Πατριαρχική θεία Λειτουργία στο Αμπούντ (φωτο & video)

Την Κυριακήν του Τελώνου και Φαρισαίου, ημέραν ενάρξεως του Τριωδίου, 27ην Ιανουαρίου /9ην Φεβρουαρίου 2014, ετελέσθη θεία Λειουργία εις την Ελληνορθόδοξον  (Rum Orthodox)  Κοινότητα του Πατριαρχείου εις την κώμην Αμπούντ, πλησιόχωρον της Ραμάλλας.

Η εν λόγω Κοινότης του Πατριαρχείου αριθμεί περί τα 1500 μέλη και έχει ως λειτουργικόν κέντρον αυτής Ιερόν Ναόν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, διατηρούντα εισέτι  έντονα τα  στοιχεία της πρωΐμου Βυζαντινής Αρχιτεκτονικής.

Την εν λόγω Κοινότητα επεσκέφθη διά λόγους ποιμαντικούς η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος και ετέλεσε την θείαν Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων Αυτώ του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αβήλων κ. Δωροθέου, του Γέροντος Αρχιγραμματέως Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Τελετάρχου Αρχιμανδρίτου π. Πορφυρίου , του Προισταμένου της εν λόγω Κοινότητος, Οικονόμου π. Εμμανουήλ του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου και του Ιεροδιακόνου Διονυσίου και συμμετεχόντων και ψαλλόντων των Ορθοδόξων πιστών της ενορίας ταύτης εν ευλαβεία και κατανύξει.

Προς το ευσεβές εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον Λόγον ο Μακαριώτατος, έχοντα ως έπεται:

«Είπεν ο Κύριος. Ότι πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν, υψωθήσεται», (Λουκ. 18,14).

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

ευλαβείς Χριστιανοί,

Σήμερον η αγία ημών Εκκλησία τη χάριτι και τω απείρω ελέει του Πανοικτίρμονος Θεού εισάγει ημάς εις το της προετοιμασίας στάδιον, δηλονότι της αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής διά της του Τελώνου και του Φαρισαίου εν τω ιερώ Ευαγγελίω παραβολής μνείαν ποιουμένης.

«Μη προσευξώμεθα φαρισαικώς αδελφοί», λέγει ο μελωδός, «ο γαρ  υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ταπεινωθώμεν εναντίον του Θεού τελωνικώς διά νηστείας κράζοντες: Ιλάσθητι ημίν ο Θεός, τοις αμαρτωλοίς».

Επί πλέον δε κατά την παρούσαν ημέραν συν Θεώ αρχόμεθα και του λειτουργικού βιβλίου της Εκκλησίας γνωστού ως Τριωδίου.

Το βιβλίον τούτο εμελούργησαν άριστα και ως εχρήν κατά τον Συναξαριστήν οι υπό του Αγίου Πνεύματος κινούμενοι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας, σκοπούντες εις προπαρασκευήν ημών και ετοιμασίαν προς τους πνευματικούς αγώνας των νηστειών και της προσευχής, αλλά και της μετανοίας.

Νηστεία, μετάνοια, και προσευχή, αγαπητοί μου, είναι τα πνευματικά μέσα προετοιμασίας προς έλεγχον και υπερνίκησιν του σαρκικού φρονήματος και συνεπώς προς κατόρθωσιν του εξαγνισμού της ψυχής και του σώματος και της καθάρσεως του νοός.

Αυτός ούτος ο Ιησούς Χριστός, όταν ωδηγήθη υπό του Αγίου Πνεύματος εις την έρημον, διά να πειρασθή (να δοκιμασθή ως άνθρωπος) από του διαβόλου και αγωνισθή νικηφόρως κατ’ αυτού, ενήστευσεν ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα, (Ματθ. 4, 1-2).

Ο ίδιος ο Σωτήρ ημών κηρύσσει λέγων: «ουκ ελήλυθα καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν», (Λουκ. 5,32).

Εξ άλλου ο Κύριος έλεγε προς τους μαθητάς Του και παραβολήν, διά να τους διδάξη ότι πρέπει πάντοτε αυτοί να προσεύχωνται και να μην αποκάμνουν  και αποθαρρύνωνται, εάν αι προσευχαί των δε εισακούωνται αμέσως.

«Έλεγε δε και παραβολήν αυτοίς προς το δείν πάντοτε προσεύχεσθαι αυτούς και μη εκκακείν», (Λουκ. 18,1).

Διά της νηστείας της μετανοίας και της προσευχής η αγία ημών Εκκλησία επιδιώκει την κοινωνίαν και συμμετοχήν ημών εις την εν Χριστώ ζωή, ως διδάσκει ο σοφός Παύλος: «εάν τε γαρ ζώμεν, τω Κυρίω ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, τω Κυρίω αποθνήσκομεν. εάν τε ούν ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν, του Κυρίου εσμέν. εις τούτο γαρ Χριστός και απέθανε και ανέστη και έζησεν, ίνα και νεκρών και ζώντων κυριεύση.

Με άλλα λόγια, αγαπητοί μου αδελφοί, η αγία και μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι στάδιον πνευματικόν, όπου ημείς οι πιστοί, τα μέλη της Εκκλησίας, δηλονότι του σώματος του Χριστού, καλούμεθα να αγωνισθώμεν και να παλαίσωμεν τα πάθη μας και «πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι», (Εφ. 6,16), κατά τον θείον Παύλον.

Τόσον η νηστεία, η οποία είναι θεραπαινίς -υπηρέτρια της μετανοίας, όσον και η προσευχή η οποία είναι συνομιλία, διάλογος και επικοινωνία με τον ζώντα και αληθινόν Θεόν, αποτελούν τον βαθύτερον σκοπόν του σταδίου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Προϋπόθεσις, βεβαίως, της προσευχής είναι η συντριβή και ταπείνωσις της καρδίας.

Όταν προσευχώμεθα, θα πρέπη να έχωμεν συνείδησιν της αναξιότητος και αμαρτωλότητός μας, ως ο Τελώνης της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής. Αντιθέτως, θα πρέπη να αποφεύγωμεν με κάθε τρόπον την προσευχήν του Φαρισαίου, ως μας συμβουλεύει ο μελωδός:

«Μη προσευξώμεθα φαρισαικώς, αδελφοί». Καί τούτο, διότι, ως λέγει η Αγία Γραφή: «Κύριος γαρ υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν», (Παροιμ. 3,34).  «Κρείσσον γαρ έστιν αμαρτάνοντα επιστρέφειν ή κατορθούντα επαίρεσθαι».

Παράδειγμα ταπεινώσεως ανεδείχθη και ο σήμερον τιμώμενος μέγας Πατήρ της Εκκλησίας Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, επί τη μνήμη της ανακομιδής των λειψάνων αυτού.

Ούτος ο μέγας Πατήρ, «το ύψος ημίν της ταπεινοφροσύνης υπέδειξεν», ως λέγει ο υμνωδός αυτού. Ως προς την νηστείαν ο Άγιος Ιωάννης λέγει: «νηστεία γαρ της ψυχής εστι τροφή και καθάπερ αύτη η σωματική τροφή πιαίνει το σώμα ούτω και η νηστεία την ψυχήν εντονωτέραν εργάζεται.

Κούφον αυτή το πτέρον (ελαφράν την κίνησιν) κατασκευάζει, μετάρσιον αυτήν ποιεί, τα άνω φαντάζεσθαι προξενεί, ανωτέρα των ηδονών του παρόντος βίου απεργαζομένη.

Η μεν νηστεία κουφότερον (λεπτότερον) εργαζομένη τον λογισμόν, παρασκευάζει μετ’ ευκολίας το πέλαγος του παρόντος βίου διαπεράν», (Ομιλίαι 1,4 εις Γένεσιν).

Η νηστεία, η μετάνοια και η προσευχή, αγαπητοί μου, είναι τα όπλα του αγώνος κατά των παθών και κατά του διαβόλου, του πατρός του ψεύδους και της πλάνης.

Είναι τα πνευματικά όπλα, με τα οποία η τον Χριστόν ενδεδυμένη ψυχή θα δύναται να ανθίσταται εις τους ποικίλους πειρασμούς και διωγμούς, ένεκεν της αγάπης του Χριστού, ως λέγει ο Απόστολος Παύλος εις τον μαθητήν αυτού Τιμόθεον.

«Καί πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται», (Β΄ Τιμ. 3,12). Αντιθέτως «πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι.», (Β΄ Τιμ. 3,13).

Δεηθώμεν του Κυρίου και Σωτήρος ημών Χριστού και μετά του υμνωδού είπωμεν: «Ταίς εξ έργων καυχήσεσι, Φαρισαίον δικαιούντα εαυτόν κατέκρινας Κύριε, και Τελώνην μετριοπαθήσαντα, και στεναγμοίς ιλασμόν αιτούμενον, εδικαίωσας· ου γαρ προσίεσαι, τους μεγαλόφρονας λογισμούς, και τας συντετριμμένας καρδίας, ουκ εξουθενείς· διό και ημείς σοι προσπίπτομεν, εν ταπεινώσει, τω παθόντι δι᾽ ημάς· Παράσχου την άφεσιν και το μέγα έλεος». Αμήν.

Καλή και ευλογημένη Τεσσαρακοστή.

Μετά την θείαν Λειτουργίαν εις το κέρασμα και εις την εν συνεχεία παρατεθείσαν τράπεζαν ο Μακαριώτατος είχε την ευκαιρίαν να ακούση εκ του Ιερέως και των Επιτρόπων θέματα απασχολούντα την Κοινότητα και να δώση απαντήσεις περί της διευθετήσεως και επιλύσεως αυτών.

{youtube}5-bVrApI6q8{/youtube}