Για τις συνθήκες κράτησής του στις φυλακές των Σκοπίων μίλησε σε συνέντευξή του σε σερβικά ΜΜΕ ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωάννης με αφορμή την δεύτερη έκδοση του βιβλίου με τίτλο «Ελευθερία στη φυλακή».
Για τις κατηγορίες εναντίον του που τον οδήγησαν στη φυλακή Ιντριζόβο σχολίασε: “γρήγορα κατάλαβα ότι ήταν αναγκαία θυσία, προκειμένου να αποδείξουμε την ενότητα της Εκκλησίας, και όχι σε οποιαδήποτε άλλη βάση”.
Για όσους “Μακεδόνες” τον κατηγόρησαν για προδοσία επισήμανε πως “καταλαβαίνουν ότι δεν πρόκειται για οποιοδήποτε είδος προδοσίας, ή έλλειψη πατριωτισμού, αλλά απλώς για την εκπλήρωση των δυνατοτήτων επίλυσης ενός προβλήματος δεκαετιών”
Περιέγραψε τις πολύ άσχημες συνθήκες κράτησης, τις καθυστερήσεις στη σίτιση, τα κελιά κλπ. ” Για όλα τα βιβλία που διάβασα έπρεπε να ζητήσω την άδεια από τη διοίκηση των φυλακών. Για τα βιβλία σε ξένες γλώσσες περίμενα πολύ περισσότερο” είπε.
Σε ερώτηση για τους συγκρατούμενούς του στο κελί της φυλακής δήλωσε: “Ήμουν σε ένα κελί με 39 άλλους τροφίμους. Το δωμάτιο ήταν πολύ μεγάλο, αλλά η απλή παρουσία τόσων πολλών ανθρώπων σε τέσσερις τοίχους, ανεξάρτητα από το μέγεθος του δωματίου, ήταν ένα βαρύ φορτίο για όποιον φυλακισμένο”. Σχολίασε πως τόσοι άνθρωποι σε ένα δωμάτιο δημιουργούσαν συχνά φασαρία και μόνο που μιλούσαν, ενώ ανέφερε ακόμη πως στο δωμάτιο, στο οποίο ήταν σαράντα κρατούμενοι, υπήρχαν περισσότερες από 10 τηλεοράσεις. “Συχνά, κάθε τηλεόραση ήταν συντονισμένη σε άλλο κανάλι. Μπορείτε να υποθέσετε αν ήταν σε θέση να παρακολουθούν τηλεόραση” είπε.
Σε ερώτημα για την σχέση του με τους άλλους κρατούμένους, είπε πως ο ίδιος ήταν από τους παλιούς κρατουμένους. “Με τους κρατούμενους, δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Ήταν πολύ ευγενικοί. Το μόνο πρόβλημα που είχα μερικές φορές ήταν με τους δεσμοφύλακες στους οποίους είχαν δοθεί εντολές να με προκαλούν. Αλλά ακόμα και αυτό δεν ήταν υπερβολικό και αφόρητο. Οι φυλακές της πΓΔΜ εποπτεύονται πλέον από πολλά ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οπότε ούτε το κράτος ούτε οι φρουροί της φυλακής μπορούν να κάνουν ότι θέλουν, όπως προηγουμένως” είπε.
Σε ερώτημα για το αν στη φυλακή μπορούσε να ασκεί τα θρησκευτικά του δικαιώματα απάντησε: “Όχι, μόνο εν μέρει. Αν και το σύνταγμα και οι νόμοι της Δημοκρατίας της Μακεδονίας εγγυόνται προστασία των θρησκευτικών δικαιωμάτων όλων των ατόμων, συμπεριλαμβανομένων των κρατουμένων, στις φυλακές δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για την άσκηση των θρησκευτικών δικαιωμάτων. Στις φυλακές, δεν υπάρχουν ειδικά δωμάτια προσαρμοσμένα για την άσκηση των εν λόγω δικαιωμάτων, για να μην αναφέρουμε ότι μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία εκκλησία”
και συνέχισε
“Το μόνο πράγμα που θα μπορούσα να κάνω ήταν να προσευχηθώ, αλλά πρώτα να έχω συνενοηθεί για τις προϋποθέσεις γι ‘αυτό”
Κατα τα λοιπά ανέφερε πως οι φυλακές Ιντριζόβο ήταν υπερπλήρεις, οι κρατούμενοι περισσότεροι από όσο οι συνθήκες επιτρέπουν, ενώ παρομοίασε τη φυλακή με “μυρμηγκοφωλιά”. “Η φυλακή έχει χωρητικότητα 700 ατόμων, και έχει σήμερα 1.700. Στο δωμάτιο όπου έμεινα υπήρχαν τριπλά κρεβάτια, το ένα πανω απο το άλλο. Ήταν δύσκολο να κατέβουμε από το δεύτερο όροφο , πολύ περισσότερο από τον τρίτο. Αλλά ο ύπνος στο τρίτο κρεβατι ήταν ένα προνόμιο, σε σύγκριση με τους κρατούμενους που δεν είχαν καθόλου κρεβάτι. Πολλοί κοιμόνταν στο πάτωμα. Υπό αυτές τις συνθήκες, ούτε μπορεί να επιτευχθεί αίσθηση της τιμωρίας, διότι η τιμωρία δεν είναι κάποιος να ζει μέσα στην εξαθλίωση, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες δεν υπάρχει κοινωνική επανένταξη” επισήμανε.
