Πού ν’ ακουμπήσω;‏

Όταν δεις να σου συμβαίνει κάτι απροσδόκητο και να σ’ ενοχλεί,
μην τρέξεις να βρεις καταφύγιο σε ανθρώπους και μην αποβλέψεις σε γήινη βοήθεια,
αλλά παραμέρισέ τους όλους και ύψωσε τη σκέψη σου στο γιατρό των ψυχών.

Γιατί μόνο Εκείνος μπορεί να ανακουφίσει την καρδιά μας,
ο οποίος έπλασε μόνος Του τις καρδιές μας και γνωρίζει όλες τις πράξεις μας.

Εκείνος μπορεί και στη συνείδησή μας να διεισδύσει
και τη διάνοιά μας να προσεγγίσει
και την ψυχή μας να παρηγορήσει.
Εάν Εκείνος δεν παρηγορήσει τις καρδιές μας,
όσα και αν μας προσφέρουν οι άνθρωποι, θα είναι περιττά και ανώφελα.

Όπως, επίσης, όταν μας παρηγορεί και μας ανακουφίζει ο Θεός,
οι άνθρωποι, κι αν μύριες ενοχλήσεις μας προκαλούν,
καθόλου δεν μπορούν να μας βλάψουν.
Γιατί, όταν Εκείνος στερεώσει την καρδιά μας,
κανείς δεν μπορεί να την κλονίσει.”

Βλέπε ούν και συ, αδελφέ, επάν ίδης τι των αδοκήτων προσπεσόν και ενοχλούν σοι,
μη προς ανθρώπους καταφύγης, και προς θνητήν ίδης βοήθειαν,
αλλά πάντας παραδραμών ανάδραμε τη διανοία σου προς τον των ψυχών ιατρόν.
Καρδίαν γαρ θεραπεύσαι εκείνος μόνος δύναται ο πλάσας κατά μόνας τας καρδίας ημών,
και συνιείς πάντα τα έργα ημών· αυτός δύναται εις το συνειδός ημών εισελθείν,

και της διανοίας άψασθαι, και παρακαλέσαι την ψυχήν.
Εάν δε εκείνος μη παρακαλέση τας καρδίας ημών, τα παρά ανθρώπων περιττά και ανόνητα·
ώσπερ πάλιν του Θεού παρακαλούντος και παραμυθουμένου,
καν μυρία άνθρωποι παρενοχλώσιν, ουδέ εις το τυχόν ημάς παραβλάψαι δυνήσονται·
όταν γαρ εκείνος στερεώση καρδίαν, ουδείς αυτήν διασείσαι δύναται.

(Χρυσοστόμου: Λόγοι περί μετανοίας)