Μετά κωδωνοκρουσιών και ψάλλοντας το απολυτίκιο του Ιερού Φωτίου, σύμπασα η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος Χάλκης, μετά προσκυνητών εκ της Πόλης, αλλά και εξ Ελλάδος, υποδέχθηκε τμήμα του Ιερού λειψάνου του αγίου και Ιερού Φωτίου, του και ιδρυτού της ενταύθα Ιεράς Μονής.
Οπως αναφέρει ανακοινωθέν εκ της Ιεράς Μονής: “Τόσο της υποδοχής του Ιερού τεμαχίου, όσο επίσης της κουράς, αλλά και του εσπερινού, που ακολούθησε, προεξήρχε ο Σεβασμιότατος Ηγούμενος, Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος.
Το κήρυγμα του Σεβ. ακολούθησε μια παραγωγική συλλογιστική πορεία. Συγκεκριμένα, αυτό αποτελείται από τρείς θεματικές ενότητες. Αρχικά, επικεντρώθηκε στη διδασκαλία του μεγάλου πατρός. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο πρόσωπο του δωρητή του Ιερού τεμαχίου και έκλεισε το λόγο του κάνοντας αναφορά στο πρόσωπο του νέου μοναχού της Μονής. Ειδικότερα, είπε τα εξής: «αυτός ο σπουδαίος Πατριάρχης της Εκκλησίας, αλλά και του Γένους μας, συνδύαζε τη διοίκηση, τη Θεολογία αλλά και το μοναστικό βίωμα. Η θεολογία είναι η περιγραφή των περί Θεού μυστηρίων γι’ αυτό και αγαπούσε τα μοναστήρια και ήξερε ότι θεολογία χωρίς εμπειρία δεν νοείται». Αναφερόμενος προς το δωρητή ‒τον οποίο και χαρακτήρισε μέγα‒ είπε: «ότι η ημέρα αυτή είναι εφάμιλλα ιστορική με την ημέρα της ιδρύσεως της Μονής διότι σήμερα ο Πατριάρχης ήρθε ξανά στο μοναστήρι το οποίο ίδρυσε, χάρις στην αγάπη, τη φιλοπατριαρχεία, στην αφοσίωση ενός εξαιρετικού κληρικού του πατρός Επιφανίου».
Τέλος, ο Σεβ. μίλησε περί του νέου μοναχού της Μονής, του πατέρα Περικλή, ο οποίος παρόλο που υπήρξε δόκιμος για ένα έτος, απέδειξε την σοβαρότητά του και σημείωσε ότι είναι ο όγδοος μοναχός ο οποίος εκάρη στην Ιερά Μονή από την έναρξη της ηγουμενίας του.
Στη συνέχεια ακολούθησε κέρασμα στο Συνοδικό της Θεολογικής Σχολής όπου όλοι ευεργετήθηκαν από το λόγο του άρτι αφιχθέντα Σεβ. Μητρ. Ελβετίας κ.κ. Ιερεμία. Βρήκε μια ατμόσφαιρα αναμνήσεων, συγκινήσεων, χαράς ‒ο ίδιος υπήρξε μαθητής στη Σχολή για 7 χρόνια‒. Υπογράμμισε, ότι όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν στη Σχολή τώρα, ανανεώνουν και ξαναζωντανεύουν αυτή. Η Σχολή λειτουργεί μυστικά, καθώς ανανεώνεται με τη μοναστική της υπόσταση. Αξίζει να σημειωθεί μια φράση του Πατριάρχου Αθηναγόρα όταν ρωτούσε «πόσοι είμαστε; ‒και απαντούσε‒είμαστε και πολλοί και λίγοι, λίγοι και πολλοί».
){kind=link}