Κάτω από μια μαύρη κοιλάδα στο Δυτικό Μεξικό, υπήρχε κάποτε μια πόλη ιθαγενών.
Η εκκλησία του San Juan Parangaricutiro μοιάζει σαν να αναδύεται από τις στάχτες και είναι το μόνο μέρος του χωριού που δεν κατάπιε κάποτε μια ηφαιστειακή έκρηξη.
Ένα χρόνο μετά την έκρηξη του ηφαιστείου το 1943, η λάβα άρχισε να καταπίνει τους τοίχους του νεκροταφείου του ναού, θάβοντας τους τάφους ακόμη βαθύτερα.
Τα πάντα εκτός από την πρόσοψη της εκκλησίας, τον πύργο και την Αγία Τράπεζα είναι κάτω από τη λάβα. Οι ντόπιοι θυμούνται τις καμπάνες της εκκλησίας να ηχούν, καθώς το έδαφος τρανταζόταν και το ηφαίστειο καταβρόχθιζε την πόλη.
Το ηφαίστειο γεννήθηκε σε ένα χωράφι. Ένας αγρότης και η σύζυγός του είδαν την αρχική έκρηξη της τέφρας από πρώτο χέρι όταν ξαφνικά αισθάνθηκαν την γη να ανοίγει και είδαν καπνό να βγαίνει στις 20 Φεβρουαρίου 1943. Εκείνη τη στιγμή, ήξεραν ότι είχαν χάσει τις καλλιέργειές τους και ότι όλη η γη σύντομα θα γινόταν άγονη.
Ως εκ θαύματος, κανείς από τους κατοίκους της πόλης δεν πέθανε ως άμεσο αποτέλεσμα της λάβα ή από ασφυξία από τους καπνούς. Μόνο τρεις ντόπιοι έχασαν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα των κεραυνών που προκλήθηκαν από την έκρηξη.
Οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν σε ασφαλή περιοχή εκεί κοντά, η οποία είναι σήμερα γνωστή ως “Nuevo” San Juan Parangaricutiro. Η εικόνα του Χριστού διασώθηκε από την εκκλησία και αργότερα τοποθετήθηκε στην εκκλησία της νέας πόλης, όπου πλέον είναι γνωστή ως ο θαυματουργό Χριστός του San Juan.
){kind=link}