόμαστε. Ἐὰν βάλουμε τὸν Χριστὸ στὴ ζωή μας, ἔστω καὶ ἂν αὐτὸ θέλη κόπο καὶ ἀγώνα, θὰ ἔχουμε ἀληθινὴ εἰρήνη, τὴν χαρὰ τοῦ Χριστοῦ, τὴν ὁποία εὔχομαι εἰς πάντας ὑμᾶς. Ἀμήν.
Ὁμιλία στὴν Τράπεζα τῆς Μονῆς στὶς 28.8.2006