Eπιμέλεια: Νικόλαος Δ. Γεωργαντώνης
Ο πόνος σε μια βαριά αρρώστια, σε κάποιο κίνδυνο, σε μια οικονομική καταστροφή, στη δυσκολία κάποιου τοκετού και σε άλλες περιπτώσεις αναγκάζει τους ανθρώπους να τάξουν στο Θεό μερικά πράγματα ή να εκτελέσουν κάποια προσκυνήματα, αν τους βοηθήσει στο πρόβλημά τους.
Βεβαίως ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τα δικά μας τάματα. Όμως θέλει να τα εκπληρώνουμε, για να μην γινόμαστε επίορκοι.
Δυστυχώς υπάρχουν πολλές γυναίκες που συνεχώς τάζουν στο Θεό και ξεχνούν να τα εκπληρώσουν. Ή τάζουν παράδοξα και παράξενα πράγματα, που εκ των υστέρων βλέπουν ότι αδυνατούν να τα εκπληρώσουν.
Τάζουν π.χ. οι μητέρες που το παιδί τους είναι βαρειά άρρωστο, αν γίνει καλά να γίνει μοναχός ή κληρικός. Μα πως, καλή μου μάνα, κάνεις τέτοιο τάμα; Το παιδί σου θα θελήσει; Θα μπορεί; Ή θα στραφεί εναντίον σου;
Άλλοι πάλι τάζουν να τελέσουν Θεία Λειτουργία σε απρόσιτα μέρη που είναι αδύνατον να γίνει Λειτουργία. Άλλες τάζουν να νηστεύουν αλάδωτα Τετάρτη και Παρασκευή. Μα αυτές είναι ημέρες νηστείας. Γιατί τάζεις αυτές και όχι αρτύσιμες ημέρες; Κι αν λόγω κάποιας ασθένειας δεν θα μπορούν να τις τηρούν, τότε τι θα κάνουν; Πρέπει να είμαστε λογικοί και να προσέχουμε πότε και τι τάμα να κάνουμε. Είναι προτιμότερο να μην τάζουμε παρά να μη μπορέσουμε να το εκπληρώσουμε.
Στην Π. Διαθήκη διαβάζουμε: «Πριν τάξεις, προετοίμασε τον εαυτό σου προς τούτο και μη γίνου άνθρωπος αρνούμενος το τάμα σου, πειράζων τον Κύριον» (Σοφία Σειράχ 18, 23).
Στο Δευτερονόμιο (23, 22) λέγει ο Θεός: «Όταν τάξεις στο Θεό σου, δεν πρέπει να βραδύνεις να εκπληρώσεις το τάμα σου, διότι εάν δεν το δώσεις, Κύριος ο Θεός σου θα ζητήσει από σε ευθύνη και θα είσαι ένοχος απέναντί Του».
Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Γεωργίου Καλπούζου «ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ- Αυτονόητα αλλά τόσο άγνωστα θέματα», σελ. 88-89
