῞Eνα από τα «σημεία των καιρών» της αποστατημένης εποχής μας είναι και αυτό: Εκείνοι, στους οποίους έχει ανατεθεί το έργο του φύλακα, σκοπού και τσομπάνη των λογικών προβάτων της ποίμνης του Χριστού, αντί να εντοπίζουν και να εξουδετερώνουν τους νοητούς λύκους, τους προβατόσχημους αιρετικούς, τους αγκαλιάζουν, ενώ παράλληλα κατηγορούν για ύπαρξη «φοβικών συνδρόμων» όσα πρόβατα αντιδρούν στην προδοσία.

Αναφερόμαστε στο Κολυμπάρι της Κρήτης, όπου εν μέσω τυμπανοκρουσιών και ευρυτάτης προβολής από τα αμαρτωλά Μ.Μ.Ε. πραγματοποιήθηκε η λεγομένη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Μέσα σε κλίμα χλιδής πετάχτηκαν εκατομμύρια ευρώ, σε καιρό οικονομικής κρίσης, για να περάσει το μήνυμα ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει παρωπίδες, δεν διεκδικεί αποκλειστικότητα, ξανοίγεται σε όλους, αιρετικούς, ακόμη και αρνητές του Χριστού και, άρα, είναι μία θρησκεία που πληροί τις προδιαγραφές της πολιτικής ορθότητας και της Νέας Τάξεως Πραγμάτων· γι᾽ αυτό εξ άλλου και ο κύριος εμπνευστής και διοργανωτής της Συνόδου (το Οικουμενικό Πατριαρχείο) απολαμβάνει της υψηλής προστασίας και φιλίας της παγκόσμιας νεοταξίτικης ελίτ, εκφραζομένης κυρίως από το «βαθύ κράτος» των Η.Π.Α.

Το πνεύμα του κόσμου τούτου ήταν έντονα παρόν στο Κολυμπάρι, κάτω από δρακόντια μέτρα ασφαλείας. Φοβούμεθα όμως ότι απουσίαζε −αν και ημέρες Πεντηκοστής− το Πνεύμα το Άγιο, διότι αυτό δεν γνωρίζει τη γλώσσα της εκκλησιαστικής διπλωματίας, του συμβιβασμού, των συμψηφισμών, του ναί και του όχι ταυτόχρονα.

Η όλη μεθόδευση της Συνόδου ήταν καινοφανής και απαράδεκτη, με τον αποκλεισμό της μεγάλης πλειοψηφίας των επισκόπων, και −κυρίως− με την μη καταδίκη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού αλλά τη νομιμοποίησή της.

Η σύγκληση της Συνόδου ήταν παράνομη, αφού σύμφωνα με τον Κανονισμό Λειτουργίας, που οι ίδιοι οι εμπνευστές της ψήφισαν, δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, εάν έστω και μία Εκκλησία δεν συμφωνούσε.

Από τις 14 Ορθόδοξες Εκκλησίες απείχαν 4 Εκκλησίες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν όμως τη μεγάλη πλειοψηφία των Ορθοδόξων (τα Πατριαρχεία Αντιοχείας, Ρωσσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας).

Ήδη το Πατριαρχείο της Ρωσσίας εδήλωσε, διά στόματος Μητροπολίτου Ιλαρίωνος, ότι η Σύνοδος είναι άκυρη ως παρανόμως συγκαλουμένη και, συνεπώς, η Εκκλησία της Ρωσσίας δεν θα δεχθεί τις αποφάσεις της.

Αυτό που κατάφερε η εκκοσμικευμένη Σύνοδος του Κολυμπαρίου, μετά από 100 σχεδόν χρόνια προετοιμασίας (!) ήταν αγκαλιάζοντας τους αιρετικούς να διχάσει τους Ορθοδόξους!

Θλιβόμεθα βαθύτατα για την εξέλιξη αυτή.
Ευχόμεθα το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας», να αναδείξει νέους Μάρκους Ευγενικούς, οι οποίοι, ως νέοι Μωυσείς, θα βγάλουν την Αγία Εκκλησία του Χριστού από τη νοητή Αίγυπτο και από τη Βαβυλώνειο αιχμαλωσία της στο πνεύμα του κόσμου τούτου και στην παναίρεση του αντιευαγγελικού οικουμενισμού.

Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Περιοδικό Παρακαταθήκη, Μάιος – Ιούνιος 2016