Η Κοίμηση της Θεοτόκου στην Παναγία την Κουμαριώτισσα στο Νιχώρι του Βοσπόρου (ΦΩΤΟ)

Με τη συμμετοχή πολλών Νιχωριτών και από την Ελλάδα, αλλά και επισκεπτών, γιορτάστηκε πανηγυρικά η Κοίμηση της Θεοτόκου, στον πανηγυρίζοντα Ι. Ναό της Παναγίας της Κουμαριώτισσας στο Νιχώρι του Βοσπόρου.

Ανήμερα της εορτής, της Θ. Λειτουργίας προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, Αρχιερατικώς Προϊστάμενος της Περιφερείας Βοσπόρου, συλλειτουργούντων του Εφημερίου της Κοινότητος Νεοχωρίου Αρχιμ. Αγαθαγγέλου και του Πατριαρχικού Διακόνου Γρηγορίου.

Ακολούθησε η καθιερωμένη δεξίωση στην Κοινοτική Αίθουσα.

Στη συνέχεια παραθέτουμε ένα κείμενο του Αρχιμ. Αγαθαγγέλου για την εορτή της Κοιμήσεως

Για ποιο λόγο γιορτάζουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου

‘‘Η μυστική ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου’’

Αρχιμ. Αγαθαγγέλου Σίσκου

Βιβλιοφύλακος των Πατριαρχείων

Ιερατικώς Προϊσταμένου Κοινότητος Νεοχωρίου Βοσπόρου

Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού η Εκκλησία μας εορτάζει και τιμά την Κοίμηση της Θεοτόκου. Με βάση την ιστορική εξέλιξη της εορτής γνωρίζουμε ότι συνεστήθη στην Παλαιστίνη και εορταζόταν στο Κάθισμα και τον τάφο της Γεθσημανή. Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Κωνσταντινούπολη αρχικά ήταν κινητή, μέχρι που ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος (582-602) εξέδωσε διάταγμα με το οποίο καθιερώθηκε η ιε’ Αυγούστου ως ημέρα εορτής και μνήμης της Κοιμήσεως της Θεοτόκου για ολόκληρη την αυτοκρατορία.
Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ανακαλεί στην σκέψη και το βίωμα του κάθε πιστού την ευλάβεια και την αγάπη για το πρόσωπο της Θεοτόκου, που αποτελεί δώρο προερχόμενο απ’ την προσωπική σχέση και εμπειρία του προσώπου του Χριστού, συνεπώς και καρπός αυτής της προσωπικής αγάπης. Η Θεοτόκος με την πίστη και την υπακοή της στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας έγινε το υφαντήριο της θείας και της ανθρώπινης φύσεως του Χριστού. Για τον λόγω αυτό και ο λαός βλέπει την εικόνα και το πρόσωπο της Παναγίας με συμπάθεια, τρυφερότητα, φροντίδα και εμπιστοσύνη, γι’ αυτό και προστρέχει στην μεσιτεία και την χάρη της στα όπου γης προσκυνήματα. Την υμνολογεί ως ‘‘Τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ’’ και την αποκαλεί Κυρία και Βασίλισσα του ουρανού και της γης, την ώρα που η ίδια ονομάζει τον εαυτό της ‘‘δούλη Κυρίου’’.

Για την Κοίμηση της Θεοτόκου οτιδήποτε γνωρίζουμε έχει φτάσει μέχρι τις μέρες μας από τις διάφορες προφορικές διηγήσεις που έχουν την ιστορική τους αφετηρία στην περίοδο του πρώιμου χριστιανισμού, αλλά και από τα διάφορα απόκρυφα κείμενα. Ο εορτασμός και η μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου από την Εκκλησία δεν επικεντρώνεται τόσο στο ιστορικό πλαίσιο του γεγονότος, αλλά στην παρουσίαση της ουσίας και του νοήματος της εορτής της Κοιμήσεως, μέσα από την συγχρονική προοπτική του λειτουργικού χρόνου.

Η θεολογική προσέγγιση της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου πηγάζει μέσα από την θεολογία της εικόνας. Η Θεοτόκος Κεκοιμημένη στην κλίνη την ώρα που οι Απόστολοι συναθροίζονται γύρω της, ενώ όπισθεν ο Χριστός σε δόξα κρατά την Μητέρα Του στην αγκαλιά ως σπαργανωμένο βρέφος. Με εύληπτο τρόπο διαπιστώνουμε ότι στον θάνατο αυτό, ο οποίος κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό ήταν αναπόφευκτος εξαιτίας της αδαμικής της καταγωγής, δεν υπάρχει ρήξη αλλά ένωση, μήτε λύπη αλλά χαρά, ούτε θάνατος αλλά ζωή για να επαληθευτεί ο υμνωδός που θα πει ‘‘Εν τη Γεννήσει σου σύλληψις άσπορος, εν τη κοιμήσει σου νέκρωσις άφθορος’’. Πραγματικά απ’ αυτή την Κοίμηση ανατέλλει ένα φως το οποίο προέρχεται από την άδυτη αυτή μυστική ημέρα την οποία συναντούμε στο Ακάθιστο Ύμνο και στον χαιρετισμό ‘‘Χαίρε αυγή μυστικής ημέρας’’. Η εμπειρία του “θανάτου” μετατρέπεται σε μία πράξη ζωής και μέσο εισόδου στην ευρύτερη ζωή. Αυτή που αγάπησε και προσφέρθηκε ολοκληρωτικά και εν υπακοή στον Χριστό, τώρα Τον συναντά δια της Κοιμήσεως σε φωτεινές πύλες, ενώ διά της Μεταστάσεως περνάει στην ύπαρξη που ο Υιός του Θεού χάρισε δια της Αναστάσεως.

Μέσα στην αναστάσιμη χαρά η Κοίμηση της Θεοτόκου αποτελεί ‘‘Νέκρωσιν ἄφθορον’’ και η αντιφατική λειτουργική συνύπαρξη των παραπάνω λέξεων, αποκαλύπτει το χαρμόσυνο μήνυμα του μυστηρίου της κοιμήσεως. Ο θάνατος πλέον αποτελεί μια συνεχή κίνηση προς το αιώνιο και το άδυτο φως της αιωνιότητας, μια ‘‘αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας’’ και κοινωνίας με τον Αναστάντα Κύριο. Η εξέχουσα σημασία της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, παρέχει τη δυνατότητα στα μέλη της κοινωνίας του Αναστημένου Σώματος του Χριστού, της πρόγευσης της μυστικής και αιώνιας ημέρας.