Φθινόπωρο ήταν. Το καράβι ταξίδευε αμέριμνα στο πέλαγος. Διακόσιοι εβδομήντα έξι οι επιβάτες. Ρωμαίοι στρατιώτες, ναυτικοί και φυλακισμένοι κατάδικοι.
Χειμώνας πλησίαζε, μα το καράβι έπρεπε να φθάσει στον προορισμό του. Ξάφνου κάπου κοντά στην Κρήτη ξέσπασε άνεμος μανιασμένος και άγριος, ο λεγόμενος «Ευροκλύδων». Το πλοίο άρχισε να παρασύρεται μέσα στην κοσμοχαλασιά.
Και καθώς δεν μπορούσε ν’ αντισταθεί στη βία του ανέμου, ο καπετάνιος αμήχανος το εγκατέλειψε στη μανία των κυμάτων. Για πολλές μέρες δεν φαίνονταν ούτε ήλιος ούτε άστρα, και η κακοκαιρία πλάκωνε όλο και πιο βαριά. Έτσι χανόταν κάθε ελπίδα σωτηρίας. Οι ταξιδιώτες εξαντλημένοι περίμεναν τον θάνατο μέσα στα ζοφερά βάθη της θάλασσας. Σ’ αυτή τη μαύρη απελπισία βρίσκονταν, όταν κάποια στιγμή ακούστηκε βροντερή η φωνή κάποιου φυλακισμένου, του αποστόλου Παύλου:
– Μη φοβάστε! Κανείς σας δεν θα χάσει τη ζωή του, «αποβολή γάρ ψυχής ουδεμία έσται εξ υμών πλην του πλοίου». Όλοι μας θα σωθούμε, μόνο το πλοίο θα χαθεί. Μου εμφανίστηκε τη νύχτα αυτή άγγελος του αληθινού Θεού και μου είπε: Μη φοβάσαι, Παύλε. Είναι απαραίτητο να παρουσιαστείς στον αυτοκράτορα. Γι’ αυτό «ιδού κεχάρισταί σοι ο Θεός πάντας τους πλέοντος μετά σου» (Πράξ. κζ’ 22-24)- για χάρη σου θα σώσει ο Θεός και όλους όσοι ταξιδεύουν μαζί σου.
Έτσι και έγινε. Τη δέκατη τέταρτη νύχτα το ακυβέρνητο πλοίο γύρω στα μεσάνυχτα προσέγγιζε επιτέλους κάποια στεριά. Κατά τα ξημερώματα έπεσε πάνω σε ύφαλο. Και καθώς η πλώρη του μπήχθηκε στην άμμο, η πρύμνη του άρχισε να διαλύεται από τη σφοδρότητα των κυμάτων. Τότε ο εκατόνταρχος διέταξε να πέσουν όλοι στη θάλασσα και να βγουν στη στεριά• άλλοι κολυμπώντας και άλλοι πάνω στις σανίδες και τα συντρίμμια του πλοίου. Έτσι κατόρθωσαν να σωθούν όλοι. Διακόσιες εβδομήντα έξι ψυχές. Σώθηκαν όλοι για χάρη του αποστόλου Παύλου.
Έτσι γίνεται στην ιστορία του κόσμου. Για χάρη ενός δικαίου σώζονται αναρίθμητοι άνομοι. Ακόμα και τα Σόδομα θα σώζονταν, εάν μαζί με τον Λωτ βρίσκονταν εκεί συνολικά δέκα δίκαιοι. Ο Θεός λυπάται πολυάνθρωπες πόλεις και χώρες για τους λίγους εκλεκτούς που ζουν σ’ αυτές.
Από την ενέργεια αυτή του Θεού φαίνεται ξεκάθαρα πόσο μεγάλη ευλογία αποτελούν για τον κόσμο μας οι άγιοι του Θεού. Κι ενώ κάποτε μισούνται και διώκονται από τον κόσμο σαν να μην είναι άξιοι να ζουν ανάμεσά του, ο κόσμος διατηρείται και επιβιώνει για χάρη τους. Για τους ελάχιστους εκλεκτούς ο Θεός περιορίζει τις ημέρες της δυστυχίας, της πείνας, του πολέμου, των συμφορών. Γι’ αυτούς ο Θεός διατηρεί τον κόσμο. Γι’ αυτούς τους λίγους σώζει και τους πολλούς. Γι’ αυτούς σπλαχνίζεται και τα άλλα Του πλάσματα που βασανίζονται στο πέλαγος της ζωής, ακόμη και όταν αυτά ταλαιπωρούνται από δική τους υπαιτιότητα. Περιορίζει ο Κύριος τις ημέρες των δοκιμασιών που υφίστανται οι άνθρωποι και οι λαοί εξαιτίας των αμαρτιών τους. Θέτει φραγμούς και όρια στην καταστρεπτική μανία του διαβόλου και των ανθρώπων.
Τι έχουν να πουν όμως όλα αυτά για μας σήμερα, και ιδιαιτέρως για την Πατρίδα μας;
Ταξιδεύει και η πατρίδα μας σήμερα σε θαλασσοταραχή, στο τρικυμισμένο πέλαγος της παγκόσμιας κρίσεως. Οι Ευροκλύδωνες της αναστατωμένης Ευρώπης την κλυδωνίζουν και επιδιώκουν να την βυθίσουν στα απύθμενα βάθη της κακίας. Τα συμφέροντα πολλά, ετερόκλητα, ο στόχος όμως ένας: να καταστραφεί η Ορθόδοξη Ελλάδα, να σβήσει από το χάρτη, να εξαφανιστεί, να μη μείνει τίποτε όρθιο.
Μέσα σ’ αυτήν την ανεμοθύελλα οι σημερινοί Έλληνες δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη μεγάλη αυτή αλήθεια: ότι ο Θεός σπλαχνίζεται τους πολλούς για τους λίγους, για τους εκλεκτούς. Και η πατρίδα μας σήμερα δεν έχει μόνο πέντε εκλεκτούς. Πιστεύουμε ότι έχει πολλούς. Πολλούς που δεν γονάτισαν ακόμη στις απειλές και τις προκλήσεις, που πιστεύουν, προσεύχονται και περιμένουν.
Η πατρίδα μας σήμερα έχει πολλούς αγίους ζωντανούς, που με την αρετή τους, τις προσευχές και τις δεήσεις τους ελκύουν τη Χάρη του Θεού. Και προετοιμάζουν όλοι αυτοί την προσταγή του Θεού, που θα κοπάσει τον άνεμο, θα ανατρέψει τα δεδομένα, θα φέρει τη λύτρωση των πολλών για χάρη των λίγων, των εκλεκτών. Αυτή θα είναι η ώρα του Θεού. Αυτήν την ώρα να την περιμένουμε κι εμείς. Και με μετάνοια, πνευματικό αγώνα και προσευχή να εκζητούμε καθημερινά το έλεος και την επέμβαση του Θεού στην κατατρεχόμενη πατρίδα μας.
Πηγή: Περιοδικό «Ο Σωτήρ», Ιανουάριος Βʹ0ΑʹΓʹ
Discussion about this post