Σαν ένα καντήλι στην ψυχή των ηρώων του Ελ Αλαμέιν, των αγωνιστών που πρωτοστάτησαν, πριν από 72 χρόνια, στη μεγάλη αυτή μάχη που έμελλε να αποτελέσει το ξεκίνημα του τέλους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν το προσκύνημα του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού στο Ελληνικό Κοιμητήριο στην παραθαλάσσια αυτή περιοχή της Αιγύπτου.
Εκεί, όπου, 81 αξιωματικοί και στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους, και άλλοι 254 στρατιώτες τραυματίστηκαν για την ελευθερία της πατρίδος.
Στο φόρο τιμής στο Ελ Αλαμέιν, το Σάββατο 25 Οκτωβρίου, όλοι ήταν εκεί: Ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, Μητροπολίτης Μέμφιδος κ. Νικόδημος ο οποίος ετέλεσε την επιμνημόσυνη δέηση. Ο Έλληνας Πρέσβης κ. Χριστόδουλος Λάζαρης και η σύζυγός του Αντουανέττα. Ο Κύπριος Πρέσβης και πολλοί άλλοι Πρέσβεις και εκπρόσωποι διπλωματικών αρχών που βρίσκονται στην Αίγυπτο. Οι εκπρόσωποι των αγωνιστών εκείνης της εποχής. Οι εκπρόσωποι των Ελληνικών Κοινοτήτων στην Αίγυπτο, ο Αντιπρόεδρος για το Κάιρο κ. Νικόλας Πολίτης, ο Προϊστάμενος Εκπαιδευτηρίων κ. Πάρις Μακρής για την Αλεξάνδρεια. Οι πρόσκοποί μας με επικεφαλής τον Βοηθό Περιφερειακό Έφορο Αποδήμων κ. Αλέκο Καζαμία, Τα σχολεία μας με τους Δ/ντές τους και οι μαθητές κρατώντας τη τιμημένη σημαία. Και πολύς κόσμος.
Όλους καλωσόρισε θερμά ο Δ/ντής της Δ/νσης Εφέδρων Πολεμιστών Αγωνιστών Θυμάτων και Αναπήρων (ΔΕΠΑΘΑ) του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Απόστολος Δεληγιάννης, αποτίοντας φόρο τιμής στους ήρωες μαχητές εκείνης της εποχής που έπεσαν υπέρ πατρίδος, υπερασπιζόμενοι τα υπέρτατα και πανανθρώπινα ιδανικά της φυλής μας, την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ειρήνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
«Η θυσία τους αυτή λάμπρυνε την πολεμική αρετή των Ελλήνων για μία ακόμη φορά στη μακραίωνη ιστορία του Έθνους μας», τόνισε ο Αντισυνταγματάρχης Απόστολος Δεληγιάννης.
Συγκινητικός ήταν ο λόγος του Έλληνα Πρέσβη κ. Χριστόδουλου Λάζαρη, που ακολούθησε, με τίτλο «Αποχαιρετισμός στα όπλα».
Είπε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Αίγυπτο: «Τί με νοιάζουν κόκκαλα παλιά;» ρωτά ένας υπερόπτης και άπληστος χαρακτήρας του Kipling, έτοιμος να πατήσει μια συμφωνία κυρωμένη με κοινή θυσία. Τί μάς νοιάζουν, αλήθεια, γεγονότα 72 χρόνια παλιά; Οι περισσότεροι από όσους εδώ πολέμησαν, είτε έπεσαν παρ’ Άρεως δμηθέντες, τότε, στα χρόνια της νιότης τους, είτε έσβησαν ένας – ένας, στην αχλύ του χρόνου. Οι παππούδες μας έχουν φύγει, οι πιο πολλοί, αρκετοί από τους πατέρες μας επίσης και κάποιοι της γενιάς μας ήδη έχουν περάσει απέναντι. Τί σημασία λοιπόν έχει, τι έγινε στο Αλαμέιν, 72 χρόνια αργότερα;
Αλήθεια; Κι όμως, ο καρπός του δέντρου που ποτίστηκε τότε εδώ, με ποταμούς αίματος, είναι ακόμη μαζί μας. Και ίσως τώρα, όπως και τότε, να κινδυνεύει να χαθεί, καθώς, όπως φαίνεται, η Ανθρωπότητα δεν έχει ακόμη κερδίσει τον πόλεμο κατά του σκοτεινού εαυτού της.
72 χρόνια πριν, στο έρημο αυτό πεδίο, άνδρες από πολλές χώρες πολέμησαν και πέθαναν, με την πεποίθηση ότι έδιναν τον καλόν αγώνα και ότι η δική τους Πατρίδα, όποια ήταν, προασπιζόταν ένα ιερό σκοπό. Πολλοί απατήθηκαν, άλλους δικαίωσε η Ιστορία, όμως το γεγονός ήταν ένα:
Ήταν άνθρωποι με τιμή που έδωσαν τον αγώνα τους χωρίς μίσος. Δεν είχε συμβεί αυτό σε άλλα μέτωπα, όπου ο Άνθρωπος συχνά έδειξε τα όρια της αγριότητάς του. Και επειδή αυτό συνέβη, έστω μόνον εδώ, μπορέσαμε, στην Ευρώπη τουλάχιστον, να τολμήσουμε να ονειρευτούμε, ότι ναι, έχουμε όλοι ένα μέλλον μαζύ.
Οι βετεράνοι της Αφρικανικής εκστρατείας υπήρξαν μεταξύ των πρώτων που πίστεψαν στην ιδέα, την στήριξαν με την ψήφο τους και εργάστηκαν για αυτήν. Πότισαν τα παιδιά τους, την πρώτη γενεά των Ευρωπαίων, με την απέχθεια για την φρίκη του πολέμου και με τον σεβασμό, που οι ίδιοι είχαν τότε δείξει στον αντίπαλο. Ακόμη περισσότερο, με το αίσθημα αλληλεγγύης, με το οποίο είχαν όλοι αντιμετωπίσει τον θάνατο, αλλά και την τρομερή αυτή Έρημο, που αδέρφωνε όλους τους, χωρίς διάκριση, μέσα στην θανατηφόρα απεραντωσύνη της.
Έχτισαν, οι άνθρωποι αυτοί, την Ευρώπη της αλληλεγγύης, την Ευρώπη της ισότητας, την Ευρώπη της ελευθερίας και της χάρισαν 62 χρόνια ειρήνης. Και όλοι πιστέψαμε, ότι η Ευρώπη μας είχε γίνει η Πόλις η επί Όρους Κειμένη, το παράδειγμα για τον κόσμο και τις μελλοντικές γενιές.
Όμως, καθώς οι παληοί στρατιώτες έσβηναν σιγά- σιγά στον χρόνο, κάποιοι άλλοι ένοιωσαν πια ασφαλείς να θέσουν το μοιραίο ερώτημα: «Και τί μάς ενδιαφέρουν κόκκαλα παληά;». Και αμέσως, η μήτρα που γέννησε τον τότε πόλεμο, άρχισε πάλι να γεννοβολά: απληστία, αδιαφορία για τον συνάνθρωπο, υπεροψία, ψεύδος, απάτη.
Και η Ευρώπη που χτίσαμε, που χτίστηκε πάνω σε αυτές τις μνήμες που σήμερα τιμούμε, άρχισε να τρίζει και να δείχνει ξαφνικά τόσο τρωτή…
Ποτέ μην λησμονήσουμε τί έγινε εδώ, γιατί έγινε και τί καλούμαστε σήμερα να υπερασπιστούμε. Θα είμαστε ανάξιοι, απέναντι στις ιερές σκιές που στοιχειώνουν αυτόν τον τόπο, αν το δώρο της ελευθερίας, που εκείνοι μάς χάρισαν, επιτρέψουμε να θυσιασθεί στον βωμό της απληστίας λίγων. Θα είμαστε ανάξιοι, αν σταθούμε λιγότερο έντιμοι από αυτούς και συγκαλύψουμε την λιποψυχία μας, με έωλες δικαιολογίες.
Αλλά γνωρίζω ότι δεν θα το πράξουμε – όχι εμείς οι Έλληνες τουλάχιστον, καθώς ήδη βγαίνουμε νικητές από μια τρομερή δοκιμασία, που ίσως μάς επιφύλαξε το Θείο, για να τιμωρήσει την Ύβρη κάποιων από εμάς. Η αρχαία τραγωδία δεν παύει άλλωστε να μάς διδάσκει.
Αυτή θα είναι η τελευταία φορά που προΐσταμαι αυτής της τελετής, που πάντοτε ένοιωθα ότι αποτελούσε το επίκεντρο των μνημών κάθε έτους. Κοιτώ τα ονόματα στις πλάκες που μάς περιβάλλουν και διακρίνω τα ονόματα ανθρώπων που υπήρξαν φίλοι της οικογένειάς μου, συμπολεμιστές του πατέρα μου – μαχητή του Αφρικανικού Μετώπου, που και η δική του σκιά είμαι βέβαιος ότι είναι σήμερα εδώ. Και αφού κλάψουμε στην καρδιά μας ο καθένας τον δικό μας άνθρωπο, ας γυρίσουμε στο καθήκον, όπως εκείνοι θα ήθελαν…».
Να σημειωθεί ότι ο Έλληνας Πρέσβης κ. Χριστόδουλος Λάζαρης εξέφρασε τα πιο θερμά συλλυπητήρια της Ελλάδας προς τον φίλο Αιγυπτιακό λαό για τα θύματα των δύο τελευταίων τρομοκρατικών επιθέσεων που δέχτηκε η Αίγυπτος και τόνισε τον κοινό αγώνα της Χώρας του Νείλου με την Ελλάδα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, τονίζοντας ότι είναι στο πλευρό της Αιγύπτου.
Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων από τον ίδιο τον Έλληνα Πρέσβη και ακολούθησαν ο Κυβερνήτης της Περιφέρειας Μάρσα Ματρούχ Μπαντρ Ταντάουι Ελ Γαντούρ, ο Ταξίαρχος Άχμεντ Άτεφ εκ μέρους των Αιγυπτιακών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Κύπριος Πρέσβης στην Αίγυπτο κ. Σώτος Λιασσίδης, ο Ακόλουθος Άμυνας της Ελληνικής Πρεσβείας στην Αίγυπτο Πλοίαρχος ΠΝ Ιωάννης Διαμαντάκης εκ μέρους των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ο Πρέσβης της Αυστραλίας Δρ Ραλφ Κινγκ, ο Πρέσβης της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ. Τζέιμς Μόραν, ο εκπρόσωπος της Ινδίας Στρατηγός Σάντζαν, ο Ακόλουθος Άμυνας του Καναδά, ο Πρέσβης του Ηνωμένου Βασιλείου Τζον Κάσσον, ο Ιταλός Πρόξενος, ο Ακόλουθος Άμυνας της Πολωνίας και ο Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ, καθώς επίσης ο βετεράνος αγωνιστής Μιχαήλ Ματζάκος ως εκπρόσωπος του Πανελληνίου Συνδέσμου Εκστρατευτικών Σωμάτων Μέσης Ανατολής, Ριμινιτών και Ιερολοχιτών, ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας Προϊστάμενος της Εφορείας Σχολείων κ. Πάρις Μακρής, ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ. Νικόλας Πολίτης, ο Βοηθός Περιφερειακός Έφορος Αποδήμων Προσκόπων κ. Αλέξανδρος Καζαμίας, οι κ.κ. Άρης Μαρκοζάνης και Γιόσρι εκ μέρους των Προσκόπων Αλεξανδρείας και Καΐρου αντίστοιχα, οι εκπρόσωποι των Σχολείων Καΐρου και Αλεξανδρείας κ.κ. Δέσποινα Κολοκοτρώνη (Αβερώφειο), Καλλιόπη Καρρά (Αμπέτειος), Χαράλαμπος Κουγεμήτρος (Αχιλλοπούλειο) και Παρασκευή Δαμιανίδου (Τοσιτσαία).
Ακολούθησε σε κλίμα συγκίνησης το προσκλητήριο νεκρών και οι δύο εθνικοί ύμνοι Ελλάδος και Αιγύπτου.
Αιωνία η μνήμη στους αγωνιστές του Ελ Αλαμέιν!
-120x86.jpg)
){kind=link}