ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ: Ο Πατριάρχης Θεόφιλος στην Ι.Μ. Αγίου Ονουφρίου

Τήν Κυριακήν, 22αν Φεβρουαρίου/7ην Μαρτίου 2021, Κυριακήν τής Απόκρεω, ο Μακαριώτατος Πατήρ ημών καί Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξήρξε θείας Λειτουργίας εις τόν Ιερόν Ναόν τής Ιεράς Μονής Αγίου Ονουφρίου.

Η Λειτουργία αύτη ετελέσθη τήν Κυριακήν τής Απόκρεω, ημέραν μνήμης τής αδεκάστου κρίσεως τού Θεού, κατά τήν Ευαγγελικήν Περικοπήν, κατά τήν Δευτέραν Παρουσίαν τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Η Ιερά Μονή τού Αγίου Ονουφρίου, εις τήν οποίαν ετελέσθη η θεία Λειτουργία, κείται έναντι τής Κολυμβήθρας τής Σιλωάμ, εις τόν Αγρόν τού Κεραμέως, τόν οποίον ηγόρασαν οι Ιουδαίοι μέ τά τριάκοντα αργύρια, τά οποία επέστρεψεν ο Ιούδας μεταμεληθείς πρός ταφήν τοίς ξένοις.

Μετά τού Μακαριωτάτου συνελειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίται Ναζαρέτ κ. Κυριακός καί Ελενουπόλεως κ. Ιωακείμ, οι Αγιοταφίται Αρχιμανδρίται π. Νεκτάριος καί π. Ματθαίος καί ο Αρχιδιάκονος π. Μάρκος.

Εις τό Κοινωνικόν τής θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος ωμίλησε διά τής κάτωθι ομιλίας Αυτού:

«Τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα καί εθρέψαμεν, ή διψώντα καί εποτίσαμεν; πότε δέ σε είδομεν ξένον καί συνηγάγομεν, ή γυμνόν καί περιεβάλομεν; πότε δέ σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή, καί ήλθομεν πρός σε; καί αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς αμήν λέγω υμίν, εφ όσον εποιήσατε ενί τούτων τών αδελφών μου τών ελαχίστων, εμοί εποιήσατε», (Ματθ. 25, 37-40).

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Ευλαβείς χριστιανοί,

Τό ευαγγελικόν ανάγνωσμα τής σημερινής Κυριακής τής Απόκρεω αφορά εις τήν Δευτέραν Παρουσίαν τού Κυρίου καί τήν τελικήν κρίσιν καί ανταπόδοσιν: «Όταν δέ έλθη ο υιός τού ανθρώπου εν τή δόξη αυτού καί πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, καί συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τά έθνη, καί αφοριεί αυτούς απ αλλήλων, ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τά πρόβατα από τών ερίφων καί στήσει τά μέν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τά δέ ερίφια εξ ευωνύμων», (Ματθ. 25, 31-33), λέγει Κύριος.

Ερμηνεύοντες τούς ως άνω λόγους τού Κυρίου, ο μέν Ζιγαβηνός λέγει: «Λοιπόν, διηγείται [ο Κύριος] καί τά τής Δευτέρας Παρουσίας Αυτού, πρός φόβον καί διόρθωσιν τών ακροωμένων». Ο δέ ιερός Χρυσόστομος λέγει: «Νύν μέν γάρ ουκ εισιν αφωρισμένοι, αλλ αναμίξ άπαντες η δέ διαίρεσις τότε έσται μετά ακριβείας απάσης». Καί ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει: «διά τών προβάτων ο τών ευσεβούντων δηλούται χορός, καθάπερ ερίω τινί τώ τής δικαιοσύνης καρπώ καταβριθόμενος». [Διά τών προβάτων δηλώνεται ο χορός τών ευσεβούντων πιστών, οι οποίοι είναι φορτωμένοι μέ τόν καρπόν τής δικαιοσύνης, όπως ακριβώς τά πρόβατα μέ τό τρίχωμα / μαλλί].

Ο Απόστολος Πέτρος, αναφερόμενος εις τήν δευτέραν έλευσιν τού Ιησού Χριστού καί τό τέλος τού κόσμου λέγει: «Ήξει δέ η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, εν ή ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δέ καυσούμενα λυθήσονται, καί γή καί τά εν αυτή έργα κατακαήσεται. Τούτων ούν πάντων λυομένων ποταπούς δεί υπάρχειν υμάς εν αγίαις αναστροφαίς καί ευσεβείαις, προσδοκώντας καί σπεύδοντας τήν παρουσίαν τής τού Θεού ημέρας, δι ήν ουρανοί πυρούμενοι λυθήσονται καί στοιχεία καυσούμενα τήκεται καινούς δέ ουρανούς καί γήν καινήν κατά τό επάγγελμα αυτού προσδοκώμεν, εν οίς δικαιοσύνη κατοικεί», (Β΄ Πέτρ. 3, 10-13).

Εις τάς προτροπάς τού κορυφαίου τών Αποστόλων Πέτρου καλούμεθα νά τηρώμεν εαυτούς ασπίλους από τού κόσμου εν όλαις ταίς αναστροφαίς ημών εν αυτώ, καθώς καί νά γυμνάζωμεν εαυτούς πρός ευσέβειαν καί πάσαν αρετήν. «Δεί υπάρχειν υμάς εν αγίαις αναστροφαίς καί ευσεβείαις», (Β΄ Πέτρου 3, 11). Καί πάλιν νέαν προτροπήν απευθύνει ο Πέτρος λέγων: «Αγαπητοί, ταύτα προσδοκώντες σπουδάσατε άσπιλοι καί αμώμητοι αυτώ [τώ Κυρίω] ευρεθήναι εν ειρήνη», (Β΄ Πέτρ. 3,14).

Εις τούς πατρικούς τούτους λόγους τού αγίου Πέτρου διακρίνεται, αφ ενός μέν η δικαιοσύνη τού Υιού τού Θεού καί αφ ετέρου δέ η κρίσις Αυτού, ως μαρτυρεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ώσπερ γάρ ο πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ, ούτως έδωκε καί τώ υιώ ζωήν έχειν εν εαυτώ καί εξουσίαν έδωκεν αυτώ καί κρίσιν ποιείν, ότι υιός ανθρώπου εστί», (Ιωάν. 5, 26-27). Ο δέ Ιησούς λέγει: «Ου δύναμαι εγώ ποιείν απ εμαυτού ουδέν καθώς ακούω κρίνω, καί η κρίσις η εμή δικαία εστίν ότι ου ζητώ τό θέλημα τό εμόν, αλλά τό θέλημα τού πέμψαντός με πατρός», (Ιωάν. 5,30).

Όντως η κρίσις τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είναι δικαία, διότι αύτη εκπηγάζει εκ τής δικαιοσύνης Αυτού, τουτέστιν τής αγιότητος Αυτού, ως μαρτυρεί ο Απόστολος Πέτρος εις τούς ομογενείς αυτού: «υμείς δέ τόν άγιον καί δίκαιον ηρνήσασθε», (Πράξ. 3,14). Μέ άλλα λόγια, οι αρνούμενοι τόν Χριστόν καί μή δεξάμενοι τήν σωτηριώδη αλήθειαν Αυτού, ούτοι θά κριθώσι, ως κηρύττει ο θείος Παύλος: «Κριθώσι πάντες οι μή πιτεύσαντες τή αληθεία, αλλά ευδοκήσαντες εν τή αδικία», (Β΄ Θεσ. 2,12), «Πάσα δέ αδικία αμαρτία εστίν», (Α΄ Ιωάν. 5,17).

Προσέτι δέ οι πιστεύοντες τή αληθεία, δηλαδή τόν Ήλιον τής Δικαιοσύνης, τόν Χριστόν, δέον όπως «βεβαίαν αυτών τήν κλήσιν καί εκλογήν ποιείσθαι», (Β΄ Πέτρ. 1,10). Καί τούτο διότι: «Τί τό όφελος, αδελφοί μου, εάν πίστιν λέγη τις έχειν, έργα δέ μή έχη; μή δύναται η πίστις σώσαι αυτόν;» (Ιακ. 2,14), λέγει ο άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος.

Η πίστις εις Θεόν ζώντα, αγαπητοί μου αδελφοί, δέν δύναται νά βεβαιωθή άνευ τής θείας δικαιοσύνης, τουτέστιν τής τελικής κρίσεως τών πράξεων τών ανθρώπων, ως είπεν Αυτός Ούτος ο Ιησούς Χριστός: «Τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα καί εθρέψαμεν, ή διψώντα καί εποτίσαμεν; πότε δέ σε είδομεν ξένον καί συνηγάγομεν, ή γυμνόν καί περιεβάλομεν; πότε δέ σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή, καί ήλθομεν πρός σε; καί αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς αμήν λέγω υμίν, εφ όσον εποιήσατε ενί τούτων τών αδελφών μου τών ελαχίστων, εμοί εποιήσατε», (Ματθ. 25, 37-40).

Οι ελάχιστοι αδελφοί τού Χριστού, δεν είναι άλλοι παρά αυτός ούτος ο Χριστός, ο τήν κοινήν ανθρωπίνην ημών σάρκα φορέσας καί υπομείνας σταυρικόν θάνατον διά τήν σωτηρίαν ημών. Ημείς δέ, κηρύττει ο θείος Παύλος «όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τόν θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν ει δέ απεθάνομεν σύν Χριστώ πιστεύομεν ότι καί συζήσωμεν Αυτώ», (Ρωμ. 6,3 / 6,8). «Καί ημείς οφείλομεν υπέρ τών αδελφών τάς ψυχάς τιθέναι», (Α΄ Ιωάν. 3,16), παραγγέλλει ο Άγιος Ιωάννης ο ευαγγελιστής. Τούτο σημαίνει ότι τούς πραγματικούς χριστιανούς αναδεικνύουν ειλικρινείς εκδηλώσεις στοργής καί συμπαθείας δι έργων, κόπων καί θυσιών ανιδιοτελούς αγάπης. Τοιουτοτρόπως, αδελφοί μου, ως κηρύττει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Χριστόν επισκεψώμεθα, Χριστόν θεραπεύσωμεν, Χριστόν θρέψωμεν, Χριστόν ενδύσωμεν, Χριστόν συναγάγωμεν, Χριστόν τιμήσωμεν Αλλ επειδή έλεον θέλει καί ου θυσίαν, ο πάντων Δεσπότης καί υπέρ μυριάδας αρνών πιόνων / παχέων η ευσπλαγχνία, ταύτην εισφέρωμεν Αυτώ διά τών δεομένων (=πτωχών), καί χαμαί σήμερον ερριμένων, ίνα, όταν ενθέδεν απαλλαγώμεν, δέξωνται ημάς εις τάς αιωνίους σκηνάς, εν αυτώ Χριστώ τώ Κυρίω ημών Ώ η δόξα εις τούς αιώνας.

Μετά δέ τού υμνωδού είπωμεν: «Τήν ώραν τής ετάσεως, καί τής φρικτής ελεύσεως τού φιλανθρώπου Δεσπότου, κατανοών όλως τρέμω, καί σκυθρωπάζων κράζω σοι Κριτά μου δικαιότατε, καί μόνε πολυέλεε, μετανοούντά με δέξαι, τής Θεοτόκου πρεσβείαις. Αμήν».

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, η καλώς συντηρούσα καί περιποιουμένη τήν Μονήν, Καθηγουμένη οσιωτάτη μοναχή Παϊσία εδεξιώθη εν λιτή δεξιώσει τόν Μακαριώτατον καί τήν μικράν Συνοδείαν Αυτού.