Την Πέμπτην, 14ην /27ην Ιουνίου 2013, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου η εορτή του Προφήτου Ελισσαίου εις την Ιεριχώ και εις τον εν αυτή ιερόν Ναόν επ’ ονόματι του αγίου προφήτου Ελισσαίου. Η ύπαρξις του ιερού Ναού τούτου επ’ ονόματι του Αγίου προφήτου Ελισσαίου ενταύθα εξηγείται από το γεγονός ότι ούτος, καταγόμενος εκ της κώμης Μεουλή της περιοχής της κοιλάδος του Ιορδάνου, έδρασε και εις την πόλιν της Ιεριχούς. Εκ των πολλών σημείων, τα οποία εποίησεν εν τη θεία δυνάμει και ενισχύσει, είναι και η μετατροπή των υδάτων ζώσης πηγής ύδατος της Ιεριχούς εκ πικρών και θανατηφόρων εις γλυκεία, πόσιμα και ωφέλιμα γλυκέα έως της σήμερον.
Εκ της Ιεριχούς ανεχώρησεν ο προφήτης Ελισσαίος μετά του διδασκάλου αυτού αγίου προφήτου Ηλιού και εις τον Ιορδάνην ποταμόν είδεν αυτόν αρπαζόμενον επί πυρίνου άρματος και εζήτησε και έλαβε διπλήν την χάριν αυτού και την μηλωτήν αυτού, εφ’ ης επιβάς διεπέρασε τον Ιορδάνην ποταμόν. Η ιερά αυτού Μονή του Πατριαρχείου ευρίσκεται εις την παραδοσιακήν θέσιν της συκομορέας του Ζακχαίου.
Εις ταύτην την Μονήν ήλθεν ο Μακαριώτατος Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος την πρωίαν της ως άνω ημέρας, και προεξήρξε της θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Γέροντος Αρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου και του Πατριαρχικού εν Βηθλεέμ Επιτρόπου Αρχιεπισκόπου Ιορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, του εκ της Αρχιεπισκοπής της Εκκλησίας της Κύπρου Αρχιμανδρίτου π. Ιερωνύμου, του ηγουμένου της Μονής Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου, του ηγουμένου της Ιεράς Μονής Χοζεβά Αρχιμανδρίτου π. Κωνσταντίνου του Αρχιδιακόνου π. Αθανασίου και του διακόνου π. Μακαρίου και άλλων Αγιοταφιτών Πατέρων και τη κατανυκτική συμμετοχή των μελών της Ελληνορθοδόξου Αραβοφώνου Κοινότητος της Ιεριχούς και προσκυνητών εξ Ιεροσολύμων και άλλων πόλεων.
Προς το ευσεβές εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος έχοντα ελληνιστί ως έπεται:
«Προβλέψει θεική Ηλιού σε ο μέγας σοφέ Ελισσαιέ φοιτητήν επισπάται, προφήτην δεικνύων σε, ελλαμπόμενον Πνεύματι (θείω), όθεν σήμερον την παναγίαν σου μνήμην εορτάζομεν ευσεβοφρόνως, τιμώντες συν τούτω σε ένδοξε», ψάλλει ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Πανηγυρίζει η Αγία του Χριστού Εκκλησία και ιδιαιτέρως το ευλαβές ποίμνιον της τοπικής εν τη αρχαία και βιβλική πόλει Ιεριχοί Εκκλησίας επί τη μνήμη του Αγίου Προφήτου Ελισσαίου, φοιτητού του Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου.
Η σημερινή εορτή του Αγίου προφήτου Ελισσαίου, συμπίπτει μετά της εορτίου περιόδου της Αγίας και Μεγάλης εορτής της Πεντηκοστής, δηλονότι της εκχύσεως του Αγίου Πνεύματος εν είδει πυρίνων γλωσσών επί τους μαθητάς και αποστόλους του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Το γεγονός τούτο ενέχει όντως μεγάλην σημασίαν, διότι κατά την επιφανή ημέραν της Πεντηκοστής ετελειώθη η Αγία του Χριστού Εκκλησία ως διακηρύττει ο Ιερός Χρυσόστομος λέγων: «ει μη Πνεύμα παρήν, ουκ αν συνέστη η Εκκλησία, ει δε συνίσταται η Εκκλησία, εύδηλον ότι Πνεύμα πάρεστιν», ( P.G. 50,459).
Τούτο δε το πνεύμα είναι το «Πνεύμα της επαγγελίας (υποσχέσεως) και της ελπίδος η συμπλήρωσις», δηλονότι ο Παράκλητος, περί ου ο Κύριος είπε τοις μαθηταίς αυτού: «εγώ ερωτήσω τον Πατέρα και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας», (Ιωαν. 14,16-17), «εκείνος μαρτυρήσει περί εμού και υμείς μαρτυρείτε ότι απ’ αρχής μετ’ εμού εστε», (Ιωαν. 15, 26-27).
Αυτό τούτο είναι το Πνεύμα, το Οποίον προείπεν κατά την Γραφήν (την Παλαιάν Διαθήκην) περί Ιούδα του Ισκαριώτου, ως μαρτυρεί ο άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς: «έδει πληρωθήναι την Γραφήν ταύτην, ην προείπε το Πνεύμα το Άγιον διά στόματος Δαβίδ του προφήτου περί Ιούδα του γενομένου οδηγού της συλλαβούσι τον Ιησούν», (Πραξ. 1,16). Αυτό τούτο το πνεύμα είναι εκείνο, περί ου ο θείος Παύλος ωμίλησε συνδιαλεγόμενος μετά των ομοεθνών αυτού ως τούτο μαρτυρεί και πάλιν ο Ευαγγελιστής Λουκάς, «ασύμφωνοι δε όντες προ αλλήλους απελύοντο ειπόντες του Παύλου ρήμα εν, ότι καλώς το Πνεύμα το Άγιον ελάλησε διά Ησαίου του προφήτου προς τους πατέρας ημών…», (Πραξ, 25,25). Αυτό τούτο το Πνεύμα το Άγιον ανέδειξε τον Ελισσαίον προφήτην.
Με άλλα λόγια, αγαπητοί μου αδελφοί, το Άγιον Πνεύμα είναι το Παράκλητον Πνεύμα το εκ του Πατρός εκπορευόμενον και εν Υιώ αναπαυόμενον. Αυτό είναι κατά τον μελωδόν της Εκκλησίας: «Το Πνεύμα το άγιον, φως και ζωή και ζώσα πηγή νοερά, Πνεύμα σοφίας, πνεύμα συνέσεως, αγαθόν, ευθές, νοερόν ηγεμονεύον, καθαίρον τα πταίσματα. Θεός και θεοποιούν, πυρ εκ πυρός προιόν, λαλούν, ενεργούν, διαιρούν τα χαρίσματα. δι’ ου προφήται άπαντες και Θεού Απόστολοι μετά μαρτύρων εστέφθησαν».
Τούτο σημαίνει ότι άπαντες οι Προφήται, διά των οποίων απεκαλύφθη η αλήθεια του Αγίου Τριαδικού Θεού εις τον κόσμον ως και οι Άγιοι Απόστολοι, δι’ ων εκηρύχθη το Ευαγγέλιον της σωτηρίας, δηλονότι ο σεσαρκωμένος Λόγος ο Χριστός εις άπασαν την οικουμένην, συναποτελούν μετά των μαρτύρων της αγάπης του Χριστού τους θεμελίους λίθους, εφ ων ωκοδόμηται ο ορατός και αόρατος οίκος του Θεού, δηλονότι η «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκλησία του Χριστού, εντός της οποίας τελεσιουργείται το μέγα και όντως παράδοξον μυστήριον της σωτηρίας του ανθρώπου.
Ιδού λοιπόν διατί η Εκκλησία μας τιμά και γεραίρει την μνήμην του Αγίου Προφήτου και θαυματουργού Ελισσαίου εις αυτόν τούτον τον ιερόν τόπον της περιοχής του Ιορδάνου ποταμού, ένθα έδρασε και έλαβε την μηλωτήν του διδασκάλου αυτού Ηλιού του προφήτου ως τούτο διαλαλεί και ο μελωδός αυτού λέγων: «Διπλήν την χάριν ειληφώς παρά του Πνεύματος, προφήτης ώφθης θαυμαστός πάσι τοις πέρασι, τους υμνούντας λυτρούμενος εκ κινδύνων και δωρούμενος την χάριν των θαυμάτων τοις προστρέχουσιν εν ταυτη μετά πίστεως και βοώσί σοι Χαίροις Προφήτα θεσπέσιε».
Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος του Παρακλήτου του Πνεύματος του Θεού Λόγου του Χριστού συνήγαγεν πάντας ημάς εν τη ευχαριστιακή ταύτη συνάξει, ίνα υμνήσωμεν και δοξολογικώς τιμήσωμεν τον μέγαν εν προφήταις θαυματουργόν του Θεού και Σωτήρος ημών διάκονον και υπηρέτην Ελισσαίον, τον αποτελούντα την ζώσαν και αληθή μαρτυρίαν της αμωμήτου Ορθοδόξου ημών πίστεως.
Η Χριστιανική ημών των Ρωμαίων Ορθοδόξων πίστις, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η πίστις των Προφητών, των Αποστόλων, των μαρτύρων και των αγίων της αγάπης του Χριστού. Είναι η ανόθευτος και υγιαίνουσα πίστις, η οποία δεν αφορά, δεν προσβλέπει εις κοσμικήν δύναμιν και εξουσίαν, αλλά εις την θεραπείαν, την μεταμόρφωσιν και την εκ της φθοράς του θανάτου Ανάστασιν εν Χριστώ των ψυχών ημών. Διότι «Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδίση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού»; (Ματθ. 16,26). «Μέλλει γαρ ο υιός του ανθρώπου έρχεσθαι εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων αυτού και τότε αποδώσει εκάστω κατά την πράξιν αυτού», (Ματθ. 16,27), λέγει ο Κύριος.
Δεηθώμεν του Αγίου Πνεύματος του Παρακλήτου και μετά του υμνωδού είπωμεν: «εν λήξει πανολβίω μάκαρ Ελισσαίε, αναπαυόμενος νυν καθικέτευε, συν ταίς πρεσβείαις της υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας της των ψυχών σωτηρίας αξιωθήναι ημάς. Αμήν».
Μετά την Λειτουργίαν ο Μακαριώτατος ανέγνωσε την ευχήν των κολλύβων του αγίου, ηυλόγησε τας οπώρας, σύκα και σταφυλάς και εδέχθη δεξίωσιν εις το ηγουμενείον υπό του καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου ο οποίος εν συνεχεία παρέθεσε και τράπεζαν διά την Πατριαρχικήν συνοδείαν και όλον το εκκλησίασμα.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
){kind=link}