ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ: Η 20η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού.
Ετούτη τη μέρα, όπως και τη χθεσινή και την αυριανή και κάθε μέρα του χρόνου, όλα τα παιδιά, όπου γης, ελπίζουν και οραματίζονται έναν κόσμο καλύτερο, για τα ίδια, για τις οικογένειές τους, για τις κοινότητες στις οποίες ζουν και για όλη την ανθρωπότητα.
Κι όταν εμείς οι μεγάλοι ξεχνούμε, κι όταν αδιαφορούμε, όταν αλλοτριωνόμαστε και εντέλει παραιτούμαστε, εκείνα επιμένουν να ελπίζουν και να οραματίζονται έναν κόσμο με περισσότερη αγάπη και συμπόνια, με καλοσύνη και με ειρήνη. Έναν κόσμο που φαντάζει ό,τι πιο κοντινό σε εκείνον που μας υπέδειξε ο Χριστός με τη διδασκαλία του.
Ετούτη η μέρα, λοιπόν, που είναι αφιερωμένη στα δικαιώματα των παιδιών, αποτελεί ευκαιρία να προβληματιστούμε, και να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας απέναντί τους και απέναντι σε ό,τι όμορφο λαχταρούν να δημιουργήσουν.
Καλούμαστε να αναλογιστούμε ότι καθείς, αναλόγως της θέσεως και των δυνάμεών του, οφείλει να συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος ασφάλειας και ευημερίας, απαλλαγμένου από κάθε μορφή βίας και κινδύνου. Δεν παραβλέπουμε ότι έχουμε μπροστά μας έναν μακρύ δρόμο να διανύσουμε, καθότι εκατομμύρια παιδιά ανά την υφήλιο εξακολουθούν να υφίστανται κακοποίηση, εκμετάλλευση και κοινωνικό αποκλεισμό, να βρίσκονται αντιμέτωπα με σοβαρούς κινδύνους για την υγεία, αλλά και τη ζωή τους, να μεγαλώνουν με στερήσεις σε βασικά αγαθά και ελευθερίες.
Ωστόσο, δεν απογοητευόμαστε και, με αφορμή τη σημερινή ημέρα, ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας για καθημερινό αγώνα, στην κοινότητα και την κοινωνία όπου καθένας μας ζει και δραστηριοποιείται.
Η Ιερά Αρχιεπισκοπή μας, υπηρετώντας με αφοσίωση την εντολή του Κυρίου: “Ἄφετε τὰ παιδία… ἐλθεῖν πρός με” (Ματθ. ιθ’ 14), εργάζεται ακατάπαυστα για να φέρει τους νέους κοντά στον Χριστό και να καταστεί Αυτός η πολύτιμη πυξίδα στους οραματισμούς τους. Πέραν αυτού, όμως, με τους καλούς μας επισκόπους και τους ιερείς σε όλο το κράτος της Αυστραλίας πασχίζουμε καθημερινά να ακολουθούμε και την αντίστροφη πορεία:
Να στρέφουμε, δηλαδή, και τα δικά μας βήματα προς το μέρος των παιδιών, ώστε να γνωρίσουμε και να καλύψουμε τις ανάγκες τους, υλικές και πνευματικές, να αφουγκραστούμε τις αγωνίες και τις ανησυχίες τους, να τους προσφέρουμε ευκαιρίες για έκφραση, συμμετοχή, δημιουργία.
Εύχομαι, με τη βοήθεια του Θεού, να καταφέρουμε να προσθέσουμε ένα μικρό λιθαράκι στον οικοδόμημα που ονειρεύονται να χτίσουν οι θεματοφύλακες της ελπίδας του κόσμου τούτου.
