Είναι δυνατόν ο διάβολος να έχει αγνή αγάπη για τον άνθρωπο;

Την τακτική του διαβόλου μας αποκαλύπτει η Αγία Γραφή.
Τις περισσότερες φορές επιτίθεται ύπουλα και πονηρά με σκοπό πάντοτε τον πνευματικό και σωματικό όλεθρο του πιστού. Ήθελε η να πέσουν οι απόστολοι στο αμάρτημα της υπερηφάνειας και της φιλοδοξίας μετά την θεραπεία της δυστυχισμένης κόρης, ή να αναγκάζονταν να την θεραπεύσουν οπότε οι Κύριοι που την εκμεταλλεύονταν για να βγάζουν χρήματα θα εξοργίζονταν και θα στρέφονταν κατά των Αποστόλων.

Η μεγάλη επιτυχία του διαβόλου σήμερα είναι ότι έχει καταφέρει να πείσει τους πιο πολλούς ότι δεν υπάρχει ή ότι είναι ακίνδυνος. Οπότε αφού δεν υπάρχει διάβολος (όπως λένε μερικοί) εκείνος δρα ανενόχλητος και συνεχώς αιχμαλωτίζει στα δίχτυα του πολλούς δυστυχείς και από την άλλη αφού παρουσιάζεται ως καλός και αγαθός και ότι μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους όταν αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα πολλοί εναποθέτουν τις ελπίδες τους σ’ εκείνον.

Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η στροφή πολλών στους υπνωτιστές, τους μάγους, τους αστρολόγους κ.τ. λοιπούς οι οποίοι επικαλούνται τα πονηρά πνεύματα, έστω και αν χρησιμοποιούν το όνομα του Χριστού για λόγους παραπλανητικούς; Όμως αδελφοί μου είναι δυνατόν ο άρχοντας του κακού να κάνει καλό; Είναι δυνατόν ο διάβολος να έχει αγνή αγάπη για τον άνθρωπο; Ο εχθρός αυτός δεν πρόκειται ποτέ να γίνει φίλος μας διότι είναι ο προαιώνιος αντίπαλος στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία μας.

Ο Θεός επιθυμεί να σωθούμε και ο διάβολος μεθοδεύει την απώλειά μας με πολλούς τρόπους γι΄ αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Διότι ακόμη και με την ευλάβεια και τον φόβο του Θεού προσπαθεί να μας απομακρύνει από τον Θεό. Ξέρει ότι όταν είμαστε κοντά στο Άγιο Ποτήριο δεν μπορεί να μας επηρεάσει γι’ αυτό σιγομουρμουράει στους Χριστιανούς να μην κοινωνούν τακτικά γιατί δεν κάνει αφού είναι ανάξιοι ή αμαρτωλοί.

Ναι και ανάξιοι είμαστε και αμαρτωλοί όμως για την αναξιότητα ή την αμαρτωλότητα μας ανέβηκε ο Χριστός στον Σταυρό. Το ίδιο τέχνασμα επιχειρεί και για την θεία εξομολόγηση, (ότι δεν χρειάζεται να ταπεινωνόμαστε ή να εξομολογούμαστε). Κοντά στην Εκκλησία λοιπόν ο διάβολος συνθλίβεται και η δύναμη του διαλύεται όπως λιώνει το κερί μπροστά στην δύναμη της φωτιάς. Αμην.