Την Πέμπτη, 25 Ιουνίου 2015, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου η μνήμη του οσίου Πατρός ημών Ονουφρίου του Αιγυπτίου εις την επ’ ονόματι αυτού Ιεράν Μονήν, την κειμένην έναντι της κολυμβήθρας του Σιλωάμ και εις τους πρόποδας του λόφου Αμπού Τορ.
Ο Άγιος Ονούφριος έζησε ακροτάτην ασκητικήν ζωήν τον 4ον μ.Χ. αιώνα επί εξηκονταετίαν και πλέον εις τα ενδότατα της ερήμου της Αιγύπτου, καταλύσας εκ του χρόνου και τα ενδύματα αυτού και καλυπτόμενος υπό της γενειάδος αυτού, ως αναπαρίσταται εις την εικόνα αυτού, έως ότου ο άγιος Παφνούτιος ανεκάλυψε αυτόν και έμαθε τα κατ’ αυτόν και θανόντα μεθ’ ημέρας τινάς, ενεταφίασεν, καλύψας την γυμνότητα αυτού, σχίσας εις το ήμισυ το ράσον αυτού.
Το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων έχει αφιερώσει προς τιμήν αυτού Μονήν, την κειμένην εις την ως άνω αναφερομένην θέσιν, ήτις είναι του Αγρού του Κεραμέως, τον οποίον ηγόρασαν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι «εις ταφήν της ξένοις διά των αργυρίων τα οποία επέστρεψεν μεταμεληθείς ο Ιούδας», (Ματθ. 27,3-8) Η ταφή εις τον τόπον αυτόν εσυνεχίσθη έως και τον 13ον μ.Χ. αιώνα, ως εμφαίνεται και εκ των εντός και πέριξ της Μονής λελαξευμένων εντός των βράχων μικρών και μεγάλων τάφων, εις των οποίων είναι και του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Ιουβεναλίου ( 451μ.Χ. ).
Εις την ιστορικήν ταύτην Μονήν προεξήρξε του Όρθρου και της Θ. Λειτουργίας η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ των Αγιοταφιτών Αρχιερέων Γέροντος Αρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου και του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων, Ιερωνύμου, Νήφωνος, Δαμιανού, Ιγνατίου και παρεπιδημούντων της Εκκλησίας της Ελλάδος εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, συνδεομένων μετά της Μονής, της ηγουμένης αυτής μοναχής Παισίας και της μακαριστής Σεραφείμας μοναχής, συμπροσευχομένου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού, ψάλλοντος του Πρωτοψάλτου του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως Αρχιμανδρίτου π. Αριστοβούλου και βοηθών αυτού και προσευχομένου εν κατανύξει εκκλησιάσματος εκ μοναχών, μοναζουσών, εντοπίων Ιεροσολυμιτών και προσκυνητών της Μονής και άλλων.
Προς το ευσεβές εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον ο Μακαριώτατος έχοντα ως έπεται ελληνιστί:
«Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού ότι πράός ειμι και ταπεινός τη καρδία και ευρήσετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς ημών. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν», ( Ματθ. 11, 28-30)
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβεις Χριστιανοί και προσκυνηταί.
Ο της ερήμου πολίτης και εν σώματι γενόμενος άγγελος και θαυματουργός θεοφόρος πατήρ ημών Ονούφριος, συνήγαγε πάντας ημάς εν τη επωνύμω αυτού ιερά Μονή, εν αυτώ τούτω τω τόπω του «Αγρού του Κεραμέως», (Ματθ. 27,10), ίνα εορτάσωμεν την μνήμην αυτού.
Ο όσιος Ονούφριος ακούσας τους Κυριακούς λόγους «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς» και μιμητής γενόμενος του βίου του Ηλιού του Προφήτου και Ιωάννου του Προδρόμου, εξήλθε του Κοινοβίου και την έρημον ώκησεν επί εξήκοντα έτη, άνθρωπον μη εωρακώς, ως λέγει ο Συναξαριστής αυτού.
Τούτο εποίησεν ο όσιος ημών Πατήρ, εφαρμόζων εις την πράξιν την εντολήν του Θεού, «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου», (Μαρκ. 12,30) Καί την ομοίαν αυτής, «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν», (Μαρκ. 12,31).
Η ανυπόκριτος και μάλλον τελεία αγάπη του Πατρός ημών Ονουφρίου προς τον Θεόν ανέδειξεν αυτόν «δοχείον της αγίας Τριάδος», ως λέγει ο μελωδός της Εκκλησίας: «Φως νοητόν και ουράνιον, ένδον λαβών εν καρδία σου της ακηράτου Τριάδος δοχείον ώφθης Ονούφριε. Καί νυν μετά Αγγέλων ηρίθμησαι, κραυγάζων, Αλληλούια. Καί όλος Θεώ κεκραμένος, δι’ αγάπης τρισμάκαρ μετέσχες βασιλείας της αυτού και της τρυφής την απόλαυσιν και ζωής τον χειμάρρουν και των εορταζόντων τον χορόν και χαράν την αγήρω απείληφας, Ονούφριε».
Όντως, αγαπητοί μου, το σωτηριώδες κήρυγμα του Ευαγγελίου του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού τεθεμελίωται επί των εντολών τούτων δηλονότι: «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου… και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Μείζων τούτων άλλη εντολή ουκ έστι», (Μαρκ. 12, 30-31), λέγει ο Κύριος.
Τούτο δε ισχύει διότι, κατά την μαρτυρίαν του αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού: «Ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ». Κατά δε τον θείον Παύλον η αγάπη μείζων εστι και αυτής της πίστεως και της ελπίδος (Α’ Κορ. 13,13) «Εάν ταίς γλώσσαις των ανθρώπων λαών και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον» (Α’Κορ. 13,1). Καί πάλιν κατά τον Ευαγγελιστήν Ιωάννην: «ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον», (Ιωάν. 3,16).
Η σήμερον επιτελουμένη εόρτιος μνήμη του ασκητού και πολίτου της ερήμου Πατρός ημών Ονουφρίου αφορά αφ’ ενός μεν εις την τιμήν και δόξαν των δοξασάντων τον δοξάσαντα αγίους αυτού, δηλονότι του Θεού Πατρός, αφ’ ετέρου δε εις την εν τω κόσμω μαρτυρίαν ημών της εν Χριστώ τω Θεώ αγάπης, ως μελών του σώματος του Χριστού και της αγίας Αυτού Εκκλησίας.
Με άλλα λόγια, η ιερά μνήμη του οσίου Ονουφρίου και του συνασκητού αυτού Οσίου Πατρός ημών Πέτρου του εν Άθω ευαγγελίζεται ημίν και τοις συνανθρώποις ημών το ανεξιχνίαστον μυστήριον της θείας Οικονομίας, δηλαδή της υπέρ του κόσμου σωτηρίας της απείρου φιλανθρωπίας του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού ως λέγει και ο μελωδός: «Τον εκ Θεού Θεόν Λόγον τον αρρήτω σοφία ήκοντα καινουργήσαι τον Αδάμ βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ Αγίας Παρθένου αφράστως σαρκωθέντα δι’ ημάς οι πιστοί ομοφρόνως εν ύμνοις μεγαλύνομεν».
Παρακαλέσωμεν τον αγαθοδότην Σωτήρα ημών Χριστόν, ίνα ταίς ικεσίαις του οσίου Πατρός ημών Ονουφρίου συγκληρονόμοι γενώμεθα της βασιλείας των Ουρανών. Αμήν».
Την θείαν Λειτουργίαν ηκολούθησε λιτανεία προς το Κοιμητήριον της Μονής, ένθα ετελέσθη μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της κοιμηθείσης μοναχής Σεραφείμας. Εκείθεν έλαβε χώραν η κάθοδος προς τους τάφους, τους λελαξευμένους εντός του βράχου, ένθα και ο τάφος του ανακαινιστού της Μονής κατά τον 19ον αιώνα Αγιοταφίτου Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου και ανεγνώσθη και η ευχή της ευλογίας των οπωρών και δη των σύκων, ευδοκιμούντων εις την περιοχήν .
Μετά την διανομήν του Αντιδώρου ηκολούθησε φιλόξενος δεξίωσις εις το ηγουμενείον υπό της καλώς διατηρούσης και συντηρούσης την Μονήν οσιωτάτης Μοναχής Παισίας.
-120x86.jpg)
){kind=link}