Απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου
Υπάρχουν πολύ ωραίες γωνιές του παραδείσου σ’αυτή τη γη.
Υπάρχει αγάπη σ’αυτή τη γη.
Υπάρχουν άνθρωποι.
Μην σταματάς να εμπιστεύεσαι.
Λες: “Πώς θα το κάνω; Πώς γίνονται όλ’αυτά”;
Ε, γίνονται.
Προσπαθώντας.
Δεν υπάρχει μια συνταγή.
“Πώς θα μάθω ν’αγαπώ τους άλλους”;
Αγαπώντας τους.
Έτσι θα το μάθεις.
Μαθαίνεις ν’αγαπάς όταν αγαπάς.
Τρώγοντας έρχεται η όρεξη. κάνεις προσευχή και μαθαίνεις την προσευχή.
Ξεκινάς ν’αγαπάς και μαθαίνεις ν’αγαπάς.
Όταν, λοιπόν, σε ρωτήσω “πώς θα μάθεις ν’αγαπάς”, θα μου απαντήσεις αυτό: “αγαπώντας”.
Και “αγαπώντας” θα πει ότι θα κάνω και λάθη και θα αποτύχω και θα πικράνω και θα πικραθώ.
Η αγάπη θέλει άσκηση. Επαναληπτικότητα. Θα ξαναδοκιμάσω!
